Κύριε Μητσοτάκη ενηλικιωθείτε

Η παιδική ηλικία είναι γεμάτη ταυτίσεις με φανταστικούς ήρωες, ξεσπάσματα στα καλά καθούμενα και ισχυρές πεποιθήσεις. Ο παιδικός κόσμος είναι ένας θαυμαστός κόσμος όπου όλα γίνονται. Δεν υπάρχει κάτι που δεν μπορεί να γίνει, δεν υπάρχει το όχι και το δεν στο παιδικό νου. Υπάρχει μόνο η επιθυμία του.

της Εβελίνας Μάνεση

Δεν γνωρίζουμε τι εντύπωση έχει για τον ενήλικα εαυτό του ο κ. Μητσοτάκης. Γνωρίζουμε όμως καλά τι επιθυμεί διακαώς και με ποιον ανεκδιήγητο τρόπο χτυπά πεισματικά τα πόδια για να λάβει αυτό που θέλει. Αλλά εν προκειμένω αυτό που θέλει δεν είναι ένα τραινάκι αλλά τη διακυβέρνηση της χώρας. Με τέτοια θέματα όμως δεν παίζουμε κι εδώ είναι που το γραφικό γίνεται επικίνδυνο.

Ακόμα και σε ένα παιδί οι εμμονές είναι περαστικές. Του κυρίου Μητσοτάκη όχι. Η δική του η επαναληπτική συμπεριφορά να ζητά ακατάπαυστα εκλογές δεν λέει να του περάσει. Προσφάτως τις ζήτησε έστω και μία ώρα νωρίτερα. «Η διακυβέρνηση μου ανήκει. Γιατί δεν την έχω τότε;» Ας του εξηγήσει επιτέλους κάποιος που τον συμπονά γιατί δεν την έχει, μήπως και κοπάσει αυτός ο ψυχαναγκασμός που τον βασανίζει.

Αλλά εκεί που τελειώνει η φαιδρότητα αρχίζουν οι κίνδυνοι. Διότι άλλο ο παιδικός νους να φαντάζεται εξωγήινους στον Υμηττό και νεφελίμ κι άλλο να χρεώνει την παρούσα κυβέρνηση και διεθνείς θεσμούς με εθνικές προδοσίες, με μοναδικό αποδεικτικό στοιχείο τα λόγια του. Άλλο να ονειρεύεται λοιμό και κοινωνικό καταποντισμό επί κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ κι άλλο να το επιδιώκει, περιφέροντας τον εαυτό του ως λυτρωτή σε διεθνείς συναντήσεις. Άλλο να εκστομίζει ανοησίες κι άλλο να ανάβει φωτιά με εμφυλιοπολεμικό λόγο. Εν ολίγοις δεν μπορεί να παίζει με τα σπίρτα ένα παιδί.

Ο κ. Μητσοτάκης υποχρεούται να ενηλικιωθεί. Προκειμένου ως ενήλικας να αναλάβει και τις ευθύνες του. Να αναλάβει την ευθύνη ότι ως αρχηγός αξιωματικής αντιπολίτευσης θωπεύει ιδεολογικά τη Χρυσή Αυγή, που δεν είναι αποκύημα παιδικής φαντασίας αλλά ζωντανός εφιάλτης της δημοκρατίας. Προκειμένου ως ενήλικας να εννοήσει ότι η δημοκρατία δεν είναι μεσιτικό γραφείο που πουλάει χωράφια της Μακεδονίας, ούτε παιδική χαρά, αλλά το έσχατο και ασφαλές καταφύγιο ενός κόσμου που συνεχώς βυθίζεται στη νεοναζιστική τρύπα. Να ενηλικιωθεί για να τον χρεώσει η εγχώρια ιστορία το μίσος με το οποίο περιέλουσε μια κοινωνία, που ποτέ του δεν συμπάθησε, κι ακόμα δεν ξέρουμε σε τι πράξεις είναι ικανός να την εξωθήσει.

Ας μην αξιωθούμε να τις δούμε.    

koutipandoras