Το παντεσπάνι του Μακρόν

του  Μανώλη Πιμπλή

Όσοι βρίσκονται τούτες τις μέρες στο Παρίσι λένε ότι η ατμόσφαιρα μυρίζει επανάσταση. Οι δύσπιστοι πάλι λένε ότι ένα κίνημα που δηλώνει ούτε αριστερό ούτε δεξιό, συνήθως είναι δεξιό. Αυτό γενικά ισχύει, εδώ όμως βρισκόμαστε μπροστά στην εξαίρεση. Πρόκειται απλώς για γενικευμένη λαϊκή εξέγερση.

Το αίτημα να μην ισχύσει η αύξηση της τιμής των καυσίμων ήταν στην πραγματικότητα διαμαρτυρία για την αύξηση του κόστους διαβίωσης, διαμαρτυρία που σταδιακά γενικεύεται και χωράει κάθε είδους αίτημα, μέχρι και τη διάλυση του Κοινοβουλίου, μέχρι και την παραίτηση του Μακρόν.

Βρήκαν πράγματι ευκαιρία να δράσουν και ακροδεξιές ομάδες, ωστόσο η πραγματικότητα είναι άλλη: πρόκειται για κίνημα αυθόρμητο, χωρίς αρχηγούς και καθοδηγήσεις, με διαρκές αίτημα από τη βάση να μην καπελωθεί ούτε από κόμματα ούτε από συνδικάτα, με ανθρώπους που δεν έχουν ξανακατεβεί σε διαδήλωση, κυρίως λευκούς, κυρίως επαρχιώτες, που ξημεροβραδιάζονται στα μπλόκα παντού στη Γαλλία, όπου πηγαίνουν μετά τη δουλειά, που νιώθουν ότι η κεντρική εξουσία και το πολιτικό κατεστημένο απομακρύνεται όλο και περισσότερο από αυτούς και δεν ακούει τα αιτήματά τους, ούτε καν τις κραυγές αγωνίας τους. Οι δημοσκοπήσεις λένε ότι ένα 84% του πληθυσμού θεωρεί το κίνημα των «κίτρινων γιλέκων» δικαιολογημένο, ένα τουλάχιστον 70% το υποστηρίζει ανοιχτά.

Η μείωση του διαθέσιμου εισοδήματος είναι προφανώς απόρροια στρεβλώσεων ενός οικονομικού συστήματος που έχει φτάσει στα όριά του και που εδώ και χρόνια δεν προσφέρει καμία ελπίδα, απλώς αυξάνει τις ανισότητες.

Το ζήτημα όμως εδώ είναι ότι στις οικονομικές δυσκολίες προστίθεται και η αλαζονεία των εχόντων, η ολοένα αυξανόμενη περιφρόνησή τους προς τον λαό, που εκφράζεται από το στόμα του ίδιου του φαντασμένου προέδρου, ο οποίος εξελέγη ως υπερκομματικός πολιτικός και αποδείχθηκε ότι ονειρεύεται Βερσαλίες. Κάποια στιγμή έφτασε να μιλήσει περιφρονητικά για «τη Γαλλία που καπνίζει και που μετακινείται με πετρελαιοκινητήρες».

Ενας διαδηλωτής τυλιγμένος με τη σημαία της Βρετάνης ρωτήθηκε χτες από δημοσιογράφο γιατί ήρθε στο Παρίσι αφού διαδηλώσεις γίνονται παντού. Απάντησε ότι στο Παρίσι υπάρχουν τα σύμβολα, τα Ηλύσια Πεδία, η Αψίδα του Θριάμβου, η κατάληψη της Βαστίλης…

Αν λοιπόν η περιφρόνηση του προέδρου προς τους καπνιστές είναι απλώς γραφική, το θέμα των καυσίμων είναι απόλυτα συμβολικό: αύξησε τους φόρους για να δώσει, λέει, κίνητρο να αγοραστούν καθαρά (και ακριβά) οχήματα. Και δεν κατάλαβε, αυτός ο θαυμαστής των βασιλικών μεγαλείων, ότι φέρθηκε σαν Μαρία Αντουανέτα. Αν δεν έχεις λεφτά για πετρέλαιο, πάρε ηλεκτρικό αυτοκίνητο. Αν δεν έχεις ψωμί, φάε παντεσπάνι. Δεν κατάλαβε δηλαδή ότι το καύσιμο είναι το ψωμί της εποχής μας.

Η απάντηση του λαού ήρθε πληρωμένη: αυτός που δήλωνε ούτε αριστερός ούτε δεξιός, αλλά αποδεικνύεται αριστοκρατικός νεοφιλελεύθερος, θα ηττηθεί από ένα κίνημα ούτε αριστερό ούτε δεξιό, που αποδεικνύεται απλώς… λαϊκό.

efsyn