Η «πόλωση» ως δικαιολογία υποταγής στην ακροδεξιά

Η ανοχή στην ακροδεξιά πτέρυγα και η δαιμονοποίηση της αριστεράς μπορεί να μην ενισχύσει την ΝΔ αλλά την «πατενταρισμένη» ακροδεξιά.

του Γιώργου Βεργόπουλου

Ο Αλέξης Παπαχελάς από τις στήλες της Καθημερινής εκφράζει τον φόβο του ότι ανοίγουν οι “Πύλες της Κολάσεως”, δηλαδή ο κίνδυνος του διχασμού. Αλλά τα μπερδεύει λίγο στο ποιός τις ανοίγει.

Κατά τον Αλέξη Παπαχελά σχεδόν ολόκληρη η ευθύνη ανήκει στην αριστερά και στην κυβέρνηση. Που πολώνει, διχάζει, φανατίζει κλπ. Προσθέτει δε στις συνήθεις (πια) αυτές κατηγορίες και μια σχετικά καινούργια. Ότι η αριστερά ανασύρει τον Εμφύλιο από την λήθη της Ιστορίας για να παίξει μικροκομματικά παιχνίδια.

Σε μια και μόνον φράση επισημαίνει τις ευθύνες και όποιων (αορίστως κάποιων ) απειλούν με αίμα λόγω της Συμφωνίας των Πρεσπών. Αλλά φαίνεται ότι οι δικές τους ευθύνες είναι πολύ μικρές, καθώς ο αρθρογράφος δεν επιμένει καθόλου σ'  αυτές.

Μέσω αυτής της επίρριψης ανύπαρκτων ευθυνών πόλωσης στην αριστερά, πολλά πολιτικά και δημοσιογραφικά στελέχη του παλαιού δικομματισμού δικαιολογούν την υποταγή τους στην γραμμή Σαμαρά, την οποία μέχρι πρόσφατα χλεύαζαν. Εκεί είναι η ουσία, το περιεχόμενο του πολιτικού και επικοινωνιακού χειρισμού. Στο πως θα δικαιολογηθεί στο ακροατήριο του καθενός η ταύτιση με την κυρίαρχη εθνικιστική και ακροδεξιά πτέρυγα στην ΝΔ.

Αν η ΝΔ κατέβει στις εκλογές με εμβατήριο το “Μακεδονία ξακουστή”, πως θα υποστηρίζει την επικράτηση της κάποιος που ήταν από χρόνια υπέρ της σύνθετης ονομασίας για την ΠΓΔΜ; Μα υποστηρίζοντας ότι για όλα φταίει η αριστερά που διχάζει. Όπως η αριστερά φταίει που ο Σαμαράς και ο Γεωργιάδης καλλιεργουν εμφυλιοπολεμικό κλίμα, που ανοίγουν υπόγειοι δίαυλοι ΝΔ – ακροδεξιάς, που υπάρχει ανοχή της ΝΔ σε φαινόμενα αντισυγκεντρώσεων.

Θεωρητικά η τακτική ή μάλλον το παίγνιο αυτό, γιατί περί παιγνίου πρόκειται, μπορεί να αποφέρει όφελος στους θιασώτες του με δυο τρόπους. Εαν μεν κερδίσει η ΝΔ με την ακροδεξιά γραμμή, θα είναι με τους νικητές, απευθείας ή δι αντιπροσώπων ...

Αν πάλι χάσει, θα πουν ότι είχαν επισημάνει τους κινδύνους από τον “διχασμό” και ότι βεβαίως φταίνε και οι ακροδεξιοί που παρέσυραν την ΝΔ στον κατήφορο.

Δίνουν δηλαδή αναγκαστικά στην πτέρυγα Σαμαρά άλλη μια ευκαιρία και ταυτόχρονα είναι στημένοι στη γωνία και την περιμένουν.

Στην πολιτική πρακτική, το παιχνιδάκι μπορεί να ξεφύγει. Η ανοχή στην ακροδεξιά πτέρυγα και η δαιμονοποίηση της αριστεράς μπορεί να μην ενισχύσει την ΝΔ αλλά την “πατενταρισμένη” ακροδεξιά. Να την πατήσουν δηλαδή όπως η δεξιά του Μπερλουσκόνι ή η δεξιά του Σαρκοζί.

Αν γίνει αυτό, αν αύριο μια τερατογέννεση Σαμαρικών – επίσημης ακροδεξιάς περιθωριοποίησει τα απομεινάρια της ΝΔ, μαντέψτε ποιός θα φταίει: Η αριστερά που πολώνει....

koutipandoras