Στο τέλος του καλοκαιριού που πέρασε, μια ηλιόλουστη και ζεστή ακόμη μέρα, βρέθηκα στο σπίτι μιας φίλης. Αφού κάθισα αρκετή ώρα, όταν έφτασε η στιγμή να φύγω ρώτησα, ή μάλλον απλά παρατήρησα πως ο γιος της μάλλον έλειπε από το σπίτι γι αυτό δεν τον είδα. Μέσα είναι, μου είπε. Έχει να βγει δεκαεπτά μέρες.
του Γιώργου Τούλα
Χτύπησα την πόρτα του δωματίου και τον είδα μπροστά σε μια οθόνη να παίζει το ίδιο παιχνίδι στο Ίντερνετ που παίζει τα τελευταία δυο χρόνια. Γιατί δεν βγαίνεις λίγο έξω, τον ρώτησα ελαφρώς σοκαρισμένος για το κάτασπρο χρώμα του και μια υποψία απόσυρσης από τα εγκόσμια που απέπνεε. Γιατί υπάρχει κάτι εκεί έξω που το χάνω, με ρώτησε κυνικά. Ο Μ. είναι δεκαοκτώ χρόνων.
Μου θύμισε τον 19χρονο γερμανό Sven Jaschan, που είχε σπείρει έναν ιό στους υπολογιστές της Βρετανικής ακτοφυλακής, των νοσοκομείων του Χονγκ Κονγκ, τους Αυστραλιανούς σιδηροδρόμους και τα ταχυδρομεία της Ταϊβάν, παραλύοντας τα πάντα. Ο Σβεν περνούσε δέκα ώρες μπροστά σε έναν υπολογιστή και ελάχιστες στον έξω κόσμο. Το εντυπωσιακό είναι ότι τον κάρφωσε ένας συμμαθητής του, για να πάρει την αμοιβή. Στην ηλικία του και ο Ντάγκλας Χάβαρντ από το Τέξας διακινούσε παράνομα προσωπικά στοιχεία στο διαδύκτιο βγάζοντας εκατομμύρια, πριν οδηγηθεί σε κελί.
Ακούω συχνά πεντάχρονα να λένε τη λέξη βαριέμαι. Προσπαθώ να θυμηθώ τι μου φαινόταν συναρπαστικό στην ηλικία τους. Όλα, νομίζω. Κάτι λαθραία μεσημεριάτικα παιχνίδια την ώρα που οι γονείς μου κοιμόταν, να σκαρφαλώνω, να κρατάω την αναπνοή μου πολύ στη θάλασσα. Τώρα το πιο συναρπαστικό πράγμα για αυτή την ηλικία λέγεται αυτό το φθινόπωρο exertainment. Είναι τα νέα βίντεο γκέιμ που έχουν κίνηση. Αναγκάζουν τον παίκτη να χοροπηδάει, να τρέχει μέσα στο δωμάτιο, να κινείται. Τρώγοντας παράλληλα junk food. Τη νέα παγκόσμια απειλή τη λένε σκουριά. Του μυαλού και του σώματος. Σχεδόν ένα στα πέντε παιδιά στην Αμερική είναι παχύσαρκο. Πριν τριάντα χρόνια ήταν 4%. Καθισιό και εύκολη τροφή λένε οι Έλληνες ειδικοί χτυπάνε πια και τα δικά μας σπίτια. Από την άλλη οι τύψεις πληθαίνουν. Τεστ που έγιναν τον τελευταίο χρόνο σε παιδιά που είχαν τηλεόραση στο δωμάτιο τους στην Αμερική έδειξαν πως η νοητική τους ανάπτυξη υστερούσε.
Και βέβαια τα κινητά. Από ηλικίες εξαιρετικά τρυφερές. Παρέες παιδιών που επιλέγουν να μιλήσουν μεταξύ τους στο messenger έστω και αν κάθονται στο ίδιο τραπέζι!
Το σκέφτομαι κάθε φορά που τα παιδιά γύρω αναφέρουν τα τεκταινόμενα στο Next Top Model, αλλά αγνοούν ηθελημένα πόσα βιβλία του Ιουλίου Βερν διασώθηκαν από τα δικά μας παιδικά χρόνια και εκτίθενται σε ένα ντουλάπι. Τη μεγαλύτερη συζήτηση των τελευταίων χρόνων στην Αμερική προκάλεσε φέτος το βιβλίο του παιδοψυχίατρου Robert Shaw ´´The epidemic´´ που αναφέρεται στη μετατροπή των παιδιών μας σε σπαστικά όντα που κλαίνε διαρκώς, γκρινιάζουν και φέρονται άσχημα. Σαν να έγιναν ενήλικες λέει ο Σο που δεν ολοκλήρωσαν την συναισθηματική τους ανάπτυξη.
Αιτίες που αναφέρει για την νέα επιδημία της Δύσης είναι η τηλεόραση, η αδιαφορία των γονιών λόγω κόπωσης και η ικανοποίηση ακόμα και των πιο ακραίων επιθυμιών. Και ερχόμαστε στο δια ταύτα. Τι κάνεις;
Ο πρίγκιπας Ναρουχίτο της Ιαπωνίας, παρατηρώντας την μικρή του κόρη Αίκο να γίνεται τριών χρόνων, διάβασε δημόσια λίγους στίχους από το περίφημο ποίημα της Dorothy Law Nolte, που γράφτηκε πριν πενήντα χρόνια και φέτος κοσμεί και πάλι σε όλο τον κόσμο, με μορφή αυτοκόλλητων ψυγεία, πορτοφόλια ή άλλους χώρους που σε βοηθούν να συνειδητοποιείς όσα έχεις ξεχάσει.
Αν το παιδί ζει με φιλία μαθαίνει ότι ο κόσμος είναι ωραίος τόπος να ζεις, αν ζει στην έχθρα μαθαίνει να καυγαδίζει, αν ζει στον έπαινο μαθαίνει να εκτιμά και αν ζει στην ειρωνεία μαθαίνει ναναι ντροπαλό… Τα υπόλοιπα στους 19 στίχους του ποιήματος και στο μυαλό μας.
Τα παιδιά μαθαίνουν αυτό που ζουν
Αν τα παιδιά ζουν μέσα στην κριτική, μαθαίνουν να καταδικάζουν.
Αν τα παιδιά ζουν μέσα στην εχθρότητα, μαθαίνουν να καυγαδίζουν.
Αν τα παιδιά ζουν μέσα φόβο, μαθαίνουν να είναι διστακτικά.
Αν τα παιδιά ζουν μέσα στον οίκτο, μαθαίνουν να λυπούνται τον εαυτό τους.
Αν τα παιδιά ζουν μέσα στη γελοιοποίηση, μαθαίνουν να είναι ντροπαλά.
Αν τα παιδιά ζουν μέσα στη ζήλια, μαθαίνουν να φθονούν.
Αν τα παιδιά ζουν μέσα στη ντροπή, μαθαίνουν να αισθάνονται ένοχα.
Αν τα παιδιά ζουν μέσα στην ενθάρρυνση, μαθαίνουν να έχουν αυτοπεποίθηση.
Αν τα παιδιά ζουν μέσα στην ανεκτικότητα, μαθαίνουν να κάνουν υπομονή.
Αν τα παιδιά ζουν μέσα στον έπαινο, μαθαίνουν να εκτιμούν.
Αν τα παιδιά ζουν μέσα στην αποδοχή, μαθαίνουν να αγαπούν.
Αν τα παιδιά ζουν μέσα στην έγκριση, μαθαίνουν να αγαπούν τον εαυτό τους.
Αν τα παιδιά ζουν μέσα στην αναγνώριση, μαθαίνουν ότι είναι καλό να έχουν στόχους.
Αν τα παιδιά ζουν μαθαίνοντας να μοιράζονται, μαθαίνουν τη γενναιοδωρία.
Αν τα παιδιά ζουν μέσα στην τιμιότητα, μαθαίνουν την ειλικρίνεια.
Αν τα παιδιά ζουν μέσα στην αμεροληψία, μαθαίνουν τη δικαιοσύνη.
Αν τα παιδιά ζουν μέσα στην καλοσύνη και στην εκτίμηση, μαθαίνουν το σεβασμό.
Αν τα παιδιά ζουν μέσα στην ασφάλεια, μαθαίνουν να έχουν πίστη στον εαυτό τους και σε αυτούς που βρίσκονται γύρω τους.
Αν τα παιδιά ζουν μέσα στη φιλικότητα, μαθαίνουν ότι ο κόσμος είναι ένας όμορφο μέρος να ζει κανείς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου