Ακροδεξιά παράκρουση

Η διερεύνηση της διαφθοράς προηγούμενων κυβερνήσεων, η εφαρμογή ενός πακέτου φιλολαϊκών μέτρων από την κυβέρνηση και η αγωνία των πολιτικών δυνάμεων για το αβέβαιο μέλλον όσων μονοπώλησαν τις θέσεις εξουσίες έχουν οδηγήσει το τελευταίο διάστημα σε μια νοσηρή όξυνση του πολιτικού κλίματος άνευ προηγουμένου.

Για τη ΝΔ, η ακροδεξιά διολίσθηση είναι συνειδητή και μη αναστρέψιμη εδώ και πολύ καιρό, ενώ δεν φαίνεται να την απασχολεί ούτε η διείσδυση της Χρυσής Αυγής με διαβατήριο την «Μακεδονική υστερία», που εκτός από τις δημοκρατικές κατακτήσεις θα πλήξει μακροπρόθεσμα και την ίδια τη συντηρητική παράταξη. Σε δυσμενέστερη θέση βρίσκεται το ΠΑΣΟΚ καθώς το στρατηγικό αδιέξοδο στο οποίο το οδήγησε η ηγεσία του, μετά από διαδοχικές αποτυχημένες απόπειρες να αναβαπτιστεί και να ανακάμψει, αντιλαμβάνεται ότι η κυριαρχία του ΣΥΡΙΖΑ στον προοδευτικό χώρο παγιώνεται ενώ το ίδιο βαδίζει μοιραία προς τη συρρίκνωσή του.

Σε αυτό το κλίμα ήρθε και η απίθανη δήλωση του Θ. Πάγκαλου ότι βρισκόμαστε σε «εμφύλιο» και οτι θα ήθελε να δει τους αριστερούς «κρεμασμένους στο Σύνταγμα» . Στο ίδιο μήκος κύματος και ο Σταμάτης Μαλέλης, σε συνέντευξή του υποστηρίζει ότι πρέπει να «εξαφανίσουμε το ΣΥΡΙΖΑ» για να πάρουν πίσω όσα θεωρούν, περίπου, ιδιοκτησία τους. Εξάλλου η ιστορία έχει αποδείξει ότι το κέντρο δεν δίστασε στο παρελθόν να συμμαχήσει «και με το διάβολο» προκειμένου να αποτρέψει την εδραίωση της Αριστεράς.

Σε αυτό το πολωτικό κλίμα, απελευθερώνονται δυνάμεις που απειλούν τη δημοκρατία και οι άλλοτε «προοδευτικοί» παρακολουθούν ατάραχοι την ακροδεξιά επέλαση, θεωρώντας ότι αποτελεί ανάχωμα στην επικράτηση του ΣΥΡΙΖΑ στο πολιτικό σκηνικό. Κάπως έτσι, η ακροδεξιά παράκρουση έχει φτάσει και σε χυδαία επίπεδα όπως αποδεικνύουν και τα εμετικά σχόλια σε βάρος της φοιτήτριας  που σκοτώθηκε στη Ρόδο, επειδή ήταν δηλωμένη αντιφασίστρια.

Η τοξικότητα του πολιτικού σκηνικού μοιάζει εντελώς ασύμβατη με τις ανάγκες και τα ενδιαφέροντα της ελληνικής κοινωνίας. Μετά από 8 χρόνια μνημονίων και μόλις η κοινωνία αρχίζει να κλείνει τις πληγές της, η έξαρση της ακραίας ρητορικής με στόχο τον διχασμό μαρτυρά την αγωνία μιας πολιτικής τάξης για την οριστική απώλεια κεκτημένων αλλά δοκιμάζει και την ποιότητά της.

tvxs