Ντιν νταν! Το «Ντυνάν»...

Η υπόθεση, πάντως, θυμίζει τη δοξασμένη φρασούλα-στάμπα του πελατειακού μας συστήματος: «Κατόπιν ενεργειών μου...».

του Παντελή Μπουκάλα

Μες στον αχό των όσων συμβαίνουν στην εξεταστική επιτροπή της Βουλής για θέματα Υγείας, έναν αχό πάντως που, καίτοι έχει ισχύ κωδωνοκρουσιών, δεν κατάφερε να συγκινήσει τα περισσότερα μέσα ενημέρωσης, ακούστηκε καθαρά η εξής δήλωση του βουλευτή της Ν.Δ. Γ. Βλάχου: «Το έγκλημά τους είναι ότι ζήτησαν δουλειά; Εμείς τη γνωριμία κάνουμε και την πηγή δείχνουμε. Οποιος θέλει ας τους προσλάβει. Στον ιδιωτικό τομέα κανείς δεν παίρνει για να κάνει χατίρι». Ο βουλευτής μιλούσε για έναν κατάλογο που διαβίβασε στην Επιτροπή ο γενικός γραμματέας του «Ερρίκος Ντυνάν» Χρίστος Φαραντάτος, υποστράτηγος ε.α., με τον ωραίο τίτλο «Καταστάσεις στις οποίες αναφέρονται ονόματα διαφόρων ατόμων που υπέβαλαν προσωπική παράκληση προς τον κ. Μαρτίνη για την πρόσληψη ατόμων για τα οποία ενδιαφέρονταν προσωπικώς».

Πόσοι από τους προταθέντες προσλήφθηκαν και ποιοι από τους «προσωπικώς ενδιαφερθέντες» πολιτικούς είχαν το καλύτερο σκορ, δεν γνωστοποιείται. Μένει άλλωστε να διακριβωθεί πόσο κοντά στην αλήθεια είναι οι σελίδες που εμφανίζονται σαν ρουσφετολογική λίστα. Η υπόθεση, πάντως, θυμίζει τη δοξασμένη φρασούλα-στάμπα του πελατειακού μας συστήματος: «Κατόπιν ενεργειών μου...». Για την παράδοσή μας πρόκειται, που οφείλουμε να τη σεβόμαστε. Μια παράδοση που ορίζει ότι όσοι βουλευτές και κομματάρχες το επιθυμούν, μπορούν να λειτουργούν λες και εκλέχτηκαν για να ιδρύουν γραφείο γνωριμιών ή γραφείο ευρέσεως εργασίας ή γραφείο ευνοϊκών αποσπάσεων και μεταθέσεων. Να δρουν, δηλαδή, κάπως σαν μεσίτες ή προξενήτρες. Και να υποβάλλουν «προσωπικές παρακλήσεις» από «προσωπικό ενδιαφέρον». Με στόχο, βέβαια, τη μείωση της ανεργίας.

Το ερώτημα του νεοδημοκράτη βουλευτή, «το έγκλημά τους είναι ότι ζήτησαν δουλειά;», δεν είναι τόσο ρητορικό όσο θα ήθελε ο ίδιος να είναι. Κατανοητή η αγωνία για δουλειά, όλων η αγωνία, δίχως χρώμα. Δεν είναι όμως εξίσου κατανοητή και δικαιολογητέα η καταφυγή στο κόμμα «σου», στον βουλευτή «σου», στην οργάνωσή «σου», στο βύσμα σου, για να σε βοηθήσουν να «τρουπώσεις» κάπου στο λαφυραγωγημένο Δημόσιο ή για να πουν σε κάποιον ιδιώτη επιχειρηματία τον καλό τους τον λόγο, βελτιωμένο και επαυξημένο. «Στον ιδιωτικό τομέα κανείς δεν παίρνει για να κάνει χατίρι», ισχυρίστηκε ο βουλευτής. Κανείς; Ούτε οι πάμπολλοι επιχειρηματίες κάθε κλάδου που έμαθαν να παρασιτούν εις βάρος του Δημοσίου, με την ευλογία πολιτικών που βλέπουν ότι έτσι μπορούν να πολλαπλασιάσουν τα ρουσφέτια τους;

καθημερινή