Η αρχή του τέλους;

Το αγγλικό αποτέλεσμα δημιουργεί προβληματισμούς και συζητήσεις που αγκαλιάζουν ολόκληρο το φάσμα των ευρωπαϊκών θεμάτων. Το πιο αξιόλογο όμως είναι ότι ξαναφουντώνει μια συζήτηση γύρω από την προοπτική της Κεντροαριστεράς

του Άγγελου Μανταδάκη

Η ήττα των Τόρις στις εκλογές της Μεγάλης Βρετανίας είναι ίσως πολύ πιο σημαντική απ' ό,τι εκτιμάται σήμερα. Δύο ηγέτες του κόμματος, ο Ντέιβιντ Κάμερον προηγούμενα και η Τερέζα Μέι τώρα, διέπραξαν χονδροειδή πολιτικά λάθη που οδήγησαν τη χώρα τους σε περιπέτεια και το κόμμα τους σε κρίση με απρόβλεπτες συνέπειες. Μένει βέβαια να δούμε πως θα αντιμετωπίσει η κυβέρνηση της κυρίας Μέι τη δύσκολη διαπραγμάτευση για το Brexit, αλλά επίσης μένει να δούμε και τους χειρισμούς του κυρίου Κόρμπιν στα μεγάλα ζητήματα της χώρας. Ο κύριος Κόρμπιν έδειξε αμφισημία την περίοδο του δημοψηφίσματος για το Brexit, γεγονός που του στοίχισε σε κύρος σε μεγάλες κατηγορίες ψηφοφόρων της Μ. Βρετανίας.

Η Βρετανία είναι χώρα με έντονες ταξικές αντιθέσεις ορατές και σήμερα τόσο στα αστικά κέντρα όσο και στην ύπαιθρο, καθώς και με υψηλό αριθμό μεταναστών που ορισμένοι τους βλέπουν ως την αυριανή βάση προπαγάνδας των ακροδεξιών δυνάμεων. Το αγγλικό αποτέλεσμα δημιουργεί προβληματισμούς και συζητήσεις που αγκαλιάζουν ολόκληρο το φάσμα των ευρωπαϊκών θεμάτων. Δηλαδή πώς θα επηρεάσουν τις επερχόμενες γερμανικές εκλογές ή τις πιθανές ιταλικές και επίσης κατά πόσον είναι βέβαιο ότι σε σύντομο χρονικό διάστημα η Αγγλία δεν θα ξαναβρεθεί μπροστά στις κάλπες.

Το πιο αξιόλογο όμως είναι ότι ξαναφουντώνει μια συζήτηση γύρω από την προοπτική της Κεντροαριστεράς. Όχι με την επίπλαστη έννοια που της δίνουν στην Ελλάδα, αλλά με την πραγματική κατάσταση που μπορεί να δημιουργηθεί όταν ισχυρές δυνάμεις της σοσιαλδημοκρατίας αποστασιοποιούνται από τη νεοφιλελεύθερη σύγκλιση των προηγούμενων δεκαετιών και θέτουν ως προτεραιότητα στην ατζέντα τους τον τερματισμό της λιτότητας και την ανασυγκρότηση του κοινωνικού τους προγράμματος. Πρόσφατα παραδείγματα, οι Εργατικοί στην Αγγλία, που ο ηγέτης τους διαμόρφωσε την ατζέντα των εκλογών με βάση τις αξίες της κοινωνικής πρόνοιας και της κοινωνικής δικαιοσύνης και οι σοσιαλιστές στην Ισπανία, όπου επανέφεραν στο τιμόνι του κόμματος τον Σάντσεθ μετά την σχεδόν πραξικοπηματική απομάκρυνσή του από τη δεξιά πτέρυγα.

Οι συναντήσεις των ηγετών του Νότου της Ευρώπης με την πρωτοβουλία που πήρε ο Έλληνας πρωθυπουργός, η απήχηση του μηνύματός του είναι χαρακτηριστικά της δυναμικής που μπορεί να αναπτυχθεί στην Ευρώπη. Βεβαίως δεν μπορεί να αγνοήσει κανείς τις σημαντικές δυνάμεις που διαθέτουν οι νεοφιλελεύθερες αντιλήψεις στη Γηραιά Ήπειρο και βεβαίως στην επίδραση και επιρροή της γερμανικής σχολής, δηλαδή την αντίληψη της γερμανικής Ευρώπης. Αυτό το μπλοκ δυνάμεων αποτελεί το πιο ισχυρό εμπόδιο για τη συμφωνία με την Ελλάδα, ώστε να τεθεί επί τάπητος το ζήτημα του χρέους. Το γεγονός ότι η Ελλάδα δεν δέχεται να υποχωρήσει άνευ όρων στις απαιτήσεις κυρίως του Σόιμπλε ενισχύει στο εσωτερικό της Γερμανίας το επιχείρημα της σκληρής στάσης απέναντι στη χώρα μας. Αντιθέτως, δυνάμεις του προοδευτικού χώρου της Ευρώπης που κατανοούν τις συνέπειες της γερμανικής εμμονής κατά της Ελλάδας θέτουν προς προβληματισμό εναλλακτικές λύσεις. Η διαπάλη που γίνεται για το ευρώ πάντως δεν εντοπίζεται μόνο στο χρηματικό και οικονομικό ζήτημα, κυρίως είναι πάλη για την εξουσία, τη δημοκρατία, τις ανταγωνιστικές ιδεολογίες και το όραμα για το μέλλον της Ευρώπης και της κοινωνίας. Θα ήταν λάθος, επομένως, αν θεωρούσαμε τα του ευρώ ως απλά τεχνικοοικονομικά ζητήματα και όχι ως ιδεολογικοπολιτικά.

Η θετική κατάληξη του μεθαυριανού Eurogroup για τη χώρα μας είναι, επομένως, ζήτημα που αφορά κατά κύριο λόγο τη δημοκρατία και τη λογική. Δεν είναι θέμα ΣΥΡΙΖΑ, ούτε Τσίπρα, είναι θέμα των λαών της Ευρώπης γι’ αυτό και θα ήταν ευχής έργο η εδώ αντιπολίτευση έστω και την ύστατη στιγμή να συμβάλει ακομπλεξάριστα και πατριωτικά στην επιτυχή έκβαση της υπόθεσης.

Κάποιοι κιόλας στην Ευρώπη μιλούν για την αρχή του τέλους ενός συστήματος που κυριάρχησε επί δεκαετίες, αλλά τώρα πνέει τα λοίσθια.

αυγή