Σκόπια, σκόπια, μι σκο

Όταν οι γείτονες αποφασίζουν να βάλουν τέλος στα καπρίτσια

Γράφει ο Χρήστος Ξανθάκης

Γιούρογκρουπ σήμερα και δεν υπάρχει ούτε ένας Έλληνας δημοσιογράφος που να μην έχει τρυπώσει μέσα του το πνεύμα της Τασίας Λούτα. Που να μην έχει αποκτήσει κληρονομικό χάρισμα, που να μην τον βλέπει ο Χορταρέας και να σκύβει ταπεινά την κεφαλή. Όλοι και όλες τα ξέρουμε όλα, ποιος Υπερκοριός τώρα της ΕΥΠ και λοιπές μαλακίες. Όποια δημοσιογραφάρα που σέβεται τον εαυτό της και να πάρεις τηλέφωνο, θα σου πει και για τις προθέσεις του Σόιμπλε και για τις αντιθέσεις ανάμεσα στον Τσίπρα και στον Τσακαλώτο και για τις συνθέσεις του Μοσκοβισί. Εκτός από μένα, βεβαίως, που είμαι ο μοναδικός αδαής. Και ο μοναδικός που παραδέχεται την άγνοιά του. Γιατί δεν με προίκισε η μανούλα μου.. 
με υπερδυνάμεις να βλέπω πίσω από κλειστές πόρτες και να ακούω πίσω από τοίχους. Kαι δεν έχω ούτε ράμφος, ούτε φτερά για να παπαγαλίζω με επιτυχία…

Μπορώ όμως να πω δυο λογάκια για πράγματα που κατέχω. Όπως το Σκοπιανό, για παράδειγμα, που μπορεί να μοιάζει αστεία ιστορία στους επαΐοντες του Γιούρογκρουπ, αλλά πολύ κόσμο τον ανησυχεί σφόδρα. Αυτόν τον κόσμο, ας πούμε, που φοράει στολή και δεν έχει καμία όρεξη να πάει να πολεμήσει γιατί κάποιοι κρετίνοι Βορείως τον συνόρων μας ονειρεύονται ότι είναι Μεγαλέξανδροι. Κάποιον άλλο κόσμο επίσης που μένει βορείως της Εκάλης, του Κεφαλαρίου και της Πολιτείας, μερικές εκατοντάδες χιλιόμετρα πιο πάνω, και δεν γουστάρει ν’ ακούσει σειρήνες. Και μερικούς ακόμη που καταλαβαίνουν ότι τα λεφτά δεν βγαίνουν με τσαμπουκάδες, βγαίνουν με σχέσεις καλής γειτονίας. Γιατί μας ενδιαφέρουν και τα λεφτά, ε; Δεν είμαστε απλώς Μεγάλοι Ερωτικοί, που λέει κι ο Ευάγγελος Βενιζέλος!

Τα σκέπτομαι τα ανωτέρω καθώς μας πνίγουν οι ειδήσεις και οι φημολογίες για το «Μακεδονικό». Όπου οι γείτονες εμφανίζονται για πρώτη φορά πρόθυμοι να αλλάξουν το όνομα της χώρας τους, μπας και καταφέρουν να μπουν στο ΝΑΤΟ. Μπας και ψήσουν δηλαδή την Ελλάδα να άρει  το βέτο της (το βέτο του Βουκουρεστίου από Καραμανλή, υπενθυμίζω), για να τρουπώσουν στη Συμμαχία και να εκτονώσουν τις διαλυτικές εντάσεις εντός των συνόρων τους. Γιατί έτσι όπως είναι τώρα τα πράγματα, δεν θέλει και πολύ το κρατίδιο να γίνει τρία κομμάτια.

Έτσι είναι παιδιά, αλήθειες να λέμε. Ένας στους τρεις είναι Αλβανός στην πγδΜ, άλλος ένας στους τρεις ακούει Βουλγαρία και ξερογλείφεται και οι υπόλοιποι είναι ένα παλαβό ανακάτωμα από Σλάβους, Βλάχους, Ρομά και ό,τι μπορεί να βάλει ο νους του ανθρώπου από μειονότητα. Μακεδονική σαλάτα που λένε και οι σεφ, άμα πετύχετε καμιά μπροστά σας να τη φάτε είναι πολύ εύγευστη. Τους έκανε κράτος ο γίγαντας ο Γκλιγκόρωφ (που είχε αρνηθεί, πάλι υπενθυμίζω, ελληνική δωροδοκία για το όνομα), τους ένωσε προσωρινά η κόντρα με την Ελλάδα, τους τσατάλιασαν, που λένε και στο χωριό μου, οι εσωτερικές αντιθέσεις.

Και πώς να μην τους τσαταλιάσουν δηλαδή, σ’ αυτόν τον τόπο τον θλιβερό και άχρηστο; Σιγά τη στρατηγική θέση της πγδΜ, σιγά τις πλουτοπαραγωγικές πηγές, σιγά το ανθρώπινο δυναμικό, σιγά την ιστορία και σιγά τα επιτεύγματα. Το μόνο που κάνουνε τόσα χρόνια είναι να πουλάνε τσατσιλίκι στους Αμερικάνους και να προσφέρουν εύκολη δίοδο στη διακίνηση ναρκωτικών υψηλής ποιότητος. Αυτά τα κάνουν κι άλλοι όμως στα Βαλκάνια, με τον ανταγωνισμό να είναι ανελέητος. Και στην πρώτη αναποδιά, μπορεί να σε πάρει από κάτω και να σου δαγκώσει κάνας διπλανός τίποτις επαρχίες. Γι’ αυτό ΝΑΤΟ και πάλι ΝΑΤΟ κουκλίτσα μου, για να κοιμόμαστε ήσυχοι υπό το νανούρισμα του Βαρδάρη. Βαφτίσια αναμένω συντόμως και η λαμπάδα κερασμένη από την πάρτη μας. Με νονά τη Ραφαέλλα Καρρά!

newpost