Ο εξωγήινος και ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης

Αν ένας εξωγήινος παρακολουθούσε τη χθεσινή συνεδρίαση της Βουλής για τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, θα κατέληγε στο συμπέρασμα ότι η ουσιαστική πολιτική δράση του πολιτικού που έφυγε πρόσφατα από τη ζωή ξεκίνησε κάπου τη δεκαετία του '80.

Οι  πολιτικοί αρχηγοί εγκωμίασαν τη σταθερή παρουσία του Μητσοτάκη στα πολιτικά και κοινοβουλευτικά δρώμενα για 60 σχεδόν χρόνια, αλλά απέφυγαν επιμελώς να μιλήσουν για την αποστασία του καλοκαιριού του 1965. Το να μην αναφερθεί ο πρόεδρος της ΝΔ στο καταστροφικό λάθος του πατέρα του είναι δικαιολογημένο. Αλλά οι υπόλοιποι;

H πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, Φώφη Γεννηματά, υποτίθεται ότι εκπροσωπεί τη παράταξη που σφραγίστηκε από την πτώση της κυβέρνησης Γεωργίου Παπανδρέου το 1965.  Ξεκίνησε όμως την αναδρομή της από την σύγκρουση Μητσοτάκη και Ανδρέα Παπανδρέου το καλοκαίρι του 1989 και την παραπομπή του δεύτερου στο Ειδικό Δικαστήριο!

Ο πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας μίλησε αόριστα για «μια ταραγμένη δεκαετία του 1960». Ο γενικός γραμματέας του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας το έθεσε πολύ κομψά, κάνοντας λόγο  για «εγκλωβισμό και αντινομίες μεταξύ κυβέρνησης, Παλατιού και Στρατού, όταν ο Μητσοτάκης έφυγε από την κυβέρνηση Κέντρου, τον Ιούλιο του 1965». Προφανώς μπέρδεψε το ρήμα έριξε (την κυβέρνηση) με το "έφυγε".

Μόνο ο πρόεδρος της Ένωσης Κεντρώων, Βασίλης Λεβέντης, στάθηκε στην αποστασία, τοποθετώντας την, από την άλλη πλευρά, σε ένα πλαίσιο απλού «σφάλματος», το οποίο δεν είχε άλλη συνέπεια, παρά «τη θεοποίηση της οικογένειας Παπανδρέου»!

Όμως η αποστασία του 1965, στην οποία ο εκλιπών έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο, οδήγησε κατευθείαν στη χούντα των συνταγματαρχών, την οποία πληρώνουμε ακόμη. Με την ανοικτή πληγή της Κύπρου, την κούρσα των εξοπλισμών με την Τουρκία που οδήγησε στην υπερδιόγκωση του εξωτερικού δανεισμού, τη καταστροφή των πόλεων και την αθλιότητα μιας πολιτικής και πολιτιστικής υποκουλτούρας, η οποία διαβρώνει ακόμη την ελληνική κοινωνία.

Ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης πάλεψε με τη μεταπολίτευση να διορθώσει την προδικτατορική εικόνα του και πιστώνεται στα υπέρ του ότι το κατάφερε.  Αλλά το δίδαγμα από την καταστροφική περιπέτεια του 1965 είναι ότι ο βιασμός της λαϊκής θέλησης, όπως εκφράστηκε από την πτώση μιας εκλεγμένης κυβέρνησης, οδηγεί νομοτελειακά σε εθνικές περιπέτειες. Και αυτό το δίδαγμα έπρεπε να έπρεπε να βγει από μια παρόμοια συνεδρίαση της Βουλής. Πιθανώς, μετά τη πικρή πείρα του 1965, να το ήθελε και ο ίδιος ο Κ. Μητσοτάκης.

tvxs