Μαγκιές στα σίγουρα

Συντάκτης: Τάσος Παππάς

«Κλείστε την αξιολόγηση γιατί χανόμαστε». Το λένε τα κόμματα της αντιπολίτευσης, το λέει ο ΣΕΒ, το λέει ο διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος, το λένε τα περισσότερα μέσα ενημέρωσης.

Εκεί όμως σταματούν, γιατί όταν αρχίζουν τα ερωτήματα αποφεύγουν να δώσουν καθαρές απαντήσεις. Να κλείσει η αξιολόγηση όπως να 'ναι; Να δεχτεί η ελληνική κυβέρνηση ό,τι της ζητούν; Το «ναι» δεν βγαίνει από το στόμα τους.

Το υπαινίσσονται, αλλά δεν τολμούν να το εκστομίσουν, γιατί φοβούνται ότι θα κατηγορηθούν για υποχωρητικότητα. Αντιθέτως, ανακοινώνουν (για την αντιπολίτευση ο λόγος) ότι δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση να ψηφίσουν το πακέτο των μέτρων που θα φέρει η κυβέρνηση γιατί είναι αντιλαϊκό, επώδυνο και υποθηκεύει το μέλλον της χώρας. Ωστόσο, με βάση την αντίληψή τους, το μέλλον της χώρας θα υποθηκευτεί αν δεν κλείσει γρήγορα η αξιολόγηση.

Ομως η αξιολόγηση δεν θα κλείσει γρήγορα αν δεν περάσουν τα μέτρα που απαιτούν οι δανειστές, τα οποία, όπως λέει πάλι η αντιπολίτευση, θα υποθηκεύσουν το μέλλον της χώρας. Τρικυμία. Η λογική στο εκτελεστικό απόσπασμα.

Ποια είναι η καθαρή στάση; Από τη στιγμή που υποστηρίζεις ότι η αξιολόγηση πρέπει να κλείσει πάση θυσία γιατί διαφορετικά το Grexit θα επανεμφανιστεί δριμύτερο, είσαι υποχρεωμένος, εφόσον βεβαίως θέλεις να λειτουργείς ως υπεύθυνη πολιτική δύναμη, να τα ψηφίσεις καταγγέλλοντας ταυτοχρόνως την κυβέρνηση ότι εξαιτίας της καθυστέρησης πληρώνουμε ακριβότερα.

Καθαρή στάση είναι και αυτή που τοποθετείται αρνητικά απέναντι στην Ευρώπη και την ευρωζώνη και προτείνει την επιστροφή στο εθνικό νόμισμα. Οσοι είναι υπέρ αυτής της εκδοχής δεν έχουν κανέναν λόγο να στηρίξουν πολιτικές που είναι κόντρα στη στρατηγική τους. Το δίλημμα δεν τους αφορά. Για τους άλλους όμως που κινούνται στη γραμμή «ευρώ με κάθε κόστος» δεν υπάρχει δεύτερη επιλογή από το να βάλουν πλάτη.

Δεν θα το κάνουν. Αυτό που θέλουν είναι να υποχρεωθεί η κυβέρνηση να λάβει σκληρά μέτρα, να τα ψηφίσει μόνη της στη Βουλή, να απομακρυνθεί ο κίνδυνος και στη συνέχεια αυτοί, άνετοι, ωραίοι και κυρίως σίγουροι, θα ανεβούν στα κεραμίδια και θα την πετροβολούν γιατί με τις πολιτικές της (αυτές που θα έχουν οδηγήσει στο κλείσιμο της αξιολόγησης) θα πληγούν τα λαϊκά στρώματα, οι ελεύθεροι επαγγελματίες, οι αγρότες και η μικρομεσαία επιχειρηματικότητα.

Ας έρθουμε όμως επί της ουσίας. Ο Β. Σόιμπλε στη συνάντηση που είχε με τον Κυριάκο Μητσοτάκη τού εξέφρασε σε ζωηρούς τόνους (έτσι αναφέρουν ξένα και εγχώρια ΜΜΕ) τη δυσφορία του επειδή οι ελληνικές κυβερνήσεις δεν σέβονται τις συμφωνίες που έχουν υπογράψει.

Δήλωσε μάλιστα ότι αυτή η κατάσταση έχει κουράσει τους Γερμανούς. Δεν ξέρω τι του απάντησε ο κ. Μητσοτάκης, ξέρω όμως τι όφειλε να του απαντήσει. Εχει υπογράψει η ελληνική κυβέρνηση την ανατροπή των πάντων στα εργασιακά, όπως απαιτεί το ΔΝΤ; Οχι. Αυτό που προβλέπει το τελευταίο Μνημόνιο είναι ότι θα γίνουν αλλαγές και μεταρρυθμίσεις που θα βρίσκονται εντός του ευρωπαϊκού πλαισίου.

Οι δανειστές δέχτηκαν να απευθυνθούμε και στον Διεθνή Οργανισμό Εργασίας και στα ευρωπαϊκά δικαστήρια. Η γνωμάτευση και οι αποφάσεις δεν δικαιώνουν το ΔΝΤ. Αυτό όμως επιμένει ότι για να μπει στο πρόγραμμα πρέπει να επιτραπούν οι ομαδικές απολύσεις, να ψηφιστεί το λοκ άουτ, να αλλάξει ο συνδικαλιστικός νόμος και να μην επανέλθουν οι συλλογικές συμβάσεις. Τα είπε αυτά ο κ. Μητσοτάκης στον Β. Σόιμπλε; Ελπίζω πως ναι.

Αλλο θέμα: Εχει υπογράψει η ελληνική κυβέρνηση ότι θα ψηφίσει προληπτικά μέτρα το 2017 για να εφαρμοστούν το 2019 αν χρειαστεί; Οχι. Το ΔΝΤ όμως επιμένει. Ψηφίστε τα, αλλιώς δεν ερχόμαστε κι αν δεν έρθουμε εμείς, θα φύγει και η Γερμανία και η Ολλανδία. Μοιάζει αυτό με εκβιασμό;

Δεν μοιάζει, είναι. Τα είπε έτσι χοντρά ο κ. Μητσοτάκης στον Β. Σόιμπλε; Ελπίζω πως το έκανε. Αλλο θέμα: Είπε ο κ. Μητσοτάκης στους Γερμανούς συνομιλητές του ότι τα νούμερα της ελληνικής οικονομίας πάνε καλά -αποτυπώνεται στις εκθέσεις της Κομισιόν και το παραδέχονται παράγοντες των θεσμών (Ντάισελμπλουμ, Ρέγκλινγκ, Γιούνκερ, Βίζερ, Μοσκοβισί)- αλλά το ΔΝΤ, που δεν έχει παράδοση επιτυχών προβλέψεων, αρνείται να τα δεχτεί;

Καταλαβαίνω ότι θα είχε δυσκολία ο κ. Μητσοτάκης να το πράξει, γιατί θα ακυρωνόταν η ρητορική του περί καταστροφής και θα αδυνάτιζε το αίτημά του για προσφυγή στις κάλπες, όμως ένας υπεύθυνος πολιτικός που φιλοδοξεί να γίνει πρωθυπουργός πρέπει να είναι ειλικρινής όταν βρίσκεται στο εξωτερικό και μάλιστα στη φωλιά του λύκου.

Πάντως αυτό δεν έχει σημασία γιατί ο κ. Σόιμπλε γνωρίζει πολύ καλά τα στοιχεία, αλλά δεν τον νοιάζουν. Αυτό που τον ενδιαφέρει είναι να αναγκάσει την Ελλάδα να φύγει από την ευρωζώνη. Είναι το σχέδιό του από το 2013.

Το επισημαίνουν ξένα έντυπα (συστημικά), το γράφουν γνωστοί οικονομολόγοι (όχι αριστεροί), το καταγγέλλει το SPD (ο κυβερνητικός εταίρος του) και προχθές το δήλωσε ο Χανς Βέρνερ Ζιν. Ο πρώην σύμβουλος της Μέρκελ είπε ότι ο Σόιμπλε το 2015 είχε την υποστήριξη 15 μελών του Eurogroup. Στο «τσακ» δεν τα κατάφερε τότε. Θα επανέρχεται με κάθε ευκαιρία.

efsyn