Επιδημικό σαν γρίπη είναι το Grexit

του Πέτρου Μανταίου

Και να τη πάλι η δραχμούλα, φάτσα κάρτα στις εφημερίδες η μία όψη του νομίσματος, αυτή που απεικονίζει ένα ιστιοφόρο∙ υποθέτω, από τα ιστιοφόρα του Αγώνα της ανεξαρτησίας.

Τότε που «μεγαλουργούσαμε» με δραχμή.

Κακή λέξη διάλεξε ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Ξυδάκης, για να επισημάνει (ερωτηθείς βεβαίως, από δημοσιογραφικό δίδυμο του Σκάι) τα μάλλον αυτονόητα: την άλλη όψη του νομίσματος (της δραχμής), το Grexit.

Κάτι δηλαδή που ο κόσμος το ’χει τούμπανο κι εμείς κρυφό καμάρι.

Αυτό πάλι με το Grexit, που πάει κι έρχεται, σαν πιάτο ανεπιθύμητο, που, κάθε τόσο, μπαίνει στο τραπέζι αλλά κανείς δεν το αγγίζει.

Και δεν μπαίνει από μας∙ καμιά κυβέρνηση, στα εφτά χρόνια της κρίσης των μνημονίων, δεν επιζήτησε, ευθέως είτε εμμέσως, έξοδο από το ευρώ και την ευρωζώνη.

Το θέμα βάζουν κάθε φορά στο τραπέζι αυτοί που κυριαρχούν σήμερα στην Ε.Ε. και την ευρωζώνη: οι Γερμανοί και οι περί αυτούς, με έναν ιδιότυπο «γκουρού» στα νομισματικά που ονομάζεται Σόιμπλε.

Και τι γίνεται τώρα; Πάλι οι ίδιοι άνοιξαν την παρτιτούρα στο βιολί της δραχμής.

Αυτόν το μήνα που κρίνεται (υποτίθεται) η δεύτερη αξιολόγηση.

Αλλά και κάτι πιο σημαντικό: αν θα μείνει στο πρόγραμμα διάσωσης το ΔΝΤ ή όχι.

Αντε πάλι η δραχμή, εκ Βερολίνου ορμώμενη. Και άντε πάλι οι δημοσιογράφοι, ιδίως οι τηλεοπτικοί, να ρωτούν τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο του ΣΥΡΙΖΑ.

Να πει τι; Οτι δεν πρέπει να πάμε σαν στραβοί στον Αδη; Γιατί αυτό είπε ο άνθρωπος.

Σαν γρίπη είναι το Grexit: επιδημικό, μεταδίδεται εύκολα, προκαλεί από ήπια έως σοβαρή νόσηση. Θέλει προσοχή. Από όλους…

efsyn