του Γιώργου Κολέμπα
Κάθε κόκκος σιταριού συλλέγεται, επεξεργάζεται και τρώγεται μόνο μια φορά – πωλείται όμως μέχρι και 99 φορές[1].
Στην απληστία τους για κέρδη οι κερδοσκόποι στοιχηματίζουν για το καλαμπόκι, το σιτάρι και τη ζάχαρη. Το αποτέλεσμα: Οι τιμές αυτών των βασικών τροφίμων αυξάνονται: και αυτό επιδρά ιδιαίτερα στους φτωχότερους των «φτωχών».
Πίσω από αυτό βρίσκονται οικονομικοί όμιλοι όπως η Goldman Sachs, η γερμανική τράπεζα (Deutsche Bank) και ασφαλιστικά κεφάλαια (π.χ. Allianz), καθώς και λιγότερο γνωστές πολυεθνικές όπως η αμερικανική Cargill[2]. Στοιχηματίζουν στα χρηματιστήρια στην «εξέλιξη τιμών» των «βασικών γεωργικών πρώτων υλών».
Υπό την πίεση πολλών οργανώσεων εξοργισμένων πολιτών, η ΕΕ είχε υποσχεθεί πριν από τρία χρόνια αυστηρότερους κανόνες. Τώρα που επίκειται η εφαρμογή των κανόνων αυτών, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή υπέκυψε στις πιέσεις αυτών των οικονομικών λόμπι και χαλαρώνει και πάλι τα όρια.
Σε λιγότερο από δύο εβδομάδες, το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο μπορεί να πει στοπ σε αυτή τη στάση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Και θα είναι μια πολύ αμφιλεγόμενη ψηφοφορία. Έγινε γνωστό ότι 40% των ευρωβουλευτών θέλουν να βάλλουν σαφή όρια στο κερδοσκοπικό αυτό παιχνίδι των τιμών, αλλά θα χρειασθεί ακόμη να πεισθούν άλλοι 84 βουλευτές. Πριν από τρία χρόνια, η απόφαση πάρθηκε στην κόψη. Αλλά τότε το κίνημα των πολιτών κέρδισε, έστω με ισχνή πλειοψηφία. Τώρα θα πρέπει να γίνει επίσης το ίδιο!
Οι κερδοσκόποι πάντα ψάχνουν για νέα κέρδη. Βασικά μη ευπαθή τρόφιμα όπως το ρύζι, το σιτάρι, το καλαμπόκι ή το κεχρί αποτελούν αντικείμενο διαπραγμάτευσης σε χρηματιστήρια προθεσμιακών πράξεων. Αυτό δίνει πολλές δυνατότητες στα hedge funds, στις τράπεζες και τις ασφαλιστικές εταιρείες να στοιχηματίζουν στη διακύμανση των τιμών τους. Η κερδοσκοπία τους είναι σε βάρος των φτωχών, γιατί αυτοί τρέφονται κυρίως με τα βασικά αυτά είδη διατροφής. Και οι αγρότες, κυρίως οι μικροκαλλιεργητές αυτού του πλανήτη, δύσκολα μπορούν να προγραμματίσουν τη παραγωγή τους με ιδιαίτερα κυμαινόμενες τιμές.
Το πρόβλημα έχει αναγνωριστεί εδώ και καιρό. Η εξάλειψή του όμως από τον κόσμο, δεν έχει ακόμα επιτευχθεί. Με την χρηματοπιστωτική ντιρεκτίβα (MiFID II), η ΕΕ ήδη από το 2014 δημιούργησε μια σημαντική βάση για να μπουν αυστηροί κανόνες στις αγορές των σιτηρών. Τώρα υποχωρεί κάτω από την πίεση των λόμπι και θέλει να επιτρέψει στις χώρες μέλη να συνεχίζουν να αποδυναμώνουν αυτούς τους κανόνες. Οι «επενδυτές» των διατροφικών αγαθών θα μπορούν να επηρεάζουν την αγορά μαζικά με τα στοιχήματά τους, ως συνήθως.
Η πρόταση της Επιτροπής θα πρέπει να εγκριθεί από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Τρεις πολιτικές ομάδες – οι Σοσιαλιστές, η Αριστερά και οι πράσινοι - προτείνουν αυστηρότερους κανόνες. Τώρα το κίνημα των πολιτών πρέπει να κερδίσει ατομικά και βουλευτές των Φιλελευθέρων και των Συντηρητικών. Ειδικά το γερμανικό τμήμα του κινήματος θα πρέπει να ασκήσει μεγάλη πίεση στους γερμανούς ευρωβουλευτές, επειδή αντιπροσωπεύουν μια πολύ μεγάλη ομάδα. Αλήθεια τι θα κάνουν οι Έλληνες Ευρωβουλευτές; δεν υπάρχει καμιά ενημέρωση για αυτό. Δεν τους ενδιαφέρει το θέμα;
Οι κερδισμένοι της κερδοσκοπίας των τροφίμων είναι οι συνήθεις ύποπτοι: οι τράπεζες, όπως η Deutsche Bank, η Goldman Sachs, η Morgan Stanley και η Citibank, καθώς και οι πολυεθνικές αγρο-επιχειρήσεις, όπως η Monsanto, η Syngenta και η Tyson Foods [3].
Οι χαμένοι είναι όπως πάντα σχεδόν, οι ανώνυμοι. Είναι οι αγρότες σε όλο τον κόσμο, οι οποίοι είναι ανίσχυροι να διαμορφώσουν τις τιμές και δεν εξασφαλίζονται από καμία κυβέρνηση από τις άκρως κυμαινόμενες τιμές. Και είναι φυσικά οι φτωχότεροι των φτωχών, οι οποίοι οδηγούνται στη παραπέρα φτώχεια από την άνοδο των τιμών.
[1] Σύμφωνα με τη Chicago Board of Trade (CBOT): στοιχεία από την 11η Νοέμβρη 2016 που δείχνουν την αναλογία των προθεσμιακών συμβάσεων που συνήφθησαν το 2015 σε σχέση με τη συγκομιδή του ίδιου έτους: Στο σιτάρι, οι διαπραγματευόμενες ποσότητες στο CBOT του Κάνσας- Minneapolis ήταν 5.542 εκατομμύρια τόνοι, ενώ η συγκομιδή στις ΗΠΑ ήταν 55,84 εκατομ.τόνοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου