του Ορέστη Βέλμαχου
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης συναντήθηκε τη Δευτέρα με την Α. Μέρκελ προκειμένου να καταθέσει τα «διαπιστευτήρια» του για το μέλλον και να πείσει για κάτι που μάλλον κανείς δεν είχε αμφιβολία: Η Νέα Δημοκρατία είναι έτοιμη να εφαρμόσει κάθε απαίτηση των δανειστών όταν (και αν) έρθει στην εξουσία. Μπορεί οι Έλληνες πολίτες να μην έχουν μάθει το «οικονομικό πρόγραμμα εξόδου από την κρίση» της ΝΔ, αλλά έτσι και αλλιώς δεν τους πέφτει λόγος…
Πέρα από το επικοινωνιακό παιχνίδι και τις χιλιοειπωμένες φράσεις τύπου «θα μειώσουμε τους φόρους», θα «πολεμήσουμε τη διαφθορά (σ.σ. βλέπε Siemens)» και «θα επαναφέρουμε την κανονικότητα», η ΝΔ δεν έχει αρθρώσει ουσιαστικά λέξη για το πώς θα προσφέρει ένα καλύτερο μέλλον στη χώρα. Δεν παρέλειψε βέβαια να δείξει πόσο υπάκουος και καλός είναι απέναντι στους μελλοντικούς εντολείς του, λέγοντας ότι «οι καθυστερήσεις και οι παλινωδίες της Κυβέρνησης οδηγούν τους πιστωτές μας σε υπερβολικές απαιτήσεις».
Βέβαια «οι πιστωτές μας» είναι που έχουν διαλύσει την ελληνική κοινωνία τα τελευταία χρόνια. Οι «πιστωτές μας» είναι που ζητούν κυριολεκτικά αίμα και εγείρουν συνεχώς νέες απαιτήσεις για να μείνουμε εντός της Ευρωζώνης, όπου πλέον κάνουμε «πρωταθλητισμό» στην ανεργία. «Είχα την ευκαιρία, επίσης, να εξηγήσω στην Καγκελάριο ότι, για την μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων, η θέση μας στο κέντρο της Ευρώπης είναι αδιαπραγμάτευτη», δήλωσε ο Κ. Μητσοτάκης και έλυσε τυχόν απορίες για τις προθέσεις του ελληνικού λαού που ζει βουτηγμένος στην ανέχεια «μέσα στο κοινό μας σπίτι».
Ο πρόεδρος της ΝΔ έχει κατηγορήσει πολλάκις (και όχι άδικα) την κυβέρνηση για διγλωσσία, υποστηρίζοντας πως άλλα λέει στο εσωτερικό της χώρας και άλλα στο εξωτερικό. Όπως δήλωσε, μετέφερε στη Μέρκελ «μερικές εικόνες από τις δυσκολίες που περνούν οι Έλληνες, έπειτα από επτά και πλέον χρόνια οικονομικής και κοινωνικής κρίσης». Εξαιρετικά «εκφραστική εικόνα» όταν ο χρόνια άνεργος περιγράφει την κατάσταση που βιώνει σε έναν άνθρωπο που δουλεύει περισσότερο από 15 ώρες τη μέρα, για να βγάλει από 2 -3 δουλειές 200 ευρώ με 5ωρα και συνθήκες δουλείας.
Ωστόσο, η δήλωση αυτή μπορεί να χαρακτηριστεί τουλάχιστον προκλητική όταν γίνεται από έναν άνθρωπο που (αν και «πολιτικός κρατούμενος» τους πρώτους μήνες της ζωής του) είναι πλήρως αποκομμένος από την κοινωνία, γιατί πολύ απλά δεν έχει βιώσει το άγχος της επιβίωσης. Όταν δε αποδέκτης του «προβληματισμού» είναι η Μέρκελ, το πράγμα φτάνει στη στρατόσφαιρα της σάτιρας. Όντως, η καγκελάριος ποτέ δεν ζήτησε την εξαθλίωση της ελληνικής κοινωνίας. Την απαίτησε χωρίς κορδελάκια και συναισθηματισμούς.
«Η χώρα χρειάζεται σήμερα, περισσότερο από ποτέ, ένα σχέδιο εθνικής ανάταξης και ανασυγκρότησης. Διατύπωσα την αποφασιστικότητά μας να κάνουμε την Ελλάδα ένα κανονικό Ευρωπαϊκό Κράτος. Η λιτότητα χωρίς προοπτική και η συνεχής αβεβαιότητα δεν αξίζουν στον Ελληνικό λαό. Οι Ελληνίδες και οι Έλληνες αξίζουν μια καλύτερη ζωή και εμείς θα κάνουμε ό,τι πρέπει για να την εξασφαλίσουμε».
Η δήλωση αυτή αφενός διατυπώνει την «αποφασιστικότητα» για υποταγή και προσκύνημα στις όποιες αξιώσεις των δανειστών και αφετέρου μεταφέρει την πρόθεση της ΝΔ για την επόμενη μέρα της χώρας. Περικοπές στις όποιες κοινωνικές δαπάνες έχουν αφήσει όρθιες «οι πιστωτές μας» και συνέχιση του ένδοξου έργου των μνημονίων.
Ο Κ. Μητσοτάκης απέφυγε εύσχημα να αναφέρει ότι δεν υπάρχει έξοδος από τα μνημόνια εντός της ΕΕ. Εξέφρασε «την αποφασιστικότητά μας να κάνουμε την Ελλάδα ένα κανονικό Ευρωπαϊκό Κράτος» και «έδεσε» όμορφα με την παραπάνω αναφορά ότι «η λιτότητα χωρίς προοπτική και η συνεχής αβεβαιότητα δεν αξίζουν στον Ελληνικό λαό». Ως μέλος των αρίστων της κοινωνίας γνωρίζει πως λιτότητα χωρίς προοπτική δεν υπάρχει, αλλά λιτότητα με εξαθλιωμένους εργαζόμενους και μηνιαίο μισθό των 200 ευρώ για να «τονωθεί η οικονομία από τις επενδύσεις» υπάρχει.
Η ΝΔ θυμίζει τον άριστο μαθητή (της κοινωνικής εξαθλίωσης) που ξαφνικά χάνει την εύνοια του καθηγητή από τον «νέο» στην τάξη. Τα είχε όλα στρωμένα και ξαφνικά χάνει τον ρόλο της. Καταλαβαίνει πως ο μόνος τρόπος για να πάρει και πάλι πίσω τη θέση είναι να πείσει τον καθηγητή ότι είναι εδώ για να δείξει πως μπορεί να κάνει ακόμα χειρότερα πράγματα από τον προηγούμενο που «δεν τολμά». Κοινώς, η κυβέρνηση των δύο τελευταίων ετών ξεπουλάει τα πάντα, αλλά «άσε να δεις πόσο καλύτερα θα τους εξαθλιώσω εγώ». Διαφορά δεν υπάρχει μεταξύ προθυμίας και απροθυμίας. Ζωές, αξιοπρέπεια και υπομονή χάνονται καθημερινά.
thepressproject
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου