Ενα από τα χειρότερα συναισθήματα των ημερών...

Ενα από τα χειρότερα συναισθήματα των ημερών ακόμα και ...από την ανακοίνωση της κατάργησης ειδικοτήτων είναι η ανάρτηση της λίστας των προς διαθεσιμότητα εκπαιδευτικών. Είναι τραγικό να βλέπεις ονόματα συναδέλφων που συνεργάστηκες που αποτελούσαν μέρος της καθημερινότητας σου, που γνωρίζεις τις κρυμμένες οικογενειακές τους ιστορίες και τα προβλήματα, που πριν λίγες μέρες σχεδίαζες εκπαιδευτικές δράσεις για την επόμενη σχολική χρονιά. Είναι ντροπή για όλους. Είναι αίσχος. Είναι αδικία. Καταστρέφονται ζωές, σχολεία και όνειρα. Κι όλα αυτά για ελάχιστο έως ανύπαρκτο δημοσιονομικό όφελος. Μόνο για το...ιδιωτικό. Για να σπάσουν τον τσαμπουκά ή το ταμπού του Δημοσίου. Όλοι όσοι ευθύνονται για την κρίση, συνεχίζουν να "εργάζονται" στις πολιτικές τους θέσεις, να "διοικούν" και να υπηρετούν τα ιδιωτικά συμφέροντα. Συνεχίζουν να πληρώνονται ΑΚΟΜΑ. Ποιος ΗΛΙΘΙΟΣ , ακόμα και συνάδελφος, πιστεύει ότι η πολιτική αυτή που απλώνει το σκοτάδι παντού είναι η λύση; Ποιος ΑΝΟΗΤΟΣ ακόμα θεωρεί ότι αυτή η φασιστική πολιτική σε όλη την κοινωνία θα μας βγάλει από τον βούρκο; ΑΝΟΗΤΟΙ, ΣΑΧΛΑΜΑΡΕΣ, ψηφοφόροι , μάθετε ότι "Όταν ένας χάνει το δικαίωμα του αργά ή γρήγορα το χάνουν όλοι". Ποιος πιστεύει ότι ο κατώτατος μισθός των 400, τα mini jobs, η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, του δομών υγείας και ασφάλισης είναι η λύση; Τα "νέα τζάκια" το ΄80 και οι εργαζόμενοι σ αυτούς πολιτικοί συνεχίζουν το θεάρεστο έργο τους και δυστυχώς ακόμα εισπράττουν χειροκροτήματα , αμοιβές και την .....ασφάλεια του δημοσίου. Ποιος ευσυνείδητος αιρετός , συνδικαλιστής , στέλεχος μπορεί να κάνει ότι δεν βλέπει και να συνεχίζει να βάζει υπογραφές;

Νεκτάριος Κολετζάκης
το σχόλιο αλιεύθηκε από το facebook