Από τα μαχαιρώματα του '94 στις αφίσες του '19

Είναι αυτοί που πότε με τρίκυκλα και πότε με σουγιάδες υπηρέτησαν την αιματοβαμμένη τους εθνικοφροσύνη.

του Πέτρου Κατσάκου

Λίγες μέρες πριν τις ευρωεκλογές της 12ης Ιουνίου του 1994, κατά τη διάρκεια κεντρικής προεκλογικής συγκέντρωσης του ΚΚΕ στην πλατεία Αριστοτέλους και αμέσως μετά το τέλος της ομιλίας του ευρωβουλευτή και υποψηφίου Βασίλη Εφραιμίδη, ο ακροδεξιός Μανώλης Θεοδωράκης, κρύβοντας ένα μαχαίρι μέσα σε ένα μπουκέτο λουλούδια, του επιτέθηκε με ξεκάθαρη δολοφονική διάθεση τραυματίζοντάς τον πολλαπλώς. Ακολούθως, και μέσα σε ελάχιστα δευτερόλεπτα, μαχαίρωσε τους επίσης υποψήφιους ευρωβουλευτές Γιάννη Θεωνά και Μιχάλη Σπυριδάκη. Κατά τη διάρκεια της δίκης του ακροδεξιού δράστη, ο συνήγορος υπεράσπισης σημειώνει για τον πελάτη του:

“Αντικρίζοντας το άγαλμα του Αριστοτέλη και επειδή διακατεχόταν από πολλά χρόνια από πατριωτικές και αντικομμουνιστικές διαθέσεις, τώρα, με κλίμα πατριωτικής έξαρσης, σκέφτηκε ότι, για τη Μακεδονία και τη δημοκρατία, έπρεπε να εκφοβίσει τους κομμουνιστές ομιλητές. Κι αυτό γιατί πίστευε ότι οι κομμουνιστές ήθελαν να διαλύσουν το ελληνικό κράτος και να δώσουν τη Μακεδονία στους Σκοπιανούς”.

Αυτή η ιστορία, που πέρασε στα ψιλά της Ιστορίας, που μονοπωλήθηκε εκείνη την εποχή από τα συλλαλητήρια για την περίφημη ελληνικότητα της Μακεδονίας, ήταν το απόσταγμα του ιδεολογικού μίσους με το οποίο εθνικιστές και ακροδεξιοί πατριδοκάπηλοι μπόλιασαν ένα ακροατήριο που υποσχόταν φωτιά και τσεκούρι στους προδότες τής Αριστεράς και την ίδια ώρα ξημεροβραδιαζόταν στα καζίνο και στα καμπαρέ της Γευγελής.

Το τυφλό μίσος που τότε όπλισε το χέρι ενός φασίστα όχι μόνο δεν έχει καταλαγιάσει, αλλά, αντιθέτως, εξακολουθεί να κυλά στις φλέβες των ομοϊδεατών του μέσα από εθνικιστικές, παραθρησκευτικές, ακροδεξιές, ρατσιστικές οργανώσεις αλλά και με την πολιτική κάλυψη κομμάτων που κατά τ’ άλλα επικαλούνται συχνά - πυκνά την ηγεμονική τους θέση εντός του δημοκρατικού τόξου.

Ένα τυφλό μίσος που, από το μαχαίρωμα των κομμουνιστών υποψηφίων του 1994 ώς τις σημερινές απειλές κατά της ζωής των βουλευτών που θα υπερψηφίσουν τη συμφωνία των Πρεσπών, έχει ως κοινό παρονομαστή την πατριδοκαπηλία, που αποτελεί το κύριο γνώρισμα αυτών που έχουν χρεωθεί μέχρι σήμερα όλες τις μεγάλες προδοσίες που βίωσε ιστορικά ο τόπος αυτός. Γιατί αυτοί που τόσο υποκριτικά κραυγάζουν για προδοσίες και εθνικές μειοδοσίες είναι που έχουν στην πλάτη τους τη μισή Κύπρο. Είναι αυτοί που πότε με τρίκυκλα και πότε με σουγιάδες υπηρέτησαν την αιματοβαμμένη τους εθνικοφροσύνη.

αυγη