Σενάριο επιστημονικής φαντασίας

του Τάσου Παππά

Θα τολμήσω να διατυπώσω μια υπόθεση εργασίας. Προκαταβολικά λέω ότι δεν έχει καμία τύχη να συμβεί. Ας πούμε ότι ο Τσίπρας στο επίσημο ταξίδι του στην Τουρκία τον Φεβρουάριο καταφέρνει να πείσει τον Ερντογάν να λυθεί το κυπριακό στη γραμμή που είχαν καταλήξει Μακάριος-Ντεκτάς, δηλαδή διζωνική-δικοινοτική ομοσπονδία.

Πετυχαίνει επίσης να εξασφαλίσει τη δέσμευση του Τούρκου προέδρου ότι θα απομακρυνθούν τα τουρκικά στρατεύματα από τη Βόρεια Κύπρο σε σύντομο χρόνο, ας πούμε εντός 12 μηνών.

Πώς νομίζετε ότι θα υποδεχτούν τη συμφωνία, η Δεξιά, το ΠΑΣΟΚ και οι διάφοροι τύποι που έχουν πιάσει στασίδι στα τηλεοπτικά πλατό και εμφανίζονται ως ειδικοί ή ως αμερόληπτοι σχολιαστές, ενώ είναι γνωστό (το λένε οι ίδιοι στο περιθώριο των συζητήσεων) ότι θα είναι υποψήφιοι στις εκλογές με τη συντηρητική παράταξη; Θα μιλήσουν για εθνική επιτυχία; Θα αποθεώσουν τον Τσίπρα;

Σε καμιά περίπτωση.

Μετά το πρώτο ξάφνιασμα θα κατασκευάσουν επιχειρήματα για να περιγράψουν τη συμφωνία ως επονείδιστη και εθνικώς επιζήμια, ορισμένοι θα την καταγγείλουν ως προϊόν συναλλαγής με την καθοδήγηση του αμερικανικού παράγοντα και μερικοί θα περιμένουν να τοποθετηθεί επισήμως η Ρωσία για να σπεύσουν να την ακολουθήσουν.

Άλλος θα πει ότι είναι πολύς χρόνος οι 12 μήνες και ουδείς μας εγγυάται ότι οι Τούρκοι όντως θα αποχωρήσουν από το νησί. Συνεπώς κακώς ο Έλληνας πρωθυπουργός ήταν τόσο επιεικής με τον προαιώνιο εχθρό του έθνους. Έπρεπε να απαιτήσει την εδώ και τώρα αποχώρηση των στρατευμάτων κατοχής. Έδειξε ύποπτη ανοχή απέναντι στο σουλτάνο.

Άλλος θα υποστηρίξει ότι η Ελλάδα οφείλει να αγωνιστεί για να γυρίσει η Κύπρος στην προ του 1974 κατάσταση και οτιδήποτε λιγότερο συνιστά πράξη μειοδοσίας. Και οι πιο προχωρημένοι (οι ανένδοτοι) θα αναφέρουν ότι για τον ελληνισμό υπάρχει μόνο μία εθνικά ωφέλιμη λύση, η ένωση της Κύπρου με την μητέρα πατρίδα. Επαναλαμβάνω ότι πρόκειται για σενάριο επιστημονικής φαντασίας σ' ότι αφορά την ουσία του θέματος.

Ωστόσο, η εκτίμηση ότι κάπως έτσι θα συμπεριφερθούν κόμματα, καθηγητές και δημοσιολόγοι, δεν είναι στον αέρα.

efsyn