Οταν η σιωπή είναι συνενοχή

του Τάσου Παππά

Ποια είναι η φράση που «συχνάζει» περισσότερο από πολλές άλλες στις δημόσιες παρεμβάσεις του Κυριάκου Μητσοτάκη; Ξέρω, θα πείτε, το αίτημα για πρόωρες εκλογές. Το καταθέτει τρεις φορές την εβδομάδα εδώ και τρία χρόνια.

Μπορεί, δεν έχω κάνει την πρόσθεση. Μήπως νομίζετε ότι είναι αυτή που περιγράφει την κυβέρνηση ως συμφορά για τον τόπο -«η χειρότερη της Mεταπολίτευσης», «η χειρότερη μεταπολεμικά», «η χειρότερη από την ίδρυση του ελληνικού έθνους»; Κι αυτήν τη βρίσκουμε σε πολλές ομιλίες του. Μήπως πιστεύετε ότι είναι οι επιθετικές αναφορές του στον Αλέξη Τσίπρα;

Επειδή το ρεπερτόριο αλλάζει ανάλογα με τη συγκυρία (πότε ανίκανος, πότε επιπόλαιος, πότε σκευωρός, πότε διαπλεκόμενος, πότε επικίνδυνος, πότε αριστεριστής, πότε φίλος των τρομοκρατών, πότε σκυλάκι των δανειστών, πότε καθοδηγητής του παρακράτους, πότε αρχηγός σπείρας) δεν μπορούμε να καταλήξουμε σε κάποιο ασφαλές συμπέρασμα για τον αριθμό. Για να μη μακρηγορώ, νομίζω ότι σίγουρα σε περίοπτη θέση στον κατάλογο βρίσκεται η φράση του ότι «η Νέα Δημοκρατία είναι εναντίον του διχασμού και όταν έρθει στα πράγματα θα ενώσει τους Ελληνες».

Βαρύγδουπη υπόσχεση. Ακούγεται ευχάριστα στα αυτιά και έχει στόχο να δελεάσει τους λεγόμενους μετριοπαθείς, οι οποίοι δεν έλκονται από τις τσιρίδες, απεχθάνονται τις συγκρούσεις, δυσφορούν με τους ρητορικούς κανιβαλισμούς και ζητούν πάση θυσία συναινέσεις.

Πρόκειται για σημαντικό κομμάτι του εκλογικού ακροατηρίου το οποίο δίνει νίκη στις κάλπες. Ωστόσο, έχουμε να κάνουμε με πολίτες που παρακολουθούν τις δημόσιες αντιπαραθέσεις και αξιολογούν τους πρωταγωνιστές με αυστηρά κριτήρια. Ο κ. Μητσοτάκης θα μπορούσε να υποστηρίξει ότι είναι ορκισμένος εχθρός του διχασμού και ότι υπηρετεί τη συναίνεση με συνέπεια αν:

-Είχε ανακαλέσει στην τάξη τον κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο του κόμματός του Μάκη Βορίδη όταν αυτός είχε χαρακτηρίσει ελαττωματικές τις ιδέες της Αριστεράς και είχε ζητήσει από τον αρχηγό του να επινοήσει εκείνους τους θεσμικούς τρόπους που δεν θα επιτρέψουν να έρθει ξανά στην εξουσία η Αριστερά. Δεν το έκανε. Δικαιούται λοιπόν ο καθένας να ισχυριστεί ότι δεν διαφωνεί.

-Είχε αποδοκιμάσει τα στελέχη του που δήλωσαν ότι η κυβέρνηση μετά την καταστροφή στο Μάτι δεν έχει τη νομιμοποίηση να κυβερνά. Δεν το έπραξε, άρα είναι ευάλωτος στην κριτική ότι κι αυτός έχει την ίδια άποψη.

-Είχε απορρίψει διαρρήδην τις καταγγελίες κορυφαίων παραγόντων του κόμματός του ότι τούτη η κυβέρνηση σκέφτεται σοβαρά το ενδεχόμενο να παραβιάσει τη συνταγματική τάξη και φλερτάρει ακόμη και με γενικευμένη εκτροπή. Τις άφησε να κυκλοφορούν και να δηλητηριάζουν την κοινωνία.

-Είχε αποπέμψει από τις τάξεις του κόμματος, ή στην πιο ήπια εκδοχή, είχε αντικαταστήσει τον αντιπρόεδρό του Αδωνη Γεωργιάδη, ο οποίος μετέρχεται κάθε μέσο προκειμένου να πλήξει τον αντίπαλό του. Εχει απειλήσει ότι θα γδάρει υπουργούς, έχει αναρωτηθεί γιατί στην Ελλάδα τιμούμε τους κομμουνιστές ενώ σε άλλες χώρες τούς βάζουν φυλακή, έχει εξαγγείλει εξεταστικές επιτροπές για το μισό υπουργικό συμβούλιο, έχει καλέσει τον πρωθυπουργό να αποδείξει ότι δεν τον κρατάει από κάπου ο Κουφοντίνας.

Και μόλις προχτές -προφανώς εζήλωσε τη δόξα του κ. Βορίδη- είπε στη Βουλή πως «πρέπει να βρεθεί στο Σύνταγμα ασφαλιστική δικλίδα ότι οποτεδήποτε έρχονται άθλιοι άνθρωποι σαν κι εσάς να μην κινδυνεύει η δημοκρατία μας από Κατρούγκαλους». Και για την περίπτωση του κ. Γεωργιάδη ο πρόεδρος της Ν.Δ. επέλεξε την εκκωφαντική σιωπή. Δεν ξέρω αν τον έχει επιπλήξει ιδιωτικώς, όπως λένε κάποιοι, αλλά υποθέτω βασίμως ότι δεν το έχει πράξει αφού ο κ. Γεωργιάδης συνεχίζει ακάθεκτος. Η ατιμωρησία οδηγεί στην αποθηρίωση. Η σιωπή ισοδυναμεί με συνενοχή.

Ορισμένοι, ανάμεσά τους και ο υπογράφων, είχαν σχηματίσει συγκεκριμένη εικόνα για το ιδεολογικό σύμπαν του κ. Μητσοτάκη. Δυσκολεύονται να ερμηνεύσουν τη σημερινή στάση του. Υποστήριζαν ότι ο κ. Μητσοτάκης δεν είναι ο εαυτός του, ότι είναι αιχμάλωτος των συσχετισμών που υπάρχουν στο κόμμα του, ότι πολύ θα ήθελε η Ν.Δ. να έχει ένα διαφορετικό στίγμα και εκτιμούσαν ότι κάποια στιγμή θα προχωρήσει σε τομές και ρήξεις. Φοβάμαι όμως ότι έχουμε να κάνουμε με μετάλλαξη. Γιατί ποια είναι η διαφορά ανάμεσα σ’ αυτά που λένε Βορίδης και Γεωργιάδης και σ’ αυτά που είπε στην Πολιτική Επιτροπή του κόμματός του ο κ. Μητσοτάκης.

Ο αρχηγός της Ν.Δ. είπε ότι η δημοκρατία απειλείται, υπονομεύεται, τραυματίζεται, ότι το σκοτεινό πρόσωπο της διακυβέρνησης Τσίπρα ρίχνει βαριά σκιά επάνω στη δημοκρατία και ότι δεν θα διστάσουν να κάνουν τα πάντα για να παραμείνουν στην εξουσία. Τι φοβάται ότι θα κάνει αυτή η αδίστακτη κυβέρνηση; Δεν μάσησε τα λόγια του.

Νοθεία στις εκλογές. Υιοθετώντας τις αθλιότητες που διακινούν ζαβλακωμένοι οπαδοί του (παλιοί και όψιμοι) προειδοποίησε τους πάντες ότι «οι εκλογές θα γίνουν με τους ίδιους ακριβώς όρους και τις ίδιες τεχνικές προδιαγραφές που έγιναν όλες οι προηγούμενες εκλογικές αναμετρήσεις». Για βία δεν μίλησε (ακόμη), μάλλον γιατί δεν ήθελε να ξύσει πληγές αφού το πακέτο «βία και νοθεία» ανήκει στην παράταξή του.

EFSYN