Λάκη, πάλι η θάλασσα είναι αριστερά!

Τo 2019 μπήκε πολιτικά φουριόζο και οι εξελίξεις (θα) είναι ραγδαίες, οδηγώντας σε πλήρη αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού.

του Ανδρέα Πετρόπουλου

Παρά το γεγονός ότι στην εκκίνηση των εξελίξεων είναι το «Μακεδονικό, βρισκόμαστε μπροστά σε ένα φαινομενικά πολιτικό »παράδοξο": Οι εξελίξεις αφορούν λιγότερο τους μέχρι τώρα εταίρους της κυβερνητικής συμμαχίας ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛΛ που οδηγούνται σε οριστικό διαζύγιο και περισσότερο τους άλλους πολιτικούς χώρους.

Το διαζύγιο είναι υποχρεωτικό και αυτονόητο - και όχι μόνο λόγω Μακεδονικού - μετά το τέλος του προγράμματος. Ωστόσο αυτό αντί σε ένα βαθμό να ανακουφίζει, προκαλεί παρατεταμένο εκνευρισμό στη Νέα Δημοκρατία και στο ΚΙΝ.ΑΛΛ. που είχαν επενδύσει σε μια «υγειονομική ζώνη» απομόνωσης του ΣΥΡΙΖΑ.

Ακόμα χειρότερα, καταρρέοντας ο συγκεκριμένος σχεδιασμός, οι ηγεσίες των κομμάτων υπάρχει σοβαρό ενδεχόμενο να βρεθούν μπροστά σε εξελίξεις που επιχειρούσαν υποτίθεται να αποφύγουν με κάθε τρόπο. Να βρεθούν μπροστά στη συγκρότηση ενός αριστερού και δημοκρατικού μετώπου με βασικό στόχο την αποφυγή παλλινόστησης του χρεοκοπημένου πολιτικού προσωπικού και των κομμάτων που οδήγησαν στην οικονομική κρίση.

Και μάλιστα η ειρωνεία είναι ότι το μέτωπο ΝΔ-ΚΙΝ.ΑΛΛ είναι πολύ πιθανό να βρεθεί μπροστά σε ένα ευρύτερο μπλοκ που αυτές τις μέρες διαμορφώνεται με βάση τη «Συμφωνία των Πρεσπών».

Η αυτοπαγίδευση της αξιωµατικής αντιπολίτευσης σε μια ακροδεξιά λογική, η συνταύτιση του ΚΙΝ.ΑΛΛ που το οδηγεί σε πλήρη ακύρωση, διαμορφώνουν νέα δεδομένα που ενδεχομένως να επιβεβαιωθούν άμεσα, στην περίπτωση που η κυβέρνηση επιλέξει να ζητήσει την ψήφο εµπιστοσύνης των βουλευτών, μη αρκούμενη σε κοινοβουλευτική πλειοψηφία με ψήφο ανοχής.

Σε αυτή την περίπτωση οι ηγεσίες ΝΔ - ΚΙΝ.ΑΛΛ θα πληρώσουν τον άκρατο καιροσκοπισμό τους, το σχεδιασμό του ποδαριού, τις αναλύσεις της προπαγάνδας από καλοθελητές, γραφίδες - παλιάτσους που ζουν σε άλλο (πολιτικό) σύμπαν.

Με μότο «πέφτουν, διαλύονται, μέρα με την ημέρα, ώρα με την ώρα, λεπτό το λεπτό, tweet το tweet», μοιάζουν να βρίσκονται στη θέση του μετανιωμένου Γ. Ζουγανέλη που μονολογούσε στην επική ταινία του Σταύρου Τσιώλη:

«Λάκη (ας πούμε ότι τον λένε Λάκη) πάλι η θάλασσα είναι αριστερά...»!

avgi