του Τάσου Παππά
Παρά την επαγγελματική διαστροφή δεν είναι δυνατόν να παρακολουθείς με θρησκευτική ευλάβεια όλα όσα λέγονται στο Κοινοβούλιο, ακόμη κι αν πρόκειται για διαδικασία μεγάλης σημασίας, όπως είναι αυτή για την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης. Βλέπεις τους αρχηγούς, τους κορυφαίους υπουργούς, τα υψηλόβαθμα στελέχη της αντιπολίτευσης και κάποιους βουλευτές που ξέρεις ότι θα καταθέσουν ενδιαφέρουσες απόψεις. Και πάλι δεν είσαι σίγουρος ότι τα έχεις δει όλα.
Ευτυχώς όμως υπάρχουν φίλοι και επιμελείς αναγνώστες που εντοπίζουν πράγματα τα οποία «διέλαθον της προσοχής σου» και σου υποδεικνύουν να τα αξιολογήσεις. Ετσι, ένας αναγνώστης με προέτρεψε να διαβάσω την τοποθέτηση του βουλευτή του ΚΙΝ.ΑΛΛ., πρώην υπουργού κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και υποψήφιου για τη θέση του αρχηγού του ΚΙΝ.ΑΛΛ., Γιάννη Μανιάτη. Την αναζήτησα λοιπόν και τη διάβασα.
Εχασα βεβαίως την ένταση στον λόγο του και τη θεατρικότητα των κινήσεών του από το βήμα της Βουλής -έχουν τη σημασία τους στις τηλεοπτικές δημοκρατίες- αλλά, και χωρίς την εικόνα, πρέπει να πω ότι ο συγκεκριμένος παράγοντας της εγχώριας σοσιαλδημοκρατίας είπε κάτι ενδιαφέρον.
Αποσπώ από το κείμενο της ομιλίας του μία παράγραφο: «Σήμερα είμαστε εδώ στην παράσταση ενός άθλιου θιάσου» (κλασική αντιπολιτευτική ατάκα, καμία πρωτοτυπία), «που επιχειρεί με κάθε δόλιο τρόπο να εξαπατήσει τους πολίτες για να παραμείνει στην εξουσία» (έχουν πει πολύ χειρότερα η αρχηγός του και πολλοί σύντροφοί του), «σε βάρος της κοινωνίας, σε βάρος της χώρας, αλλά σε όφελος της πάρτης τους, σε όφελος του πελατειακού στρατού τους» (και εδώ δεν ξαφνιάζει ο ομιλητής γιατί τα ίδια έχουν πει όλες οι αντιπολιτεύσεις στην Ελλάδα και θα συνεχίσουν να τα λένε όσο θα θεωρείται η τσιρίδα πιο σημαντική από την κριτική με επιχειρήματα και προτάσεις).
Το ζουμί όμως βρίσκεται στη φράση που ακολουθεί: «Για να γίνουν από κυβέρνηση, εξουσία. Για να γίνουν από κυβέρνηση, καθεστώς». Οπα! Τι εννοεί ο ποιητής; Αλλο η κυβέρνηση, άλλο η εξουσία; Οντως άλλο είναι, ωστόσο κάτι τέτοια λένε οι κομμουνιστές και οι αριστεροί ριζοσπάστες. Κάτι τέτοια λένε και ορισμένοι στον ΣΥΡΙΖΑ και εισπράττουν από τη Δεξιά και το ΠΑΣΟΚ κατηγορίες ότι ερωτοτροπούν με λογικές εκτροπής. Εγινε ξαφνικά κομμουνιστής ή αριστερός ριζοσπάστης ο κ. Μανιάτης; Δεν νομίζω. Μήπως σκέφτεται να προσχωρήσει στον ΣΥΡΙΖΑ; Απίθανο. Απλώς ο άνθρωπος είπε (μάλλον του ξέφυγε) μια απλή αλήθεια.
Δηλαδή, όταν ένα κόμμα κερδίζει τις εκλογές και σχηματίζει κυβέρνηση δεν σημαίνει ότι ελέγχει και την εξουσία, γιατί αυτή είναι πολύ παραπάνω και πολύ περισσότερα από μια πλειοψηφία στη Βουλή. Στην Ελλάδα είχαμε να κάνουμε με κόμματα που εναλλάσσονταν στην κυβέρνηση για περίπου σαράντα χρόνια (όπως γινόταν μέχρι το 2015 με τη Δεξιά και το ΠΑΣΟΚ). Είχαν αποκτήσει ισχυρές προσβάσεις σε νευραλγικούς χώρους του συστήματος, τις οποίες διατηρούσαν ακόμη κι αν δεν βρίσκονταν στην κυβέρνηση. Το πρόβλημα προέκυψε όταν μπήκε στο παιχνίδι φουριόζικα ένας τρίτος παίκτης που ουδείς τον υπολόγιζε, όπως συνέβη τον Γενάρη του 2015.
Αυτός λοιπόν επιχειρεί να δημιουργήσει τους δικούς του μηχανισμούς και για το «τώρα» (για να κυβερνήσει) και για το «αύριο» (για να προστατευτεί από τις ρεβανσιστικές επιδιώξεις των αντιπάλων του όταν θα επιστρέψουν). Φυσιολογικά πράγματα στις αστικές δημοκρατίες. Η προοπτική αυτή δεν αρέσει στη Δεξιά, αν και ξέρει ότι με τη μία ή την άλλη μορφή θα παραμείνει βασική δύναμη στην πολιτική σκηνή. Στο ΠΑΣΟΚ όμως προκαλεί πανικό. Τρέμει στο ενδεχόμενο να χάσει τα ερείσματά του στο κράτος. Φοβάται δηλαδή ότι, προϊόντος του χρόνου, από κεντρικός πόλος του καθεστώτος θα περάσει στο περιθώριο. Απειλούνται τα κεκτημένα του και διαισθάνεται πως ο νέος δικομματισμός δεν το περιλαμβάνει. Γι’ αυτό έχουν λυσσάξει τα στελέχη του.
efsyn
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου