Κύριε Πέτρο, κύριε Πέτρο!

του Χρήστου Ξανθάκη

Δεν ήταν μόνο μπουνίδι, βρισίδι και δακρυγόνο στο Σύνταγμα. Είχε κι άλλα, λιγότερο επεισοδιακά και θερμόαιμα. Είχε στιγμές ανθρώπινες, στιγμές γέλιου και απορίας όπως κάθε συγκέντρωση. Βλέπε, για παράδειγμα, την ομάδα καλογραιών που ανέμιζε ελληνικές σημαίες και ορκιζόταν στου Χριστού την πίστη την αγία. Αλλά όταν πέρασε ο Πέτρος ο Γαϊτάνος από μπροστά τους, οδεύοντας προς την εξέδρα για να τραγουδήσει τον εθνικό ύμνο, άστραψαν τα βλέμματα. Και ακούστηκε από τα στόματα των μοναχών η παράκληση: 
«Κύριε Πέτρο, κύριε Πέτρο!» 
Δυστυχώς ο Σάκης Ρουβάς της ορθοδοξίας, συνέχισε αγέρωχος την πορεία του απογοητεύοντας τις φανζ…

Ένα άλλο ενδιαφέρον σημείο ήταν οι αντιδράσεις ουκ ολίγων συγκεντρωμένων απέναντι στους ΜΑΤατζήδες. Δεν λέγεται τι άκουσαν οι ένστολοι από τύπους που κανονικά θα έπρεπε να στέκονται στο πλευρό τους. Τα περισσότερα δεν γίνεται να τα αναπαράγω εδώ, μιας και είμαστε οικογενειακή ιστοσελίδα, αλλά δυο τρία νόστιμα μπορώ να τα καταγράψω. Όπως την αγανάκτηση μια κυρίας που έπιασε ΜΑΤατζή μετά απ’ το τέλος του συλλαλητηρίου και του δήλωσε ευθαρσώς:
«Έπρεπε να κάνετε καταστολή, όχι να ρίχνετε χημικά!»
Λες και άμα ανοίγανε κεφάλια θα ήταν καλύτερα…

Μια άλλη κυρία, πάλι, διαμαρτυρήθηκε σε ένστολο, λέγοντάς του ότι οι ταραχοποιοί ήταν ασφαλίτες. Ατάραχος εκείνος, της απάντησε:
«Αν υπήρχαν τόσοι ασφαλίτες, θα είχαμε βάλει τάξη στην Αθήνα!»
Κάποιος τρίτος θεώρησε καλό να προσθέσει μια ταξική νότα, φωνάζοντας στους ΜΑΤατζήδες:
«Κουφάλες, διακόσια ευρώ θα παίρνετε, σας τα φάγαν τα μνημόνια!»
Κι ένας τελευταίος, εξέφρασε την απελπισία του δείχνοντας προς τα Εξάρχεια και κραυγάζοντας:
«Εμείς εδώ δεν είμαστε αναρχικοί, παρακάτω είναι οι αναρχικοί!»

Από εκεί και πέρα, σχεδόν σημαδιακές ήταν οι επισημάνσεις του σπίκερ της συγκέντρωσης για την ειρήνη και το μέλλον της στην περιοχή. Νωρίς νωρίς, γύρω στη μία το μεσημέρι, βγήκε και υπογράμμισε ότι «ίσως αυτές να είναι οι τελευταίες στιγμές που περνάμε ειρηνικά στον τόπο μας». Και λίγο αργότερα τόνισε, βρυχώμενος από μικροφώνου:
«Ετοιμαστείτε γιατί θα γίνει ο πόλεμος και πρέπει να είμαστε έτοιμοι να υπερασπίσουμε τις εστίες μας».
Δεν γνωρίζω από πού αντλεί τις πληροφορίες του, αλλά αν κρίνω από τους παριστάμενους και τις παριστάμενες στην πλατεία Συντάγματος, πιο έτοιμοι να αδράξουμε το φρέντο είμαστε παρά το G3…

Άλλωστε ο βασικός εχθρός μας είναι οι Αλβανοί και όχι οι Σκοπιανοί. Αυτό θα πίστευε κανείς αν βρισκόταν προχθές στο συλλαλητήριο και άκουγε τα συνθήματα. Όπου το πιο δημοφιλές όλων ήταν το «Κατσίφα ζεις, εσύ μας οδηγείς», μακράν όλων των υπολοίπων. Το είχε πει άλλωστε και ο σπήκερ:
«Είναι μαζί μας το λιοντάρι της Βορείου Ηπείρου, ο Κωνσταντίνος Κατσίφας. Δεν θα ξεχάσουμε ποτέ τα’ αδέρφια μας στη βασανισμένη Βόρειο Ήπειρο. Θα συνεχίσουμε τον αγώνα σου»!

Λίγα αργότερα μάλιστα, κρατήθηκε ενός λεπτού σιγή στη μνήμη του Κατσίφα, αφού προηγουμένως ο σπίκερ μας είχε πληροφορήσει ότι στις 28 Οκτωβρίου του 2018 τον σκότωσαν οι «Αλβανοί δολοφόνοι». Και ακολούθησε η αδερφή του εκλιπόντος, Ερμιόνη Κατσίφα, που πρώτα δήλωσε ότι «πάσα γη τάφος για τον ήρωα Κωνσταντίνο Κατσίφα» και ύστερα πάνω κάτω κήρυξε τον πόλεμο (ξανά πόλεμος!) σε όλη τη γειτονιά μας. Το κοινό την επιβράβευσε με παρατεταμένο χειροκρότημα και την κραυγή «Αθάνατος». Για τους διοργανωτές δεν ξέρω, αλλά έχω την εντύπωση ότι βρέθηκαν σε στιγμή σχετικής αμηχανίας…

Υ.Γ.: Το δεύτερο πιο δημοφιλές σύνθημα της συγκέντρωσης; Ορίστε:
«Παυλόπουλε το ξέρεις, η λύση είναι μία. Παραίτηση αν θέλεις, να γράψεις ιστορία». 

newpost