Ή με τον Τσίπρα ή με τον Βουκεφάλα

Την τελευταία εβδομάδα ξύνουμε τον πάτο του βαρελιού. Οι γνήσιοι πολιτικοί απόγονοι, όλων εκείνων που εδραίωσαν μεταπολεμικά τα ξεχωριστά καφενεία κι έβαζαν μπετζίνα στα τρίκυκλα του Γκοτζαμάνη, δρουν πλέον φανερά στους δρόμους των πόλεων, με την παρότρυνση πολιτικών κομμάτων και τη στοργική κάλυψη ΜΜΕ.

της Ζωής Χαλιδιά

Όλοι μαζί, έχοντας φτάσει πλέον σε επίπεδα αναχωρητισμού από την πραγματικότητα, αυτές τις ημέρες ευτελίζουν συνειδητά την επίσημη ιστοριογραφία κι αναμοχλεύουν με ένταση το βούρκο του εθνικισμού. Με ένα υπόγειο αίτημα που θυμίζει άγρια δύση, «wanted dead or alive», απειλούν όχι τα πολιτικά πρόσωπα που ψηφίζουν τη Συμφωνία των Πρεσπών αλλά τον ορθολογισμό και τα πολιτικά δικαιώματα. Ποινικοποιούν τη δημοκρατία, νομιμοποιούν τον εκφοβισμό, θυμιατίζουν τον τραμπουκισμό. Με το πολιτικό τους ζωνάρι να σούρνεται, οι σύγχρονοι βαρύμαγκες, υπονομεύουν ό,τι συμφιλιωτικό προέκυψε από την κυβερνητική αλλαγή του 1981. Όμως εθνική συμφιλίωση με την παρακρατική και πολεμόχαρη πολιτική αλητεία ουδέποτε υπήρξε, μήτε θα υπάρξει.

Πρέπει να γίνει κατανοητό ότι αυτές τις ημέρες δεν δίνεται από όλους μάχη για τη Συμφωνία των Πρεσπών. Ο αρχηγός της εθνικιστικής παράνοιας κι οι ορντινάντσες του όχι μόνο δεν νοιάζονται για τη Συμφωνία, αλλά το βράδυ πριν πέσουν για ύπνο ανάβουν καντήλι και εύχονται να ψηφιστεί. Αυτό που σύσσωμο πράττει το νεοφιλελεύθερο πολιτικό σύστημα, είναι προεκλογική μάχη για την εξουσία. Εν ολίγοις η ΝΔ κι οι στρατευμένοι συνοδοιπόροι της, ΚΙΝΑΛ και Ποτάμι, αξιοποιούν την ψήφιση της Συμφωνίας προκειμένου να δημιουργήσουν αγοραίο κλίμα διχασμού, ικανό να τους εξασφαλίσει το ποθούμενο comeback. Γνωρίζουμε ότι η εθνικιστική μαστούρα φτιάχνει περίεργο κεφάλι. Σε αυτές λοιπόν τις παρενέργειες εναποθέτουν τις ελπίδες τους.  Ευελπιστούν η πλειοψηφία των ψηφοφόρων, υπό τη θολούρα του μίσους, να μην κοιτάξει ποιος εξασφαλίζει κοινωνικό κράτος, αλλά να κοιτάξει τον Βουκεφάλα. Αυτός ο δούρειος ίππος, είναι το πολιτικό ξόανο του Μητσοτάκη. Και θα το περιφέρουν ομαδικά, μέχρι τις εκλογές.

Είναι λερό το πολιτικό παιχνίδι του Κυριάκου Μητσοτάκη. Όμως εκείνο που τον αμαυρώνει παντελώς είναι το γεγονός ότι δεν δίστασε να ανοίξει τέρμα τη στρόφιγγα των πιο ασφυξιογόνων πολεμικών αερίων, του μίσους, του εθνικισμού και του ανορθολογισμού. Τούτη τη γη επιθυμεί να την πάρει πίσω, κι αν χρειαστεί θα το κάνει και με τον χειρότερο τρόπο. Ήδη το κάνει. Αυτό που όμως δεν διδάχτηκε ο απόφοιτος, είναι ότι την ιστορία δεν την γράφουν οι αχυράνθρωποι μήτε οι έχοντας τα μέσα. Η ιστορία ανήκει σε όσους έχουν χαρακτήρα.  Και τέτοιον δεν διαθέτει.

Ps. Ας εννοήσει η Οικογένεια ότι ο άνθρωπος δεν κατέχει μόνο τα ιστορικά πεπραγμένα που συντελούνται στη διάρκεια της ζωής του. Την καραμέλα «ποιος ήταν γεννημένος και ποιος αγέννητος» και τι «με νοιάζει εμένα τι έγινε τότε» ας την φτύσουν.  Ούτε εμείς ζούσαμε το 480 π.Χ. αλλά γνωρίζουμε ποιος υπέδειξε την Ανοπαία Ατραπό στον Ξέρξη. Πόσο μάλλον, γνωρίζουμε τι έγινε τον Ιούλιο του 1965 και τι τον Οκτώβριο του 1992

κουτι πανδώρας