Μάχη των Πρεσπών ή μάχη κατά του Τσίπρα;

Ο φερετζές έπεσε, πρόσωπα και συναισθήματα αποκαλύφτηκαν, κι έχουμε να λέμε.

του Γιάννη Ουτμπούτογλου

Αν κάτι ξεχώρισε είναι το γεγονός ότι η απέχθεια των πολιτικών αρχηγών προς το πρόσωπο της κυβέρνησης, δηλαδή προς τον Τσίπρα, υπαγόρευσε τη στάση τους. Μην το κουράζουμε άλλο. Αυτόν απεχθάνονται και πολέμησαν κι όχι τους συμφωνηθέντες όρους. Εν ολίγοις από τη ΝΔ έως το ΚΚΕ και την εξωκοινοβουλευτική αριστερά, προτίμησαν να διαγράψουν τα δικά τους προηγούμενα συμφωνηθέντα ή τις ιδεολογικές τους αρχές τους, προκειμένου η παρούσα κυβέρνηση να μην είναι αυτή που θα οδηγούσε επιτυχώς τη συμφωνία, στον τελικό προορισμό. Μία συμφωνία που κύλισε πάνω στη τροχιά που όλες οι προαναφερθέντες πολιτικές δυνάμεις, είχαν από παλιά ορίσει ως την πλέον κατάλληλη. Η σαχλαμάρα της κυρίας Γεννηματά ότι θα διώχνει όποιον λοξοκοιτάξει προς τον Σύριζα, είναι δείγμα της υστερίας που τους διακατέχει όλους τους. Όλα τα άλλα είναι προσχήματα.

Κι εδώ τίθεται το ερώτημα. Γιατί τόση σύσσωμη απέχθεια; Η απάντηση είναι ανθρώπινη. Διότι απλούστατα, η αλήθεια αποφάσισε να τους εμφανιστεί γυμνή! Αποδεικνύοντας τους ότι οι ίδιοι είναι ανίκανοι να παρουσιαστούν ως το «ποιοι» θέλουν να πιστεύουν ότι είναι. Η επιτυχία της Συμφωνίας, θα φανέρωνε την αμετάκλητη δική τους αποτυχία. Τη δική τους έλλειψη και αδυνατότητα θα αποκάλυπτε.

Και καλά να ενδίδει στο φθόνο η ακροδεξιά ΝΔ και το απολειφάδι του ΠΑΣΟΚ. Αλλά να πέφτει κι η αριστερά στην ίδια τρύπα; Προκειμένου να μην πιστωθεί τίποτα ο Τσίπρας, το ΚΚΕ κατάντησε να μιλά για αλυτρωτισμό, η εξωκοινοβουλευτική αριστερά πάσχιζε να κρατήσει δυο καρπούζια κάτω από την ίδια αμασχάλη, κι όλοι μαζί αρνήθηκαν την ταυτότητά τους. Θεωρώντας ως ιδανική ευκαιρία την ένωσή τους με το αντικυβερνητικό κύμα, επιδίωξαν να αποδείξουν ότι η παρούσα κυβέρνηση δεν είναι αριστερή. Τοποθετώντας το φθόνο στην καρδιά της θεωρίας τους, καταδίκασαν τον εαυτό τους να διαδηλώνουν με δεξιό ιδεολογικό οπλοστάσιο ή να συνυπογράφουν κείμενα με τον Παπαθεμελή. Στο μέλλον, πάνω στη Συμφωνία των Πρεσπών, αυτή η αριστερά θα μπορεί να βαράει το κεφάλι της.

Από το χάσμα που άνοιξαν, καθένας με τον τρόπο του, στο σώμα της κοινωνίας, ξεπετάχτηκαν όλοι οι σκελετοί του παρελθόντος. Ίσως οι επιθέσεις με φωτιές στα σπίτια βουλευτών του Σύριζα και όσων άλλων ψήφισαν τη συμφωνία, να υποχωρήσουν. Όμως τα εβραϊκά νεκροταφεία θα βανδαλίζονται τις νύχτες, ναζιστικά συνθήματα θα γράφονται στους τοίχους και την ημέρα ο φιλικός φασισμός θα κυκλοφορεί στους δρόμους των πόλεων. Τα γαλάζια καφενεία θα επανέλθουν. Ο ίδιος ο Κ. Μητσοτάκης, στην πρόσφατη επίσκεψή του σε χωριό της Κρήτης, εκστόμισε ικανοποιημένος αυτή τη θαμμένη αξία της ΕΡΕ.

Όμως, όποιες κι αν είναι οι πολιτικές εξελίξεις, αποδιοπομπαίος τράγος για την ιστορία δεν θα ναι ο Τσίπρας με την παρούσα κυβέρνηση. Αντιθέτως, η Ιστορία σε αυτούς θα γνέψει να πάνε κοντά της.

κουτι πανδωρας