Άδωνι, μην κλαις. Πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι δικά μας θάναι

Ως τώρα είχαμε το «δάκρυ του εθνάρχη»- αυτό που «πρόδωσε ο Σαμαράς» κατά τον Βαγγέλη Μεϊμαράκη. Και το δάκρυ της Παναγίας όταν έμαθε ότι έπεσε η Κωνσταντινούπολη. Τώρα στη θέση τους θα έχουμε το δάκρυ του Άδωνι. «Για την Μακεδονία μας που χάσαμε…» ρε γαμώτο…

του Γιώργου Λακόπουλου

Η πλάκα είναι ότι το δάκρυ του Άδωνι μπορεί να είναι και αληθινό. Με το Μακεδονικό έβγαζε το ψωμί του. Αναγκάστηκε να μην ξαναπουλήσει τα θαυματουργά νανογιλέκα- ας όψεται ο Ηλίας Μόσιαλος που τον ξεμπρόστιασε. Αν το κόψει και αυτό,  με τα «ταμπλέτα»  δεν βγαίνει το μεροκάματο. Και έχει τόσους ανθρώπους και τόσους λογαριασμούς στο Ίντερνετ να θρέψει.

Για τον Γεωργιάδη το Μακεδονικό άλυτο, είναι ότι είναι ο πνιγμένος για τον ναυαγοσώστη. Τον κρατάει όλη μέρα σε περίοπτη θέση στην πλαζ- να τον βλέπουν και τα κορίτσια. Χωρίς αυτό δεν έχει λόγο ύπαρξης. Και δεν είναι εύκολο να το αντέξει, αυτός που ήταν ο σπεσιαλίστας στο είδος. Ούτε ο Κώστας Πλεύρης δεν ξέρει περισσότερα από αυτόν για τον Βουκεφάλα…

Από την ώρα που «οι Σκοπιανοί» -που λέει ακόμη ο Μητσοτάκης- μας «πήραν τη Μακεδονία, ο Άδωνις ανησυχεί μην την πάνε αλλού και την ψάχνουμε. Μακεδονία είναι αυτή, τη βουτάει ο γυφτοσκοπιανός – που λέει κι ο «βάτραχος» στρατηγός Φραγκούλης- ποτέ δεν ξέρεις που θα τη κρύψει.

Λίγο τόχεις να διπλώσει το χάρτη ο Κυριάκος κι εκεί που ως τώρα η Κρήτη έπεφτε πάνω στη Μακεδονία, να πέφτει στην τρύπα που θα μείνει; Θα χάσουμε και την Κρήτη αν πέσει μέσα.

Αυτά δεν είναι φαντασιώσεις του αντιπροέδρου. Έχουν ιστορική τεκμηρίωση – ο ίδιος είναι ιστορικός, καθώς λέει. Ξέρει, λοιπόν, ότι έτσι έγινε και με την Ευρώπη. Την είχαμε εδώ και την καμαρώναμε κα μετά την άρπαξε ο Δίας -που ψιλοσκοπιανόφερνε- και την πήγε προς δυσμάς, όπου την έβαλαν να τρώει βελανίδια . Και μετά τρέχαμε μετά να τη βρούμε.

Μήπως και με τα Ελγίνεια; Μας τα πήραν οι Άγγλοι και τώρα ούτε που μας τα δανείζουν. Σκεφθείτε να πάει αύριο μεθαύριο ο Μητσοτάκης σαν Πρωθυπουργός που θα είναι στους «Σκοπιανούς» και να τους πει: «Μας δανείζετε για λίγο τη Μακεδονία γιατί θέλουμε να κάνουμε εξαγωγή ροδάκινων και δεν έχουμε πως να τα ονομάσουμε».

Σιγά μην του τα δανείσουν. Και αν το κάνει ο Ζάεφ, τον οποίο ο Άδωνις κόβει για «καλό άνθρωπο», δεν θα το κάνουν οι επόμενοι – το είπε ο αντιπρόεδρος. Τη χάσαμε τη Μακεδονία πατριώτη…

Ωστόσο, όσοι ξέρουν καλά τον Άδωνι είναι σίγουροι ότι δεν θα το βάλει κάτω. Θα ανοίξει τώρα καινούργιες δουλειές -ως πωλητής- για να πάρουμε πίσω τη Μακεδονία μας, όπως ήδη κάνει το μαγαζί που ψωνίζει ιδέες μεριμνά να πάρουμε και την Πόλη.

Απλώς με τη Βασιλεύουσα ξέρει πότε θα κάνουμε το γιουρούσι «να πάρουμε την Πόλη πανάγια μου και την Αγιά Σοφία» που τραγουδούσε και ο μακαριστός Χριστόδουλος. Για τον οποίο μάθαμε τελευταία ότι είναι για τον Καμμένο ότι ήταν ο Λένιν για τους κομμουνιστές. Τον οποίο Λένιν εφαρμόζει ο Τσίπρας, όμως μας ενημέρωσε ο Βορίδης.

Τι λέγαμε; Α, για την Πόλη ξέρουμε πότε να ορμήσουμε. Μόλις αναστηθεί ο Μαρμαρωμένος βασιλείας και φωνάξει: «Αδωνιιιιι! Θα με αφήσεις για πολύ άκόμη εδώ πέρα μόνο μου;»

Με τη Μακεδονία, όμως, πότε θα έλθει η στιγμή; Ισως στείλει μήνυμα ο Παύλος Μελάς στον Σαμαρά. Ίσως όταν γίνει Πρωθυπουργός ο Μητσοτάκης και καταθέσει βέτο κατά την ένταξης «των Σκοπίων» στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Αλλά μήπως να μην τους μπλέκαμε του Ευρωπαίους σ’ αυτή τη υπόθεση; Δεν μας φέρθηκαν και τόσο εντάξει -και κάνουν συνέχεια αβάντες στον Τσίπρα -που είναι και κομμουνιστής που λέει κι ο Βέμπερ. Σημείωση: Μάλλον θα το χάσουμε κι αυτό το παλικάρι- κι άδικα περιμένει ο Κυριάκος να γίνει πρόεδρος της Κομισιόν, νάχει κι αυτός ένα αποκούμπι.

Αλλά πολύ το απλώνουμε και θα χαθούμε. Τώρα χρειάζεται στοχοπροσήλωση στη Μακεδονία που χάθηκε, σαν την αρχαία Ατλαντίδα. Για να την ξαναβρούμε θα χρειαστεί κάποιος σαν τον Άδωνι που τα ξέρει καλά τα αρχαία. Μέχρι και βιβλίο για την «ομοφυλοφιλία στην αρχαία Ελλάδα» έγραψε. Και μετά λέμε από πού μπαίνουν ιδέες στον Αμβρόσιο.

Ας κλάψουμε, λοιπόν, για τον Άδωνι. Και ας δώσουμε ένα χαρτομάντηλο να σκουπίσει το δάκρυ. Γιατί κλαμένος δεν βγαίνει καλά τα μεσάνυχτα- με τα φαντάσματα- στα περιθωριακά κανάλια που συχνάζει. Εννοείται μετά τις κυριλέ εμφανίσεις στα κανονικά κανάλια και την κάρτα που χτυπάει στον Σκάι…

κουτι πανδωρας