Προφήτες κακών, αλλά βολικών σεναρίων

του Τάσου Παππά

Η αίσθηση στην Αθήνα είναι ότι η καγκελάριος Μέρκελ έρχεται για να βοηθήσει τον Τσίπρα στο Μακεδονικό και να πιέσει τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης όχι για να αλλάξει θέση -ξέρει ότι αυτό δεν μπορεί να γίνει από τη μια μέρα στην άλλη- αλλά για να μην καταψηφίσει το πρωτόκολλο ένταξης της ΠΓΔΜ στο ΝΑΤΟ, το οποίο θα έρθει στη Βουλή για επικύρωση λίγες μέρες μετά τη Συμφωνία των Πρεσπών.

Η Handelsblatt όμως ισχυρίζεται ότι στο περιθώριο της επίσκεψης θα συζητηθεί και πάλι το θέμα της διάσωσης της Ελλάδας. Αναφέρει: «Η καγκελάριος ενδέχεται να προειδοποιήσει τον Τσίπρα να μην αποκλίνει της μεταρρυθμιστικής του πορείας. Στην αρχή της χρονιάς ο πρωθυπουργός πήρε πίσω μεταρρυθμίσεις στα εργασιακά και το δίκαιο συλλογικών διαπραγματεύσεων που η Ε.Ε. είχε ζητήσει. Επίσης ανέστειλε την περικοπή συντάξεων και διένειμε ως ‘‘κοινωνικό μέρισμα’’ 710 εκατομμύρια ευρώ σε 1,4 εκατομμύρια οικογένειες».

Ξανά μανά το ίδιο καλαμπούρι, μπας και μας περάσει από το μυαλό η ιδέα να ξεφύγουμε από τον ασφυκτικό κλοιό. Ενα τμήμα της οικονομικής και πολιτικής ελίτ της Γερμανίας ακόμη δεν έχει χωνέψει το γεγονός ότι στην παρούσα φάση η ελληνική κυβέρνηση έχει αρκετά περιθώρια για να ασκήσει οικονομική πολιτική χωρίς τη σιδερένια εποπτεία των δανειστών. Δεν κρύβει τη δυσφορία του για τη μη περικοπή των συντάξεων -κι ας έγινε με τη σύμφωνη γνώμη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, άρα και του Βερολίνου- και επίσης δεν χάνει την ευκαιρία, μέσω γνωστών διαύλων, να εκφράσει την ενόχλησή του για τις αλλαγές στο εργασιακό πεδίο και μέσω των βαστάζων του στις Βρυξέλλες να προειδοποιήσει την κυβέρνηση να μην κάνει την αποκοτιά να ξηλώσει τη μεταρρυθμιστική ατζέντα.

Τώρα πώς εννοούν τις μεταρρυθμίσεις οι συγκεκριμένοι κύκλοι είναι γνωστό. Το έχουμε νιώσει στο πετσί μας. Γι’ αυτούς μεταρρύθμιση είναι ό,τι αφαιρεί δικαιώματα από την εργασία, ό,τι εκσυγχρονίζει (άλλη βάναυσα κακοποιημένη λέξη) το παρωχημένο -κατά την... ανιδιοτελή και αταξική κρίση τους- θεσμικό πλαίσιο, προωθώντας τη μερική απασχόληση, την επισφαλή εργασία («ευέλικτη εργασία» είναι ο ευφημισμός), ό,τι επιτρέπει την αναδιάρθρωση (διάβαζε απολύσεις) των επιχειρήσεων χωρίς το κόστος να βαραίνει τους ιδιοκτήτες τους, ό,τι αφήνει στο απυρόβλητο τα πλούσια αφεντικά με τις πτωχευμένες επιχειρήσεις, ό,τι επιταχύνει τη διαδικασία των ιδιωτικοποιήσεων, ό,τι ενθαρρύνει επενδύσεις της αρπαχτής, δηλαδή χωρίς ρίσκο για τους κεφαλαιούχους.

Το γεγονός ότι στην Ελλάδα υπάρχει ο κατώτερος κατώτατος μισθός στην ευρωζώνη τούς αφήνει παγερά αδιάφορους. Το γεγονός ότι και στις άλλες χώρες που πέρασαν κρίση οι κυβερνήσεις αποφάσισαν να αυξήσουν τον κατώτατο μισθό (Ισπανία, Πορτογαλία) τους προκαλεί εκνευρισμό γιατί φοβούνται μήπως ο Νότος ξυπνήσει από τον πεσιμιστικό λήθαργό του και αρχίσει να διεκδικεί.

Το ενδιαφέρον όμως στο άρθρο της Handelsblatt βρίσκεται αλλού. Σημειώνεται ότι «πολλοί πιστεύουν πως η Ελλάδα ήδη βρίσκεται στον δρόμο για το επόμενο πακέτο βοήθειας». Ποιοι είναι άραγε αυτοί οι πολλοί που εκτιμούν ότι πάμε (πότε;) σε νέο πακέτο βοήθειας;

Στην Ελλάδα μόνον ένας έχει κάνει δημοσίως αυτή τη δυσοίωνη πρόβλεψη, ο πρώην πρωθυπουργός Κώστας Σημίτης. Τον διέψευσε όμως η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, απαντώντας σε ερώτηση του ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Δ. Παπαδημούλη.

Υποψιάζομαι πάντως ότι κάποιοι εύχονται να μας συμβεί αυτό το κακό. Και εννοώ την ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας. Στην περίπτωση που κερδίσει τις εκλογές και καταφέρει να σχηματίσει κυβέρνηση, να επικαλεστεί το πολύ... πρωτότυπο επιχείρημα: «Παραλάβαμε καμένη γη, οπότε δεν μπορούμε να υλοποιήσουμε όσα υποσχεθήκαμε».

efsyn