Αν το Κίνημα Αλλαγής μακροημερεύσει, εφόσον του το επιτρέψουν οι έριδες των συνιστωσών του, θα πρέπει να αποδείξει στο πεδίο της κοινωνίας και όχι της αυτοευφημιστικής κολυμπήθρας ότι αποτελεί όντως κίνημα.
του Παντελή Μπουκάλα
Αν θα αποκτήσει κάποια στιγμή δική του ευωδιά το ρόδο που επελέγη ως σύμβολο του Κινήματος Αλλαγής, κι αν είναι αμάραντο, θα χρειαστεί χρόνος για να το διαπιστώσουμε. Και σίγουρα το κριτήριο δεν είναι οι δημοσκοπήσεις και η μικρή ή μεγάλη δημιουργική στατιστική τους. Το λουλούδι, λένε τα επικοινωνιακά επιτελεία, το διάλεξαν «για να συμβολίσει την ελπίδα και να σηματοδοτήσει το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον της δημοκρατικής παράταξης», αλλά και για να δηλωθεί η σύνδεση του εγχειρήματος με την ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία. Με απογοητευτικές τις εκλογικές επιδόσεις της Κεντροαριστεράς σε χώρες - παραδείγματα, τη Γερμανία, την Ιταλία, τη Γαλλία, και με δεδομένη την ιδεολογική της αμηχανία, αυτό δεν θα μπορούσε να θεωρηθεί άριστος οιωνός.
Αν το Κίνημα Αλλαγής μακροημερεύσει, εφόσον του το επιτρέψουν οι έριδες των συνιστωσών του, θα πρέπει να αποδείξει στο πεδίο της κοινωνίας και όχι της αυτοευφημιστικής κολυμπήθρας ότι αποτελεί όντως κίνημα. Οτι δεν είναι άθροισμα προσωπικοτήτων, οι οποίες επέλεξαν ένα όνομα που τα δύο συστατικά του (Κίνημα και Αλλαγή) μνημονεύουν εμφατικά το κόμμα-μήτρα, το ΠΑΣΟΚ, που υποτίθεται ότι αποφάσισαν να το υπερκεράσουν. Προς το παρόν, το νέο ή νεοφανές κόμμα, που μάλιστα επέλεξε να ταυτίσει τα εισόδιά του με τον διορισμό συνέδρων και οργάνων αντί της εκλογής, μοιάζει να επικυρώνει, σε σμικρογραφία, το αλήστου μνήμης κλισέ «Το ΠΑΣΟΚ και άλλες δημοκρατικές δυνάμεις».
Το σύνθημα του συνεδρίου, «Τολμήσαμε - πετύχαμε - προχωράμε μπροστά», υπερβολικά αυτοδικαιωτικό, όπως συμβαίνει πάντα με τα σλόγκαν αυτής της χρήσης, κατάφερε να αποθεώσει τον βερμπαλισμό ακόμα και μέσα στα στενότατα όρια των μόλις τεσσάρων λέξεων. Και λεξικό να μην ανοίξει κανείς, το ίδιο το ρήμα «προχωρώ» τού ψιθυρίζει ότι σημαίνει «κινούμαι προς τα εμπρός». Κατά συνέπεια το «προχωρούμε μπροστά» σημαίνει «κινούμαστε προς τα εμπρός μπροστά». Δεν υπάρχει, βέβαια, κάποιος κανόνας που να βεβαιώνει ότι «δύο καταφάσεις κάνουν μια άρνηση». Η ταυτολογία ωστόσο του συνθήματος, εκτός του ότι μας θυμίζει πόσο ταλαιπωρήθηκε η ελληνική από το ΠΑΣΟΚ, αποκαλύπτει και τον όλο στόμφο που χαρακτήρισε τις ομιλίες του συνεδρίου, και πρωτίστως της κ. Φώφης Γεννηματά. Τις άκουγες, σε άφηνε άναυδο η απίστευτη έπαρση και σχεδόν πίστευες ότι παρευρίσκεσαι τηλεοπτικά στην πρώτη εμφάνιση πολιτικών που μόλις χθες έφτασαν στη χώρα και ουδεμία ευθύνη φέρουν για την κρίση της. Τα συνηθίζει τέτοια θαύματα ο εν Ελλάδι πολιτικός βίος.
καθημερινή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου