Όταν βρισκόμουν στο Κάρντιφ για μεταπτυχιακές σπουδές και είχα την ευκαιρία να ξεφυλλίζω το σώμα των βρετανικών εφημερίδων σε καθημερινή βάση, απορούσα τρόπον τινά για το ότι στην ύλη τους περιλάμβαναν ελάχιστες έως καθόλου αναφορές σε πολιτικά σκάνδαλα και γενικότερα σε θέματα διαφθοράς, σε μεγάλη αντίθεση προφανώς με την Ελλάδα. Αυτό δεν σημαίνει πως στην Εσπερία είναι όλοι έντιμοι και συνετοί με το δημόσιο χρήμα, ωστόσο κανένας Βρετανός πολιτικός δεν θα μπορούσε να εκστομίσει, όπως ο Ανδρ. Παπανδρέου παλιότερα, "είπαμε να κάνει ένα δώρο στον εαυτό του, αλλά όχι και 500 εκατ." και να τη βγάλει καθαρή...
Γράφει ο Γιάννης Συμεωνίδης
Στη Γηραιά Αλβιόνα έχουν καταστραφεί πολιτικές καριέρες γιατί βουλευτές είχαν χρησιμοποιήσει δημόσιο χρήμα για να φτιάξουν σπιτάκια για τα σκυλιά τους. Στην Ελλάδα, πάλι, ακόμα κι αν έχεις πάρει ένα εκατομμύριο μάρκα για το κόμμα σου κάτω από το τραπέζι, όπως έχει ομολογήσει ο Θ. Τσουκάτος για τη Siemens, δεν τρέχει και τίποτα βρε αδερφέ...
Για όλα αυτά είναι φυσιολογικό να συγκλονιζόμαστε στην Ψωροκώσταινα για το ότι στη Γαλλία ένας πρώην πρόεδρος κρατήθηκε για παράνομη χρηματοδότηση της εκστρατείας του. Σε αντίστοιχη περίπτωση στην Ελλάδα δεν θα είχε αρθεί ούτε η ασυλία τού Ν. Σαρκοζί, τον οποίο τόσο θαυμάζει η νεοφιλελεύθερη όσο κι ακροδεξιά ΝΔ...
Η διακύβευση, πάντως, και για τη χώρα μας, η οποία παράγει περισσότερα σκάνδαλα από οποιοδήποτε αγαθό, δεν είναι η επικοινωνιακή αξιοποίηση μιας δικαστικής διαδικασίας, αλλά η συνταγματική κατοχύρωση πως οι υπουργοί και οι βουλευτές θα διώκονται και θα αθωώνονται ή θα καταδικάζονται όπως ο κάθε Έλληνας πολίτης. Έχουν εκλείψει πλέον και οι πιο ακραίοι λόγοι πολιτικής ανωμαλίας για τους οποίους θα μπορούσε να δικαιολογηθεί η εξαίρεσή τους- για να είμαι δίκαιος, το ίδιο ισχύει και για το πανεπιστημιακό άσυλο...
Πάντοτε λίγοι ή πολλοί πολιτικοί θα βάζουν το χέρι στο μέλι κι αυτό όχι γιατί με την πολιτική ασχολούνται τα πιο λαμόγια ανάμεσά μας, αλλά γιατί εκείνοι έχουν μεγαλύτερη πρόσβαση στην εξουσία και στο χρήμα που αυτή διαχειρίζεται. Συνεπώς το πολιτικό σύστημα οφείλει από την πλευρά του, πέρα από την αυτοκάθαρση, να προχωρήσει και στην επιβολή κανόνων- συνταγματικών κι όχι μόνο- οι οποίοι θα είναι δρακόντειοι- στο πλαίσιο που πρέπει να επιβληθούν και στο ποδόσφαιρο- και να διασφαλίζεται η εφαρμογή τους από ανεξάρτητες Αρχές και την ανεξάρτητη Δικαιοσύνη. Το δέντρο πάντοτε θα κουβαλά και σάπιους καρπούς. Το ζητούμενο είναι να κόβονται πριν μολύνουν όλο το δάσος...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου