Απόψεις ή εγκλήματα;

Εν ονόματι της ελευθερίας του λόγου και της έκφρασης, πολλοί δημοκράτες υποστηρίζουν και επιμένουν ότι ο καθένας μπορεί να λέει την άποψή του, όσο ακραία και να είναι, αρκεί να μην συνοδεύεται η όποια πίστη ή ιδεολογία του από ποινικά κολάσιμες πράξεις. Λογικό ακούγεται.

του Δημήτρη Τρίμη

Η περίπτωση των ρατσιστών (δήθεν αγανακτισμένων γονέων ή κατοίκων) που υποκινούν διαμαρτυρίες και «διαδηλώνουν» στα δημόσια σχολεία -της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης κυρίως- με «αίτημα» την άρνηση αποδοχής και υποδοχής παιδιών προσφύγων, είναι ένα κακό παράδειγμα. Είναι ωστόσο και πολύ πραγματικό για να δούμε, σε αυτού του είδους τις συμπεριφορές, πού τελειώνει η ιδεολογία, η άποψη του κάθε πικραμένου και συμπλεγματικού ρατσιστή και πού αρχίζει το ποινικό έγκλημα, η προσβολή της προσωπικότητας και των θεμελιωδών δικαιωμάτων του άλλου ανθρώπου.

Ας επιστρέψουμε, λοιπόν, στα βασικά για να διαπιστώσουμε πόση ελευθερία ή πόση εγκληματική αδιαφορία υπάρχει σε άπειρα μικρά καθημερινά ατοπήματα με απρόβλεπτες, ωστόσο, συνέπειες για τους άλλους και για τη δημοκρατία:

Πρώτον, ουδείς πρέπει να λογοκρίνεται προληπτικά από κάποιο εντεταλμένο όργανο με βάση κάποιο νόμο. Ωραία, θα πείτε, τότε γιατί υπάρχουν νόμοι που δεν επιτρέπουν τη δημοσιοποίηση «απορρήτων» (κρατικών, στρατιωτικών, τραπεζικών, φορολογικών, επικοινωνίας, επιχειρηματικών μυστικών, προσωπικών δεδομένων κ.ο.κ.); Όλες αυτές οι διατάξεις θεωρούμε ότι λειτουργούν αποτρεπτικά για να μην δημοσιοποιηθούν πράγματα που δεν πρέπει, για το κοινό καλό. Το ίδιο αποτρεπτικά λειτουργούν, υποτίθεται, και όλες οι διατάξεις του Ποινικού Κώδικα για τη συκοφαντία, τη δυσφήμιση, τα ψέματα και τη διασπορά ψευδών ειδήσεων, την έκθεση της χώρας σε κίνδυνο, τη διατάραξη των διεθνών σχέσεων, τον εγκωμιασμό εγκλήματος, την πρόκληση πραξικοπήματος ή ανταρσίας, την προστασία του νομίσματος, την εθνική οικονομία, την ιδιοκτησία, την επιχειρηματικότητα, τους τζίρους και τα κέρδη, τα συναλλαγματικά αποθέματα, τα συναλλακτικά ήθη, την πρόκληση τραπεζικού bank run κ.ο.κ.

Δεύτερον, σε όλη σχεδόν την Ευρώπη  διώκεται ο ρατσιστικός λόγος και μάλιστα πολλές φορές αυτεπάγγελτα, δίχως να απαιτείται ατομική έγκληση του θύματος. Τα κηρύγματα μισαλλοδοξίας που προσβάλουν πολύ ή λίγο, ηθελημένα ή έμμεσα, την προσωπικότητα και τη ζωή ενός ανθρώπου ή μιας ομάδας ανθρώπων, συνήθως άλλης γλώσσας, εθνικής καταγωγής, χρώματος, θρησκείας, σεξουαλικού προσανατολισμού, φύλλου κ.λπ, τιμωρούνται. Η αντιρατσιστική νομοθεσία, ωστόσο, για πολλούς κακόβουλους αποτελεί απειλή της «ελευθερίας του λόγου». Οι ίδιοι που το πιστεύουν αυτό και διαμαρτύρονται για τις ελάχιστες περιπτώσεις που έχει εφαρμοστεί ο αντιρατσιστικός νόμος στην Ελλάδα, αν τους χαρακτηρίσετε δημόσια «σκιτζήδες» ή «νούμερα», θα σου κάνουν μήνυση και αγωγή για προσβολή της ελευθερίας και της προσωπικότητας τους, για συκοφαντία, δυσφήμηση, επαγγελματική εξόντωση και ένα κάρο άλλες κατηγορίες, ώστε να συνεχίζουν να διακινούν ανέξοδα ό,τι ανοησία θέλουν, όσο κακό και αν προκαλούν.

Τρίτον, ακριβώς την ίδια συμπεριφορά με την προηγούμενη, δείχνουν και οι «ελληναράδες», δήθεν πολύ πατριώτες, που θέλουν να διώξουν τα προσφυγόπουλα από τα σχολεία, διότι είναι ξένα... και νοθεύουν τη φυλή μας. Το επιχείρημά τους ότι είναι ντόπιοι και έχουν δικαιώματα, ενώ τα παιδάκια είναι «άλλου γένους» και άρα δεν έχουν δικαιώματα και να πάνε πίσω στις χώρες τους, είναι μεν κλασικό, αλλά είναι και ολοφάνερα εγκληματικό. Και ηθικά, πολιτικά και ποινικά, απαράδεκτο. Αυτό δεν είναι μια ακόμα άποψη για να τη συζητήσουμε ως τέτοια. Δεν είναι μια ακόμα ισότιμη άποψη. Είναι η άρνηση της ύπαρξης του Άλλου, είναι η ρητορική του μίσους που οδηγεί σε πογκρόμ και αλληλοεξοντώσεις.

Συνεπώς, όταν ακούμε ότι «τα σχολεία θα μολυνθούν από τα προσφυγάκια», ή ότι «θα μείνουν πίσω στα μαθήματα» τα γνήσια ελληνόπουλα αν έχουν και μερικούς συμμαθητές από τη Συρία ή το Κουρδιστάν, δεν ακούμε μόνο έναν ατόφιο,παραδοσιακό, ξενοφοβικό λόγο, αλλά την προαναγγελία ενός εγκλήματος στις ψυχές των παιδιών που θα τα συνοδεύει ατομικά και συλλογικά στην υπόλοιπη ζωή τους. Και αυτό ως αντικείμενο διαχείρισης και επίλυσης εμπίπτει όχι σε παιδοψυχιάτρους και εκπαιδευτικούς, κατόπιν εορτής, αλλά στους θεσμούς της δημοκρατίας και στη Δικαιοσύνη, τώρα.

Υπάρχουν και εξελίσσονται εδώ και αιώνες κώδικες ηθικής, καταστατικά συλλογικοτήτων και αρχές δεοντολογίας των εκπαιδευτικών, των δημοσιογράφων, των γονιών, των θεραπευτών, των πολιτικών, των νομικών, όλων των επαγγελματικών ομάδων, πέρα από τους τυπικούς νόμους και τους εισαγγελείς. Όταν λοιπόν οι περισσότεροι δεν έχουν ηθική και σεβασμό απέναντι στον οποιοδήποτε άλλο και σκέφτονται αποκλειστικά και μόνο το κοντόφθαλμο και αρπακτικό ατομικό τους συμφέρον, δεν φτάνουν όλοι οι εισαγγελείς και οι δικαστές του κόσμου για να σταματήσουν τον αγριανθρωπισμό και τα εξ αυτού καθημερινά και ατιμώρητα εγκλήματα που διαλύουν τις κοινωνίες και τους πολίτες.

Τι κάνουμε λοιπόν, εμείς όλοι (δημοσιογράφοι, εκπαιδευτικοί, πολιτικοί, στελέχη της αυτοδιοίκησης, γονιοί, γιατροί, δικηγόροι, πανεπιστημιακοί, συνδικάτα κ.λπ) όταν χρήστης του διαδικτύου γράφει ρατσιστικές απειλές κατά της διευθύντριας του 26ου Δημοτικού σχολείου της Λάρισας -στη σελίδα μάλιστα του Συλλόγου Γονέων στο facebook; Πώς αντιμετωπίζουμε μια παρέα προβληματικών προσώπων που γράφει δημόσια ότι «ας ενημερώσει κάποιος την κυρία ότι τα λόγια και οι πράξεις της συνιστούν ΕΣΧΑΤΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ η οποία σε καιρό κατοχής, η ΧΩΡΑ θεωρείται σε κατάσταση πολέμου... και η υποστήριξη των εισβολέων ΤΙΜΩΡΕΙΤΑΙ κατά το ΣΥΝΤΑΓΜΑ ( άρθρο 7 παράγραφος 3 και την ΠΟΙΝΙΚΗ νομοθεσία για την ΕΣΧΑΤΗ ΠΡΟΔΟΣΙΑ σε καιρό πολέμου)... ΜΕ ΘΑΝΑΤΟ!!! Αρα ή με τα ΦΑΣΙΣΤΕΡΑ ΑΦΕΝΤΙΚΑ της θα είναι ή με την Ελλάδα και τους ΕΛΛΗΝΕΣ!!! Η απόφαση είναι δική της... όπως και οι συνέπειες αυτής!!»; Μήπως να περιμένουμε να εμφανιστεί το Τάγμα Εφόδου να την εξοντώσει;

Αν δηλαδή, κινηθεί γρήγορα ο εισαγγελέας και άρει το απόρρητο του διαδικτύου και ασκήσει διώξεις σε αυτούς τους «γονείς» που διακινούν και προπαγανδίζουν τόσο μίσος και τέτοιες συκοφαντίες, θα κάνουμε λόγο για περιορισμό των ελευθεριών μας; Και αν κινηθούν κι άλλοι εισαγγελείς ύστερα από μαζικές μηνυτήριες αναφορές των δημοκρατικών πολιτών και εναντίον κάθε άλλου πρόθυμου να βγάλει τη ρατσιστική του χολή σε δημόσια θέα, με αφορμή το προσφυγικό ζήτημα, θα είναι αυταρχισμός; Αυτό θα είναι;

EFSYN - AΠΕ-ΜΠΕ