Το σύνδρομο της χούντας

Γράφει ο Τάσος Παππάς

Η συγκυρία μας αναγκάζει να ασχοληθούμε και σήμερα με τα θέματα του Τύπου. Αφορμή η σύλληψη των δημοσιογράφων Κουρτάκη-Τζένου ύστερα από μήνυση του υπουργού Αμυνας Πάνου Καμμένου. Εν αρχή είναι ο νόμος. Ετσι δεν λένε οι υπερασπιστές της νομιμότητας; Ε, λοιπόν, ο νόμος που ισχύει επιτρέπει τέτοιου τύπου ενέργειες. Τη σύλληψη δεν τη διέταξε ο υπουργός, όπως ανοήτως υποστηρίζουν διάφοροι. Τη σύλληψη τη διέταξε ο αρμόδιος εισαγγελέας.
Δεν είναι σωστός ο νόμος; Να τον αλλάξουμε. Θα μπορούσε ο κ. Καμμένος να αντιδράσει διαφορετικά; Θα μπορούσε. Για παράδειγμα, να μη ζητούσε να εφαρμοστεί άμεσα η αυτόφωρη διαδικασία.
Είναι πολιτικός, είναι κυβερνητικός αξιωματούχος, έχει τη δυνατότητα να απαντήσει.. χρησιμοποιώντας τα ίδια μέσα (δημόσια αντίκρουση) όταν πιστεύει ότι θίγεται η υπόληψή του ή προσβάλλονται βασικά δικαιώματα μελών της οικογένειάς του.
Επέλεξε να συμπεριφερθεί διαφορετικά και κρίνεται γι’ αυτό. Ομως δεν παραβίασε κάποιο νόμο. Εκτός αν κάποιος μπορεί να αποδείξει ότι ο εισαγγελέας ενήργησε κατόπιν εντολής του υπουργού. Για την ώρα δεν έχει προσκομιστεί κανένα στοιχείο.
Και ερχόμαστε τώρα σ’ ένα άλλο σκέλος της επίμαχης υπόθεσης που αποκαλύπτει το επίπεδο της πολιτικής αντιπαράθεσης. Δηλαδή, στις αντιδράσεις ορισμένων βουλευτών της αντιπολίτευσης.
Η Δεξιά έχει μια εμμονή με τη χούντα. Στην προσπάθειά της να διασκεδάσει την αντίληψη ότι η συμμορία των συνταγματαρχών ήταν σαρξ εκ της σαρκός της (εξτρεμιστές της Δεξιάς ήταν οι πραξικοπηματίες, δεν ανήκαν στο κομμουνιστικό κίνημα), εγκαλεί διαχρονικά τους αντιπάλους της για χουντικές πρακτικές. Για πράσινη χούντα μιλούσε τη δεκαετία του ‘80, την εποχή της παντοδυναμίας του ΠΑΣΟΚ, για χούντα του ΣΥΡΙΖΑ κάνουν λόγο σήμερα ορισμένοι παράγοντές της:
● «Η κίνηση ενός εν ενεργεία υπουργού να ζητήσει σύλληψη δημοσιογράφων θυμίζει χούντα» (Αδωνις Γεωργιάδης, αντιπρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας).
● «Ούτε η χούντα δεν προέβαινε σε τέτοιες ενέργειες. Η κυβέρνηση προσπαθεί να δημιουργήσει ένα καθεστώς που θα ζήλευαν και ακραία παλιά ολοκληρωτικά καθεστώτα» (Χαράλαμπος Αθανασίου, πρώην υπουργός Δικαιοσύνης).
Η Σ. Βούλτεψη από την πλευρά της έχει εμμονή, χρόνια τώρα, με τη Βενεζουέλα και τις άλλες χώρες της Λ. Αμερικής όπου κυβερνούν αριστερά μετωπικά σχήματα: «Η διαδικασία παραπέμπει σε εποχές δικτατορίας με τρόπο λατινοαμερικανικού καθεστώτος και από κει προφανώς έχουν πάρει και τα μαθήματά τους».
Μάλλον δεν εννοεί τον κ. Καμμένο, ο οποίος δεν έχει καμία ιδεολογική σχέση με τους Μαδούρο, Μοράλες, Κορέα. Για την κ. Βούλτεψη το πρόβλημα είναι ο αριστερίστικος ΣΥΡΙΖΑ και ο αρχηγός του Αλ. Τσίπρας, ο οποίος, σύμφωνα με τη διαβόητη δήλωσή της την περίοδο που ήταν κυβερνητική εκπρόσωπος, «προστάτευε τις ένοπλες συνιστώσες του κόμματός του»!!
Πάντως η επίσημη ανακοίνωση της Νέας Δημοκρατίας ήταν προσεκτικά διατυπωμένη και εκθέτει τους φανατικούς. Ο συντάκτης της (προφανώς με την έγκριση του αρχηγού του κόμματος) απέφυγε τη σύγκριση με τη χούντα, επιτέθηκε ως όφειλε στην κυβέρνηση κατηγορώντας την ότι είναι εχθρός της ενημέρωσης και του πλουραλισμού, αλλά καταλήγει ως εξής:
«Η Ν.Δ. εμπιστεύεται απόλυτα την ελληνική Δικαιοσύνη, που είναι εκείνη που λαμβάνει τις τελικές αποφάσεις». Μ’ άλλα λόγια κρατάμε πισινή για να έχουμε τα νώτα μας καλυμμένα στην περίπτωση που προκύψουν δυσάρεστες εκπλήξεις.

efsyn-zoornalistas