Η δολιότης του ΔΟΛ

Όταν το φάντασμα της ανεργίας συγκρούεται με το φάντασμα του κομμουνισμού

Γράφει ο Χρήστος Ξανθάκης 
  
Τώρα με την εξέλιξη Μουλόπουλου στον ΔΟΛ, το πρώτο πράγμα που μου ήρθε στο μυαλό ήταν κάτι που είχε πει ένας σπουδαίος δημοσιογράφος, ο Δημήτρης Χαλιβελάκης: «Δουλειά να υπάρχει παιδιά και όλα τα άλλα θα τα βρούμε!» Στον 902 Αριστερά στα FM ήμασταν και οι δύο όταν τον άκουσα να το λέει και δεν είχα δώσει τότε πολλή σημασία. Αφενός γιατί ήμουνα πιτσιρικάς και όταν είσαι πιτσιρικάς το μυαλό σου είναι κλούβιο κι αφετέρου γιατί στο τέλος της δεκαετίας του ογδόντα βρώμαγε ο τόπος από δημοσιογραφικές δουλειές. Άνοιγε η αγορά…
Τριάντα χρόνια αργότερα, η αγορά κλείνει. Και μαζί της κλείσανε κι ένα σωρό δημοσιογραφικά μαγαζιά. Από «Ελευθεροτυπία» ως «Απογευματινή» κι από «ΙΜΑΚΟ» ως «Alter». Ποτάμι.. 
το αίμα των συντακτών που βγήκανε στην ανεργία και όταν ψάχνουνε τις επαφές τους μπας και βρούνε κάτι έστω της πλάκας, έστω της γαλέρας, βρίσκονται μπροστά σε κλειστές πόρτες. Όχι παιδιά, δουλειά δεν υπάρχει. Κι αν συνεχιστεί έτσι το στόρι, δεν θα υπάρχει για πολύ καιρό ακόμη.
Πράγμα το οποίο μας φέρνει στον ΔΟΛ και στους πάνω κάτω πεντακόσιους εργαζόμενους και εργαζόμενές του. Λέω πάνω κάτω πεντακόσιους, γιατί έχει βγει το «συγκρότημα» απ’ το Χρηματιστήριο και πλέον περιβάλλονται από μια σχετική ομίχλη τα τεχνικά μεγέθη του. Εκεί είναι πάντως, γύρω στους πεντακόσιους, αν και υπάρχουν ανόητοι τουιτεράδες που τους ανεβάζουν στους χίλιους πεντακόσιους. Αν είναι ανόητοι και όχι βαλτοί.
Αυτοί οι πεντακόσιοι τέλος πάντων, αν υποθέσουμε ότι ισχύει η φημολογία για ντιλ μεταξύ Ψυχάρη και ΣΥΡΙΖΑ που θα διασώσει τον ΔΟΛ υπό κομμουνιστική κυριαρχία, δεν θα τις χάσουν τις δουλειές τους. Και όχι μόνο δεν θα τις χάσουν αλλά θα αρχίσουν πλέον να βλέπουν και το χρώμα του χρήματος. Αν ισχύει, το ξαναγράφω, το ντιλ το περιβόητο, διότι οι καλοί λογαριασμοί κάνουν και τους καλούς φίλους. Ποιος ο λόγος, άλλωστε, να ντιλάρεις, άμα είναι να μη διορθώσεις τίποτε απολύτως. Για να γίνεις δυο φορές ρεζίλι;
Οπότε; Οπότε ρωτείστε τους δημοσιογράφους του ΔΟΛ, ρωτείστε το τεχνικό και διοικητικό προσωπικό πως τα βλέπουν όλα αυτά. Πώς βλέπουν την άφιξη Μουλόπουλου και την υποτιθέμενη σκλαβιά στα κουμμούνια. Γιατί εγώ ξέρω ότι μπορεί ένας δημοσιογραφικός όμιλος να έχει «γραμμή», αλλά αυτό δεν σημαίνει και καθολική υποδούλωση των συντακτών του και απόλυτη αθλιότητα της αρθρογραφίας τους. Το είχα ξαναγράψει πριν από κάτι μέρες όταν σκούζανε διάφοροι «αριστεροί» ότι ο ΔΟΛ είναι διαβρωμένος ως το κόκκαλο από τη διαπλοκή και πρέπει να κλείσει. Το είχα ξαναπεί ότι η συντριπτική πλειοψηφία των δημοσιογράφων του έκανε τη δουλειά της προσηλωμένη στην ειδησεογραφία και στη δεοντολογία. Όπως την έκανε πριν λοιπόν, έτσι θα την κάνει και τώρα. Κι όλα τα υπόλοιπα είναι για να κοπανιούνται ο Βενιζέλος και ο Θεοδωράκης. Και να ανακαλύπτουν ξαφνικά, ότι ο Ψυχάρης είναι ένα πλάσμα ταλαίπωρο και αδύναμο…

Υ.Γ.: Όπως έγραψε και ο συνάδελφος Μάκης Νοδάρος, γιατί δεν βρέθηκε ρε παλικάρια ένας Μουλόπουλος να σώσει και την «Ελευθεροτυπία», του απάντησα ευθαρσώς «ρώτα τον Μπένι» και νομίζω ότι με κατάλαβε.   

newpost-zoornalistas