Διάλογοι παράλογοι για τα προσφυγόπουλα

του Νίκου Μπελαβίλα

Η πρώτη ερώτηση είναι: Γιατί εδώ και όχι αλλού; Μόλις δοθεί η απάντηση, ότι τα προσφυγόπουλα μοιράζονται σε σχολεία και εδώ, και αλλού, παντού, έτσι ώστε κανείς να μην επιβαρυνθεί πολύ, τότε ξαναρωτούν: Γιατί δεν τα στέλνετε στην τάδε συνοικία αντί για το δικό μας σχολείο; Ο διάλογος συνεχίζεται εξηγώντας το αυτονόητο. Τα σχολεία πρέπει να βρίσκονται σε σχετικά κοντινή απόσταση από τα κέντρα φιλοξενίας.

Ακολουθεί η ατάκα:

- Ναι, αλλά στα βόρεια προάστια δεν τα στείλατε!

- Λάθος! Δίπλα στις βίλες του Σουνίου υπάρχει ένα μεγάλο camp, όπως και δίπλα στις παραθεριστικές γειτονιές του Αγίου Ανδρέα, της Ραφήνας, δίπλα στον Ωρωπό και τον Άγιο Στέφανο, αλλά και δίπλα στη Γλυφάδα, στο Ελληνικό.

Τότε αλλάζει το επίπεδο και το επιχείρημα: Εμβόλια, επιδημίες, ηπατίτιδα, φυματίωση. Κατά κανόνα, μια ψεύτικη είδηση στα κοινωνικά δίκτυα έχει κυκλοφορήσει οργανωμένα και έχει διοχετευτεί στους γονείς. Να, σου λένε! Το λέει και το Ίντερνετ! Στο κοντινό κέντρο φιλοξενίας έχει εντοπιστεί κρούσμα (κατά προτίμηση ηπατίτιδας ή φυματίωσης). Για το θέμα απαντούν γιατροί, υγειονομικοί, διευθύνσεις Υγείας και όσοι αρμόδιοι. Μόλις χαθεί και αυτό το επιχείρημα, συνεχίζεται ο “ωραίος” διάλογος με άλλη ερώτηση - παγίδα: - Καλά τα παιδιά, αλλά οι γονείς τους; Ξαναπαντούν οι γιατροί στους κατά φαντασία επιδημιόπληκτους του Facebook που κάνουν διαλέξεις περί δήθεν υγιειονομικής βόμβας.

Ξεμπερδεύει η συνέλευση με το μάθημα Ιατρικής για αρχάριους και περνάει στα ζητήματα Δημοκρατίας:

- Γιατί μας ενημερώνετε τώρα και, κυρίως..., μας ρωτήσατε; Η συζήτηση μετατοπίζεται στη θεσμική εξειδίκευση. Εξηγούνται ζητήματα όπως ποιο σχολείο, πόσες τάξεις, πόσα παιδιά, τι παιδιά, ποια μαθήματα, ποιοι δάσκαλοι, ποιες ώρες. Ποτέ και πουθενά δεν συναποφασίζουν εκπαιδευτικοί και γονείς. Οι σύλλογοι γονέων από το καταστατικό τους συγκροτούνται για να υποβοηθούν το εκπαιδευτικό έργο και έως εκεί· δεν είναι όργανα άσκησης εκπαίδευσης, ούτε όργανα επιλογής τού ποιος μαθητής θα φοιτήσει σε ποιο σχολείο.

Αφού ξεκαθαριστεί και αυτό, μπαίνουν πλέον στο τραπέζι τα δυνατά επιχειρήματα: Ισλάμ, τζιχάντ, ταλιμπάν, τρόμος, βία και τα παιδιά μαζί, όλα σ’ ένα τσουβάλι. Θα εισβάλουν στη χώρα μας, καθώς η παγκόσμια συνωμοσία επιχειρεί τον αφελληνισμό μας... Αν κρατηθεί η ψυχραιμία και δεν απαντηθεί το τελευταίο, αν αφεθούν οι κράχτες του μίσους να ουρλιάζουν μερικά λεπτά, τότε το παιχνίδι κερδίζεται. Αν επιχειρήσει κανείς να απαντήσει με όρους ανθρωπισμού, ανεκτικότητας, σεβασμού του Άλλου, υποχρέωσης στην οικουμενική εκπαίδευση ανεξάρτητα από το χρώμα, το φύλο και τη φυλή, θα υπάρξει μια τελευταία προσπάθεια κορύφωσης της όξυνσης. Μόλις ο έως τότε νηφάλιος ομιλητής χαρακτηρίσει τις ανοησίες ως ανοησίες, δύο-τρεις τραμπούκοι ουρλιάζοντας «Μας είπες ρατσιστές, ρε!» θα του ορμήσουν με στόχο να αρχίσει το ξύλο και να διαλυθεί η συνέλευση. Κρατώντας όμως την ψυχραιμία, το παιχνίδι αυτό δεν θα παιχτεί. Οι άλλοι έξαλλοι, μόλις καταλάβουν ότι χάνουν, θα αποχωρήσουν καταγγέλλοντας.

Αυτό το σενάριο επαναλαμβάνεται διαρκώς εδώ και δύο εβδομάδες στις συνελεύσεις γονέων. Οι γονείς που αγωνιούν και θέλουν απαντήσεις είναι η συντριπτική πλειονότητα. Οι τραμπούκοι-“αγανακτισμένοι” συνήθως μια χούφτα. Όπου δίδονται απαντήσεις στα βασικά -το πρόγραμμα εκπαίδευσης, τα εμβόλια και η υγειονομική κατάσταση, η κατανομή των σχολείων, η στήριξη στην καθαριότητα και τη φύλαξη-, τότε οι νοήμονες γονείς φεύγουν με τις ερωτήσεις τους απαντημένες. Όταν δεν γίνει αυτό ή οι εκπαιδευτικοί και οι αυτοδιοικητικοί παρασυρθούν στη στημένη βία ή μπουν στην τρέλα των αντεπιχειρημάτων, των συνωμοσιών περί των θρησκειών, των εθνών, της αιώνιας μοίρας του γένους, τότε οι τραμπούκοι που τους “πνίγει το δίκιο” κατά κανόνα ορμούν σε αυτόν που τους “προσβάλλει” με την τοποθέτησή του κάνοντας τη συνέλευση αρένα. Το σχέδιό τους έχει πετύχει.

Οι βασικοί πυρήνες φαίνεται ότι δουλεύουν συντεταγμένα με επιχειρησιακές οδηγίες. Είναι πανομοιότυπη η τεχνική στο Θριάσιο, στον Πειραιά, στη Λάρισα, τη Θεσσαλονίκη. Έτοιμες ερωτήσεις, ψεύτικα στοιχεία και κυρίως κλιμάκωση της έντασης με έναν στόχο: Τη δημιουργία της εικόνας εμφυλίου. Επιδιώκουν όχι μόνο να μην πάνε τα παιδιά στο σχολείο, αλλά να πάρουν τη ρεβάνς, να ξεπλύνουν το στίγμα.

Βαστάτε γερά! Δεν θα τους περάσει. Τα προσφυγόπουλα καλοδεχούμενα στα σχολεία τους και οι μασκαρεμένοι στα σκαμνιά της Δικαιοσύνης.

avgi