Διαβάζω Πρετεντέρη...

Διαβάζω Πρετεντέρη και σας το συστήνω ανεπιφύλακτα. Δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή στη δημόσια σφαίρα τίποτα πιο κωμικό – στην Ελλάδα τουλάχιστον, διότι στην Αμερική υπάρχει κι ένας Τραμπ.

του Νίκου Μωραΐτη

Έχω μία καθημερινή διασκέδαση από τότε που έγινε γνωστό ότι ο Βασίλης Μουλόπουλος αναλαμβάνει το ΔΟΛ: Διαβάζω Πρετεντέρη.

Διαβάζω Πρετεντέρη και σας το συστήνω ανεπιφύλακτα. Δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή στη δημόσια σφαίρα τίποτα πιο κωμικό – στην Ελλάδα τουλάχιστον, διότι στην Αμερική υπάρχει κι ένας Τραμπ. Καμία επιθεώρηση, κανένα σίριαλ, καμία σατιρική εκπομπή δεν θα μπορούσε να βγάλει το γέλιο που αναδίδουν τα άρθρα του παρηκμασμένου αρθρογράφου, στην τελευταία σελίδα των Νέων.

Θυμάστε τον Βασίλη Λεβέντη που μούτζωνε και ευχόταν στον Παπανδρέου και τον Μητσοτάκη να πάθουν καρκίνο; Ε, για τέτοιο παραλήρημα μιλάμε. Ο ιστορικός προπαγανδιστής έχει πάθει οξεία συριζίτιδα. Και, εδώ που τα λέμε, έχει άδικο ο άνθρωπος;

Ένα κανάλι είχε και έλυνε κι έδενε, κι ανεβοκατέβαζε Κωστάκηδες και Γιωργάκηδες όποτε ήθελε, και πάει όλη αυτή η εξουσία – το κακέκτυπο εξουσίας για την ακρίβεια. Ο ΣΥΡΙΖΑ είπε στοπ στα MEGA θαλασσοδάνεια. Τι του έμεινε; Μία εφημερίδα να γράφει, να ξεσκάει, να νουθετεί, να οργίζεται, να κατασπαράζει, να νομίζει ότι ηγεμονεύει ακόμα. Και τώρα περνάει κ αυτή στα χέρια των μπολσεβίκων;

Πόσο να αντέξει ένας άνθρωπος; Πολλά θέλει; Ένα κλικ είναι το μυαλό. Χθες παραληρούσε, πάλι, λέγοντας ότι ο Τραμπ, η Λεπέν και ο Τσίπρας είναι το ίδιο πράγμα, μόνο που… οι αριστεροί φασίστες αγαπούν τους πρόσφυγες.

Τρομερό γέλιο έ; Γέλιο, διότι αν έπαιρνες τα κείμενά του στα σοβαρά, θα αναδυόταν μπροστά στα μάτια σου το τοπίο μίας δημοσιογραφικής χωματερής.

Α, κι επειδή αναρωτιόταν τις προάλλες τι θα γράφει τώρα ώστε να γίνει συριζαίος αρθρογράφος, η απάντηση είναι πολύ απλή: Ό,τι έγραφε πάντα. Τα εμφυλιοπολεμικά, διχαστικά, μισάνθρωπα, παλαιοδεξιά κείμενά του επιτελούν την καλύτερη υπηρεσία προς το ΣΥΡΙΖΑ. Τα διαβάζεις, ανατριχιάζεις και τρέχεις κατευθείαν στην αγκαλιά του.

altsantiri