Η δεύτερη τραγωδία της Αίγινας - Άθλιες συκοφαντίες και πολιτική αγυρτεία

Tο πρώτο σημείο στο οποίο πρέπει να σταθούμε: στο γεγονός, στο δράμα, στον πόνο των οικείων αλλά και της κοινωνίας -όχι μόνο του νησιού- που θρηνεί. Να σεβαστούμε αυτό τον πόνο – αυτό επιβάλλουν οι πανάρχαιοι κώδικες της ανθρωπιάς.

Αριστερός Ψάλτης

Τέσσερις νεκροί, ανάμεσά τους και ένα παιδί, και δύο σοβαρά τραυματίες. Στα καλά καθούμενα. Όχι σε ειδικές, έκτακτες συνθήκες θαλασσοταραχής, αλλά δίπλα μας, σε ένα θαλάσσιο στενό λίγων εκατοντάδων μέτρων, με μπουνάτσα -το σοκ είναι μεγάλο,  δεν αντέχεται. Κι' αυτό είναι το πρώτο σημείο στο οποίο πρέπει να σταθούμε: στο γεγονός, στο δράμα, στον πόνο των οικείων αλλά και της κοινωνίας -όχι μόνο του νησιού- που θρηνεί. Να σεβαστούμε αυτό τον πόνο – αυτό επιβάλλουν οι πανάρχαιοι κώδικες της ανθρωπιάς. Και σεβασμός σημαίνει συμπαράσταση σ' αυτούς που θρηνούν. Λίγα λόγια και αποφυγή της ανευθυνότητας, της δημαγωγίας, της σπερμολογίας. Δυστυχώς, έγινε το αντίθετο...

Πώς πρέπει μια δημοκρατική, ευνομούμενη πολιτεία και κοινωνία να αντιδρά σε τέτοια τραγικά περιστατικά; Σε αδρές γραμμές, με τρεις τρόπους: 

•     Πρώτον, με την τιμωρία των ενόχων. Αλλά τιμωρία σημαίνει ανακρίσεις, δίκη και τεκμηριωμένη απόφαση. Όχι να κραυγάζει ο καθένας ό,τι του "κατέβει" στα social media και τις τηλεοράσεις. 
•     Δεύτερον, με την εξέταση του θεσμικού πλαισίου και τη λήψη μέτρων για να περιοριστούν οι πιθανότητες ανάλογων τραγωδιών στο μέλλον. Εδώ πρέπει να γίνουν πολλά, αμέσως. Η κατάσταση στις παραλίες, το έχουμε διαπιστώσει πάμπολλες φορές, είναι άκρως επικίνδυνη με τα κάθε λογής ταχύπλοα που δεν τηρούν κανένα κανόνα. Οι εξαγγελίες του αρμόδιου υπουργού είναι απολύτως καλοδεχούμενες και σε σωστή κατεύθυνση. 
•     Τρίτον, με την υπευθυνότητα που αντιμετωπίζει η πολιτεία, και ο οποιοσδήποτε -αν είναι και δημοσιογράφος ακόμη περισσότερο- το γεγονός, την τραγωδία. Και αφού ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω, το με πόση σοβαρότητα ή ανευθυνότητα αντιδρούν τα μέσα ενημέρωσης, τα social media, οι δημοσιογράφοι, οι σχολιαστές και οι πολίτες αποτελούν δείκτη του πολιτισμού μιας κοινωνίας. Και σ' αυτό το σημείο είχαμε μια "δεύτερη τραγωδία”. Μια δεύτερη τραγωδία, την οποία δυστυχώς, ορισμένοι αντί να αντιληφθούν τις ευθύνες των λόγων τους και να ζητήσουν συγνώμη συνεχίζουν. 

Και πρόκειται για "δεύτερη τραγωδία", γιατί τα όσα ακολούθησαν του τραγικού ναυαγίου συνιστούν ακριβώς αυτό: μια δεύτερη τραγωδία, μια δεύτερη δολοφονία των νεκρών της Αίγινας, χωρίς κανένα σεβασμό στη μνήμη και το δράμα των δικών τους. Πώς αλλιώς να χαρακτηρίσει κανείς τις -όχι απλώς κίτρινες, αλλά κατακίτρινες- φήμες που κατέκλυσαν το διαδίκτυο και τις εφημερίδες, για υπουργούς που ήταν στο σκάφος; Χωρίς απολύτως κανένα, μα κανένα, στοιχείο, πέραν του ότι έχουν σπίτι στην Αίγινα... 

Το πρόβλημα, βέβαια, δεν είναι κυρίως ότι κάποιος το έγραψε στα social media και μετά οι αθλιότητες αναπαρήχθησαν, χωρίς καμιά διασταύρωση! Το χειρότερο είναι οι δηλώσεις πολιτικών αρχηγών, όπως του Στ. Θεοδωράκη, που αφήνει ανοιχτά όλα τα ενδεχόμενα, ζητώντας έρευνα για το ποιοι ήταν στο σκάφος ή δημοσιεύματα εφημερίδων (όπως τα Νέα) που δεν υιοθετούν, βέβαια, τις αθλιότητες -δεν θα μπορούσαν, άλλωστε-, αλλά δημιουργούν εντυπώσεις, μέσα από μισόλογα και αναφορά ονομάτων. Για την εγκυρότητα της εφημερίδας Τα Νέα αρκεί το ότι κάνουν λόγο για τον… Γιάννη Σταθάκη – ούτε το μικρό του όνομα δεν φρόντισαν να γράψουν σωστά...-, ενώ, όπως γράφουν, "εντύπωση πάντως προκαλεί το γεγονός ότι τόσο ο χειριστής όσο και οι τρεις επιβάτες του ταχύπλοου είναι μεγάλης ηλικίας"! Δηλαδή;...

Πολλά θα μπορούσαν να γραφτούν και για τους δημοσιογράφους (;) που έκαναν "αθώες ερωτήσεις" από το διαδίκτυο. Από τον Αρ. Πορτοσάλτε ("Τι έγινε, οδηγούσε ΣΥΡΙΖόπουλο και το καλύπτουν;") μέχρι τον Μπ. Παπαπαναγιώτου (Κε Δρίτσα μήπως βιαστήκατε για το δυστύχημα της Αίγινας; Ή μήπως επίτηδες βιαστήκατε..."). Και στη συνέχεια ο ένας να κλαψουρίζει διερωτώμενος "από πότε το δημοσιογραφικό ερώτημα αποτελεί συκοφαντία;", ενώ ο έτερος να καλεί να παρέμβει η ΕΣΗΕΑ γιατί τον στοχοποιούν! Καλό θα είναι να παρέμβει η ΕΣΗΕΑ, και για τελείως διαφορετικό λόγο, όμως...

Σε μια τραγωδία με τέσσερις νεκρούς δεν κάνεις πολιτικά παιχνίδια. Ιδιαίτερα αν δεν υπάρχει καμιά απόδειξη. Πρόκειται για άθλια συκοφαντία, τυμβωρυχία και πολιτική αγυρτεία. Κατάντια. Με ποιο κύρος θα ξαναβγάλει "διαγγέλματα" ο Αρ. Πορτοσάλτε ή θα γράψει "αναλύσεις" ο Μπ. Παπαπαναγιώτου; Να πείσουν ποιον;... Έχουν, όμως, ακόμα, μια ευκαιρία: Να αντιληφθούν ότι με την τακτική τους δηλητηρίασαν ακόμα περισσότερο τον δημόσιο βίο και να ζητήσουν συγγνώμη. Πρώτα από τους συγγενείς των θυμάτων και μετά από την κοινωνία. Ο ΣυΡιζΑ, έπεται, βέβαια...

ΥΓ. Η ΝΔ με ανακοίνωσή της, όπως και ο Α. Λοβέρδος το μόνο που βρήκαν να πουν είναι ότι ο ΣυΡιζΑ στοχοποιεί τους δύο δημοσιογράφους. Ας μας πουν, όμως, πώς μπορεί κάποιος να προστατευθεί από τέτοια άθλια δημοσιεύματα και ας καταθέσουν άποψη για τα όσα υποστήριξαν οι συγκεκριμένοι δημοσιογράφοι. Διαφορετικά όχι μόνο καλύπτουν τις αθλιότητες αλλά, εμμέσως πλην σαφώς, και τις υιοθετούν. Για να δούμε, λοιπόν, πως αντιλαμβάνονται την δημοκρατία...

NEWPOST