Είχες μπάρμπα στη Μακρόνησο;

Τα δύο είδη διαφθοράς διαπλέκονται και έχουν μια κοινή βάση: τα κόμματα εξουσίας, τον κομματισμό, την κομματική φαυλότητα, που στην Ελλάδα έγινε κανόνας. Από τη μια υπάρχει η οικονομική εξουσία. Από την άλλη η πολιτική -το κράτος, που κατέχεται από το κόμμα.

Του Θανάση Καρτερού

Μερικά θεωρητικά πρώτα, απ’ έξω - απ’ έξω. Υπάρχει η διαφθορά της κορυφής. Οι κομπίνες, οι μίζες, η διαπλοκή, τα τρίγωνα, τα τετράγωνα, οι κύκλοι. Ο Κοσκωτάς, ας πούμε, η Siemens, το Βατοπέδι, το χρηματιστήριο, τα εξοπλιστικά. Υπάρχει όμως και η διαφθορά της βάσης. Τα δωράκια, που έλεγε ο μακαρίτης ο Ανδρέας. Η αποκεντρωμένη σε δήμους, κοινότητες, ΜΚΟ, συλλογικότητες, δημόσιες επιχειρήσεις, υπηρεσίες, νοσοκομεία, πρόσωπα που έχουν πρόσβαση σε πρόσωπα και πάει λέγοντας. Μια διαφθορά της διπλανής πόρτας.

Τα δύο είδη διαφθοράς διαπλέκονται και έχουν μια κοινή βάση: τα κόμματα εξουσίας, τον κομματισμό, την κομματική φαυλότητα, που στην Ελλάδα έγινε κανόνας. Από τη μια υπάρχει η οικονομική εξουσία. Από την άλλη η πολιτική -το κράτος, που κατέχεται από το κόμμα. Η επαφή και συναλλαγή των δύο στις κορυφές παράγει σεισμούς πολιτικούς και κοινωνικούς, αν και όταν αποκαλυφθεί. Η επαφή και συναλλαγή τους στη βάση, που όλοι την ξέρουμε, παράγει το έργο του τερμίτη. Όλα φαίνονται μια χαρά, μέχρι που η οικονομία, το κράτος, οι αξίες και οι αρχές να πάνε κατά διαόλου.

Πάμε παρακάτω. Τα χθεσινά κόμματα εξουσίας δεν ήταν καθολικά διεφθαρμένα από τη ρίζα τους. Κυριεύτηκαν στην πορεία από τον ιό και τον άπλωσαν στο σώμα της κοινωνίας και του κράτους. Ακόμα και σήμερα επιμένουν στις στρατηγικές της διαφθοράς. Αν όμως πιστέψουμε ότι εμείς, που διακηρύσσουμε μάλιστα ανειρήνευτο αγώνα κατά της διαφθοράς, είμαστε εμβολιασμένοι από την Ιστορία, ή τον Μαρξ, και δεν κινδυνεύουμε να μολυνθούμε, φοβάμαι ότι θα ξυπνήσουμε ένα πρωί και θα αναρωτιόμαστε πώς και γιατί γεμίσαμε φουσκάλες και έλκη.

Δεν θα κάνουμε την τρίχα τριχιά, να κρεμαστούμε. Αλλά ας μην κρυβόμαστε και πίσω από τα σκάνδαλα και τις επιθέσεις των άλλων. Τα καπετανάτα σε οργανώσεις, οι καυγάδες για το πάπλωμα, το καμπανάκι των Σερρών, οι πιέσεις από «δικούς μας» σε βουλευτές και από βουλευτές σε υπουργούς, το στενό μαρκάρισμα από διάφορους που είχαν μπάρμπα στη Μακρόνησο μπορεί να είναι πταίσματα μπροστά στα εγκλήματα των άλλων. Αλλά υπονομεύουν και ακυρώνουν θέσεις και προθέσεις. Και, το χειρότερο, αν δεν υπάρξει έγκαιρη πρόληψη, θα τους παραγάγουμε τους τερμίτες μας.

Θα συμφωνήσετε ότι δεν αρκεί να είσαι αριστερός για να καθορίζει κάθε πράξη σου μια αυτονόητη ηθική. Η πρωτόγνωρη για μας αίσθηση προσωπικής επιρροής και δύναμης έχει τα θέλγητρά της. Η εξουσία -μικρή ή μεγάλη- είναι γλυκιά η πουτάνα. Χρειάζονται πολιτικές, ιδεολογικές, κομματικές, και κυρίως προσωπικές, αντιστάσεις. Αν το αφήσουμε έτσι, στον αριστερό αυτοματισμό, δεν είναι απίθανο η Μακρόνησος να μετεξελιχθεί σε off shore...

πηγή Η Αυγή