Στοιχίζει ακριβά στη δημοκρατία

EDITORIAL

Η κρίση έχει φέρει στην επιφάνεια πολλές παθογένειες της πολιτικής και κοινωνικής ζωής της χώρας. Ορισμένες μάλιστα τις έκανε χειρότερες απ’ ό,τι ήταν. Κατά μία έννοια, λειτούργησε ευεργετικά γιατί έφερε πολλά στο αληθινό τους μέγεθος.

Η πραγματικότητα, όμως, από μόνη της, αφαίρεσε οποιαδήποτε δυνατότητα υπήρχε πριν στους καλοθελητές να τη «χτίζουν» μέσα από τον παραμορφωτικό καθρέφτη της σκοπιμότητας - πολιτικής ή άλλης. Παρ’ όλα αυτά, στις συνθήκες της κρίσης, τα στοιχεία δείχνουν ότι οι σκοπιμότητες περισσεύουν.

Δεν υπάρχει κανένας λόγος να ανατρέξουμε στο μακρινό παρελθόν. Πρόσφατα έγινε αντικείμενο πολιτικής εκμετάλλευσης η τραγωδία της Αίγινας σε μια προσπάθεια, πάση θυσία, να υπάρξει πολιτικό κόστος για την κυβέρνηση. Σ’ αυτό τον σκοπό εξ αντικειμένου συναντήθηκαν το φασιστικό «Μακελειό», το συγκρότημα Λαμπράκη και -πέραν των άλλων- εσχάτως η Ν.Δ.

Ετσι από το σενάριο ότι κορυφαίοι υπουργοί ήταν επιβαίνοντες στο μοιραίο ταχύπλοο που προκάλεσε το δυστύχημα, φτάσαμε στη χθεσινή ερώτηση 33 βουλευτών της Ν.Δ. με επικεφαλής τον Σίμο Κεδίκογλου, που ρωτούν τον σημερινό υπουργό Ναυτιλίας Θ. Δρίτσα γιατί επί Ν.Δ. και υπουργού Ναυτιλίας Μ. Βαρβιτσιώτη ανανεώθηκε το δίπλωμα του 77χρονου χειριστή του ταχύπλοου Θρασύβουλου Λυκουρέζου!!!

Τρέλα ή πολιτικός παροξυσμός; Ο,τι και να είναι συνιστά μια πραγματικότητα.

Ενα δεύτερο παράδειγμα είναι η υπόθεση των Σερρών. Ενας εσωκομματικός καβγάς στον ΣΥΡΙΖΑ για ένα γεγονός-μη γεγονός ή τουλάχιστον ένα γεγονός που απέχει παρασάγγας από αυτό που είδε το φως της δημοσιότητας αποτέλεσε την ευκαιρία για την αντιπολίτευση να εξαπολύσει πυρ κατά ριπάς εναντίον της κυβέρνησης.

Η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ έφεραν το θέμα στη Βουλή, καταθέτοντας ερωτήσεις, ενώ ο Σταύρος Θεοδωράκης υπενθύμισε τις καταγγελίες που είχε κάνει την άνοιξη για «πάρτι ημετέρων» ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝ.ΕΛΛ. στο προσφυγικό. Ολοι συγχρονισμένα και σαν «έτοιμοι από καιρό» υιοθέτησαν την ανυπόστατη πληροφορία περί διαγωνισμού 750.000 ευρώ.

Αναμφίβολα, η κριτική -σκληρή και ανελέητη όταν χρειάζεται- προς την κυβέρνηση είναι χρέος της αντιπολίτευσης. Αναμφίβολα υποχρέωση του Τύπου είναι να ελέγχει την εξουσία και να μην την αφήνει ποτέ σε ησυχία.

Απ’ αυτό όμως μέχρι του σημείου να υιοθετείται -στο όνομα της πολιτικής σκοπιμότητας και του μικροκομματικού συμφέροντος- οποιαδήποτε αντικυβερνητική ανοσία και αθλιότητα υπάρχει τεράστια απόσταση που ανοίγει επικίνδυνους δρόμους για την ίδια τη δημοκρατία.

efsyn