Κόμμα, παρακολουθητής της κυβέρνησης δεν μπορεί να είναι αριστερό

"Η λογική γράφουμε μέλη για να έχουμε λίστες στα συρτάρια δεν βοηθάει σε τίποτα, μηχανισμούς εκκολάπτει. Η ανάδειξη των ριζοσπαστικών στοιχείων του ΣΥΡΙΖΑ είναι αυτό που θα μας κρατά στο προσκήνιο"

του Πέτρου Ζούνη*

Το δεύτερο συνέδριό μας πραγματοποιείται με τον ΣΥΡΙΖΑ δεκαοκτώ μήνες στην κυβέρνηση και με τρεις εκλογικές νίκες στο διάστημα αυτό, ενώ σήμερα καλείται να δει με κριτικό μάτι τη μέχρι τώρα πορεία του και να χαράξει τη μελλοντική του με βάση τα νέα δεδομένα.

Η νίκη του '15 ήταν μια μεγάλη δημοκρατική νίκη του λαού μας σε βάρος του σάπιου, αντιδημοκρατικού και εκφυλισμένου συστήματος διαπλοκής συμφερόντων που οργανώθηκε σε σύστημα ληστείας της δημόσιας περιουσίας, με αποκορύφωμα το «μαζί τα φάγαμε». Η ανάληψη των κυβερνητικών ευθυνών, για πρώτη φορά από ένα κόμμα της Αριστεράς, που δεν ήταν έτοιμο, αλλά ταυτόχρονα όφειλε να αναλάβει τις ευθύνες του έναντι του λαού, αποδυνάμωσε τον ΣΥΡΙΖΑ και από κυβερνητικό κόμμα στην ουσία το μετέβαλε σε παρακολούθημα της κυβέρνησης. Αυτή ήταν η πρώτη ροπή προς τον κυβερνητισμό. Η εμφανής αδυναμία του να διατηρήσει μια οργανική σχέση με το κίνημα των πλατειών, να εκτιμήσει τους συσχετισμούς δυνάμεων στη χώρα αλλά και στην Ευρώπη και με βάση αυτό να δώσει προτεραιότητες, να θέσει στόχους, να βάλει κόκκινες γραμμές που θα συσπείρωναν τις πιο πλατιές πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις του τόπου (κόκκινη γραμμή δεν είναι το ανέξοδο νταηλίκι, αλλά αυτό που μπορείς να υπερασπιστείς ή το σημείο εκείνο που λες «ή ταν ή επί τας») ουσιαστικά το οδήγησαν στην πλήρη αδράνεια και σιγά σιγά οδηγείται στην απομόνωση. Καθοριστικό ρόλο έπαιξε σ’ αυτή την εξέλιξη η ακύρωση της αυτονομίας του.

Το κόμμα πλέον κινείται στους ρυθμούς της κυβέρνησης. Η αδυναμία του να υλοποιήσει αποφάσεις της Κ.Ε. όπως η απόφαση για το Συνέδριο αμέσως μετά την υπογραφή της συμφωνίας του Ιουλίου, που ακυρώθηκε με απόφαση άλλου κέντρου, και στη συνέχεια η μετατροπή του σε έκτακτο συνέδριο μαϊμού ήταν η αφορμή της διάσπασης, και μάλιστα χωρίς το κόμμα να έχει λόγο επί των εξελίξεων αυτών τόσο των πολιτικών όσο και των οργανωτικών. Η νίκη στις εκλογές του Σεπτεμβρίου έδωσε νέα ώθηση και ελπίδες για μια πιο συγκροτημένη πορεία. Και πάλι όμως το κόμμα μας δεν μπόρεσε να ανταποκριθεί στον ρόλο του εξαιτίας των βαθιών οργανωτικών τραυμάτων αλλά και της μεταφοράς του κέντρου βάρους στην κυβέρνηση. Από τότε μέχρι σήμερα καμία απόφαση δεν προέκυψε από το κόμμα. Όλες ήταν αποτέλεσμα της θέλησης κάποιου αόρατου κηδεμόνα.

Ήρθε η ώρα, λοιπόν, ν’ αποκαταστήσουμε τη δημοκρατία στο κόμμα μας. Να διαμορφώσουμε ένα κέντρο πολιτικών αποφάσεων που δεν μπορεί να είναι εκτός κόμματος. Να ξεκαθαρίσουμε τη σχέση του κόμματος με την κυβέρνηση και τον ρόλο του καθενός. Από το «κόμμα αντάρτη» που ήθελε ο πρόεδρος στην αρχή της κυβερνητικής θητείας θα πρότεινα ένα κόμμα που να λειτουργεί ως συλλογικός διανοούμενος που θα είναι εκφραστής των αναγκών της κοινωνίας των πολλών και ταυτόχρονα πρωταγωνιστής στον αγώνα για μια κοινωνία δίκαιη, αλληλέγγυα, δημοκρατική, ανθρώπινη. Μια κοινωνία σοσιαλιστική. Αυτό προϋποθέτει διαφορετική οργάνωση της κοινωνίας. Σημαίνει συμμετοχικούς θεσμούς. Σημαίνει εκδημοκρατισμό του κράτους. Σημαίνει συνδικάτα μαζικά - ταξικά. Σημαίνει ενίσχυση της άμεσης δημοκρατίας στην Αυτοδιοίκηση. Σημαίνει κοινωνικά κινήματα.

Εδώ έρχεται ο ρόλος της κυβέρνησης να θεσμοθετήσει και να διευκολύνει όλα τα παραπάνω. Κυβέρνηση της Αριστεράς χωρίς κόμμα ανοιχτό στην κοινωνία με δεσμούς άρρηκτους μαζί της, χωρίς κοινωνικό κίνημα δεν μπορεί να υπάρξει. Και κόμμα, παρακολουθητής της κυβέρνησης δεν μπορεί να είναι αριστερό. Στην καλύτερη περίπτωση, είναι εκλογικός μηχανισμός. Στην πορεία προς το Συνέδριο ας μιλήσουμε ανοιχτά για το όραμά μας, τις σκέψεις μας και τις απόψεις μας, με σεβασμό στις διαφορετικές απόψεις, τάσεις και ρεύματα και με τα αυτιά και τον νου μας ανοιχτά. Ας μιλήσουμε στην κοινωνία χωρίς να κρύψουμε τις αδυναμίες και τα λάθη μας. Οι πολίτες που μας ψήφισαν μας παρακολουθούν, αν και απογοητευμένοι. Το κλίμα είναι αντιστρέψιμο, αρκεί να τους ακούσουμε και μαζί τους να σχεδιάσουμε το αύριο. Ας οργανώσουμε το κόμμα μας δημοκρατικά, ας δημιουργήσουμε όρους και προϋποθέσεις επαφής με την κοινωνία. Δεν κόβεις πρώτα το ΕΚΑΣ και μετά ψάχνεις ισοδύναμα. Η λογική γράφουμε μέλη για να έχουμε λίστες στα συρτάρια δεν βοηθάει σε τίποτα, μηχανισμούς εκκολάπτει. Η ανάδειξη των ριζοσπαστικών στοιχείων του ΣΥΡΙΖΑ είναι αυτό που θα μας κρατά στο προσκήνιο.

* O Πέτρος Ζούνης, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής

AVGI