Αδράνεια και Φίμωση: Το «Double – tap» της καταστροφής στη Γάζα

 

Σύμφωνα με την Integrated Food Security Phase Classification/IPC των Ηνωμένων Εθνών, επιβεβαιώθηκε λιμός στη Γάζα ήδη από τις 22 Αυγούστου 2025, με σχεδόν το 25% του πληθυσμού.

 

της Τατιάνας Σβώρου*

 

Η ισραηλινή αεροπορική επιδρομή της 25ης Αυγούστου 2025 στο

Νοσοκομείο Nasser στην Khan Younis, ανέδειξε εκ νέου τη σοβαρή παραβίαση θεμελιωδών κανόνων του διεθνούς ανθρωπιστικού δικαίου, όπως αυτοί απορρέουν από τις Συμβάσεις της Γενεύης και τα Πρόσθετα Πρωτόκολλά τους.

Η επίθεση, που πραγματοποιήθηκε με τη μέθοδο της διπλής πλήξης «double-tap», είχε ως αποτέλεσμα τον βίαιο θάνατο δεκαεννέα ατόμων, ανάμεσά τους, τέσσερις δημοσιογράφοι.

Η στοχοποίηση όμως, νοσοκομειακών εγκαταστάσεων και άλλων μη στρατιωτικών υποδομών αποκαλύπτει ένα σταθερό μοτίβο στρατιωτικής δράσης που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την αρχή
της διάκρισης και της αναλογικότητας και μπορεί να θεωρηθεί έγκλημα πολέμου.

Οι δημοσιογράφοι στη Γάζα βρίσκονται στο στόχαστρο εδώ και μήνες. Σύμφωνα με την Επιτροπή για την Προστασία των Δημοσιογράφων/CPJ, οι συνθήκες είναι από τις πιο επικίνδυνες στον κόσμο: κρατήσεις, κατασχέσεις εξοπλισμού, εξουθένωση, συνεχής απειλή θανάτου .

Αν όμως εκείνοι που έχουν ως αποστολή να μεταφέρουν την αλήθεια δεν μπορούν να το κάνουν, ποιος τελικά θα μιλήσει; Και αν η μαρτυρία φιμώνεται, τι περιθώριο μένει για λογοδοσία;

To μεγαλύτερο ωστόσο ερώτημα δεν είναι μόνο η στοχοποίηση της ενημέρωσης αλλά το τι σημαίνει για έναν πληθυσμό να ζει σε έναν μόνιμο αποκλεισμό. Η καταστροφή δεν εξαντλείται στο
επίπεδο των θεσμικών παραβιάσεων.

Ο καθημερινός αποκλεισμός των Παλαιστινίων, συνοδευόμενος από στοχευμένες επιθέσεις σε κρίσιμες υποδομές διαβίωσης, έχει οδηγήσει σε κατάρρευση των βασικών προϋποθέσεων επιβίωσης.

Σύμφωνα με την Integrated Food Security Phase Classification/IPC των Ηνωμένων Εθνών, επιβεβαιώθηκε λιμός στη Γάζα ήδη από τις 22 Αυγούστου 2025, με σχεδόν το 25% του πληθυσμού να υφίσταται ακραίο διατροφικό αποκλεισμό.

Η έλλειψη τροφίμων και νερού, ο εκτεταμένος υποσιτισμός – ιδίως παιδιών κάτω των πέντε ετών – και η εσκεμμένη παρεμπόδιση ανθρωπιστικής βοήθειας συνθέτουν μια πραγματικότητα που ξεπερνά τις συμβατικές παραβιάσεις ως πλέον συστηματική στρατηγική που υπονομεύει την ίδια τη δυνατότητα συνέχισης της ζωής.

Η κυβέρνηση τους Ισραήλ ως απάντηση, απορρίπτει τις κατηγορίες, μιλώντας για «προπαγάνδα της Χαμάς», ωστόσο, διεθνείς οργανισμοί και ανεξάρτητοι παρατηρητές αναφέρουν επανειλημμένα την ανωμαλία στις αποστολές ανθρωπιστικής βοήθειας.

Σύμφωνα με τη UNOPS από τις 2.600 αποστολές ανθρωπιστικής βοήθειας που διασχίζουν τα σύνορα από το Ισραήλ στη Γάζα, μόνο 300 έφθασαν στους προορισμούς τους, ενώ οι υπόλοιπες 2.300 «παρεμποδίστηκαν» και λεηλατήθηκαν κατά τη διάρκεια της διαδρομής τους.

Η Διεθνής Επιτροπή του Ερυθρού Σταυρού παράλληλα καθώς και η Διεθνής Αμνηστία καταγγέλλουν ότι οι επιθέσεις σε νοσοκομεία και η καταστροφή αποθηκών τροφίμων συνιστούν συστηματική στρατηγική εξόντωσης του άμαχου πληθυσμού.

Παράλληλα, η AFP προειδοποιεί ότι οι εναπομείναντες ελεύθεροι επαγγελματίες δημοσιογράφοι της στη Γάζα κινδυνεύουν από θάνατο λόγω υποσιτισμού, ενώ πολλοί από εκείνους, έχουν
αναγκαστεί να ανταλλάξουν προσωπικά αντικείμενα για τρόφιμα και αναφέρουν ότι το σώμα τους έχει εξασθενήσει τόσο πολύ που αδυνατούν να εργαστούν.

Οι επισημάνσεις δε, του Γενικού Γραμματέα του ΟΗΕ António Guterres, ο οποίος χαρακτήρισε την κατάσταση «ανθρωπογενή καταστροφή», επιβεβαιώνουν τη διεθνή αναγνώριση και σοβαρότητα της τραγωδίας.

Ωστόσο, η περιορισμένη χρήση και αναγνώριση όρων που αποδίδουν την πλήρη διάσταση των γεγονότων, οδηγεί σε παθητικότητα. Φαίνεται έως τώρα, ότι παρά τις συζητήσεις και τις καταγγελίες, η απροθυμία ουσιαστικών δράσεων, αποδυναμώνει την πίεση για λογοδοσία και λειτουργεί ως έμμεση νομιμοποίηση της συνέχισης της καταστροφής και του ανθρώπινου κόστους.

Ο κοινωνικός ιστός της Γάζας δεν αποδυναμώνεται απλώς, καθώς απειλείται με πλήρη αποδόμηση.

Η απώλεια της πολιτισμικής συνέχειας και η απειλή αφανισμού ολόκληρων κοινοτήτων καταδεικνύουν ότι η καταστροφή δεν περιορίζεται προσωρινά, συνιστώντας πλέον διαδικασία με
συστημικό χαρακτήρα και μακροπρόθεσμες συνέπειες.

Παρά τις συνεχείς εκκλήσεις διεθνών και ανθρωπιστικών οργανισμών, η διεθνής κοινότητα παραμένει αδρανής.

Αδιάκοπες συζητήσεις, χωρίς ουσιαστικούς μηχανισμούς επιβολής και με επιλεκτική εφαρμογή του διεθνούς δικαίου, έχουν εδραιώσει ένα καθεστώς βίας και ατιμωρησίας.

Η σιωπή και η απραξία των κρατών γίνονται μορφή συνενοχής, καθώς συντηρούν τις συνθήκες που οδηγούν στον εξανδραποδισμό και τη συστηματική καταστροφή του λαού της Γάζας. Κι εμείς; Ακούσαμε, είδαμε… Μιλήσαμε στ’ αλήθεια;

 * Η Τατιάνα Σβώρου είναι Σύμβουλος Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και Ανθρωπιστικής Συνηγορίας. Από το 2019 έως σήμερα έχει συμμετάσχει σε αποστολές με διαφορετικούς οργανισμούς (Γιατρούς Χωρίς Σύνορα, Save the Children) στο Λίβανο, το Ιράκ, την Ιορδανία, τη Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό και έχει υλοποιήσει στρατηγικές υπεράσπισης για την Τυνησία/Λιβύη και τη βορειανατολική Συρία.

Κουτί πανδώρας

Καίω τα δέντρα και χτίζω μεζονέτες…

 

O Τζιμάκος είδε τα παιδιά μας να γίνονται μαριονέτες από το 1993 κιόλας, όταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης ήταν άεργος φαντάρος και περίμενε να κληρονομήσει από τον πρωθυπουργό πατέρα του την καμένη γη που λέγεται Ελλάδα.

Του Νίκου Παπαδογιάννη

Στις αρχές της δεκαετίας του ’90, ο Τζίμης Πανούσης έγραψε το τραγούδι «Νεοέλληνας», που, με τον δηλητηριωδώς οξυδερκή στίχο του, θα μπορούσε να γίνει εθνικός ύμνος αυτού του απίθανου λαού. «Κάνω βουτιές σε βόθρο με εικόνες», είναι ο εναρκτήριος στίχος. Και λίγο παρακάτω, καταφτάνει πλησίστιο το δίστιχο που θα παιανίζει σαν σάουντρακ του καλοκαιριού μας, κάθε φορά που ξεσπάει η πύρινη λαίλαπα:

«Καίω τα δέντρα χτίζω μεζονέτες,

θα κάνω τα παιδιά μου μαριονέτες».

Διότι το πρόβλημα δεν είναι (μόνο) τα καμένα δέντρα που γίνονται χτισμένες μεζονέτες. Είναι, πάνω απ’ όλα ο πολίτης μαριονέτα, άβουλο ον που την Κυριακή των εκλογών ξεχύνεται στις παραλίες και στα τσιπουράδικα. Και αφήνει τα γερόντια να ψηφίζουν ξανά και ξανά την αδίστακτη συμμορία που κατακαίει την πατρίδα της Παπαλάμπραινας σε έναν διαρκή εμπρησμό δεκαετιών.

Και η τηλεόραση να ξερνάει ξηρές καταιγίδες και πυροθύελλες και hot dry windy, τσουρουφλιστό σανό λινγκουαφόν, να ακούει ο ανήξερος κοσμάκης και να νομίζει ότι οι πυρκαγιές είναι κάποιο διαπλανητικό φαινόμενο που προκαλείται με τηλεκοντρόλ από τον Πλούτωνα.

Θα μπορούσε να γίνει και σαρκαστικός τίτλος σε δελτίο ειδήσεων: «Τι είναι η αποχή – Το επικίνδυνο εκλογικό φαινόμενο που πυροδοτεί πυρκαγιές». Και πολύνεκρα σιδηροδρομικά δυστυχήματα για τα οποία δεν λογοδοτεί κανείς. Και σκάνδαλα παράνομων επιδοτήσεων, όπου η μισή Ελλάδα πλουτίζει και χαχανίζει εις υγείαν των κορόιδων. Και τόσα άλλα, ων ουκ έστιν αριθμός. Τώρα, κατακαημένε πολίτη, κλαις πάνω από την κατακαημένη περιουσία σου. Γιατί κλαίς; Συ δεν ήσουν που ψήφιζες χθες;

Όσο η Πάτρα, η Ζάκυνθος, η Χίος, η Πρέβεζα, η Φιλιππιάδα και κάμποσες άλλες περιοχές καίγονταν αβοήθητες, ο Κυριάκος Μητσοτάκης έκανε ανέμελος τις διακοπές του στο Μαράθι, με μουγγό το κινητό και σβηστή την τηλεόραση.  Την προηγούμενη φορά που έκανε το λάθος να απαντήσει στο τηλέφωνο, τον κουβάλησαν στην Αθήνα για μια κηδεία, της κόρης ενός που δεν θέλει να τον βλέπει ούτε ζωγραφιστό. Κατέφτασε με το μαγιό μέσα από το αυστηρό μαύρο κοστούμι και έφυγε με βερμούδα. Δεν του έφταναν οι φωτιές που του χαλάνε τη ζαχαρένια κάθε Αύγουστο, αναγκάζεται τώρα να πηγαινοέρχεται στην πόλη για ανοησίες.

Ποιος τον αδικεί λοιπόν που αποφάσισε να κατεβάσει τους διακόπτες ώσπου να σβήσουν από μόνες τους οι πυρκαγιές στη θάλασσα; «Προς θεού μη χαθούν ανθρώπινες ζωές και απολέσουμε το ηθικό πλεονέκτημα», ήταν η μοναδική εντολή που έδωσε φεύγοντας για την αμμουδιά. «Να βαράτε το 112 σαν να μην υπάρχει αύριο». Για πολλούς από τους πυρόπληκτους δεν υπάρχει αύριο, αλλά το 112 τους προειδοποίησε για τη συμφορά και αμαρτίαν ουκ έχει. Ούτε αυτό ούτε οι χειριστές του.

«Για τις καμένες περιουσίες φταίτε εσείς», ήταν το μήνυμα που κρυβόταν ανάμεσα στα τρία νούμερα. Τα υπόλοιπα τα ανέλαβαν τα νούμερα της κυβέρνησης μέσα από τα πάντοτε φιλόξενα κανάλια: «Δεν χρειαζόμαστε μόνιμους πυροσβέστες, αλλά περισσότερους εθελοντές», δήλωσε η Σοφία Βούλτεψη, αποφασισμένη να αμαυρώσει μόνη της ό,τι έχει  απομείνει από την τιμή της ελληνικής δημοσιογραφίας. «Βγάλε το σκασμό», της απάντησαν οι γεια στο στόμα τους εθελοντές. «Μπράβο κοριτσάρα μου», ψιθύρισε ο υποβολέας από τα Χανιά.

Η χαοτική κατάσταση στα μέτωπα ανάγκασε την πρωθυπουργάρα να επιστρέψει για κάνα δεκάλεπτο στην Αθήνα ώστε να φωτογραφηθεί βγαίνοντας από το «δωμάτιο πολέμου», αλλά το χαμόγελό του μπροστά στον φακό έλεγε όσα θα θέλαμε να ξέρουμε και δεν τολμάμε να πιστέψουμε. «Αφού είστε μαλάκες και θα με ξαναψηφίσετε, γιατί με ταλαιπωρείτε καλοκαιριάτικα; Δεν ξέρατε ποιος είμαι όταν με λέγατε σιμουλτανέ και τσιτάχ; Δεν βλέπετε ότι προσλαμβάνουμε μπάτσους και παπάδες όταν η χώρα χρειάζεται πυροσβέστες; Μη με σκοτίζετε, λοιπόν. Εξάλλου, τα σπίτια είναι ντουβάρια και τα ντουβάρια ξαναφτιάχνονται».

Αυτό το τελευταίο θα έπρεπε να τιμωρείται αυτόματα με κουτουλιά στο μεσόφρυδο οσάκις ξεστομίζεται από επίσημα χείλη, ιδίως αν ο επίσημος έχει καμιά σαρανταριά σπίτια, αλλά ας όψεται η παροιμιώδης γαλαντομία του Έλληνα-Νεοέλληνα. Κουτουλιά στο μεσόφρυδο θα δώσει μόνο αν του πειράξεις την ομάδα του ή αν τον κλείσεις πάνω στο προσπέρασμα. «Πουλάκι ξένο, πουλί χαμένο, μου τρώει τα σπλάχνα, δεν βγάζω άχνα». Τα είχε πει όλα ο Τζιμάκος, από το 1993 κιόλας. Από τότε που ο Κυριάκος Μητσοτάκης ήταν άεργος φαντάρος και περίμενε να κληρονομήσει από τον πρωθυπουργό πατέρα του την καμένη γη που λέγεται Ελλάδα.

«Εκκενώστε την Ανθούπολη και απομακρυνθείτε προς Πάτρα», πρόσταζε το μήνυμα του 112. Σαν να λέει, εκκενώστε το Χαλάνδρι και κατευθυνθείτε προς Αθήνα. Η φωτιά στην τρίτη σε μέγεθος πόλη της Ελλάδας ήταν ορατή από το διάστημα και ίσως και από την Κρήτη, οπότε ήταν αδύνατη να αγνοηθεί από τας αρχάς. Σύμφωνα με τον ακοίμητο δήμαρχο Πελετίδη, που έχει το θράσος να επανεκλέγεται παρ’ ότι ΚουΚουΕς και να κάνει και καλή δουλειά, οι τολμηροί που αγνόησαν τις κωμικοτραγικές διαταγές εκκένωσης κατόρθωσαν να σώσουν τις περιουσίες τους.

«Εκκενώστε την Παλαιά και Νέα Φιλιππιάδα και τραβάτε προς Άρτα για να σωθείτε», ήταν η νέα εντολή, χθες το απομεσήμερο. Να εκκενωθεί μία πόλη περίπου 10 χιλιάδων κατοίκων! Με κλειστές, μάλιστα, τις εθνικές αρτηρίες που αποτελούν ραχοκοκκαλιά της παντέρμης Ηπείρου. Και οι θεοί του ανέμου να βάλουν το χέρι τους…

Οι πιστοί είδαν κι απόειδαν και ξεκίνησαν λιτανείες για να πέσουν οι αέρηδες. «Έκανε το θαύμα της η Μεγαλόχαρη και σώθηκε το μοναστήρι της Οσίας Αλλοπαρμένης», πανηγυρίζουν, πάνω στα αποκαΐδια από τα πυρπολημένα δάση, ζώα και σπίτια. Ντεφορμέ η Παναγίτσα μας φέτος, αγνόησε τα παρακάλια και επέτρεψε να καούν εκατοντάδες χιλιάδες στρέμματα στη θεοσεβούμενη Ελλάδα.

Και η καταμέτρηση συνεχίζεται, μέχρι να γίνει στάχτη και το τελευταίο δέντρο. Να θέλουμε να κρεμάσουμε τους εγκληματίες και να μη βρίσκουμε χλωρό κλαρί. Κάπου διάβασα, ότι στη μαύρη εξαετία του ανέμελου Κούλη και του δόγματος «αφήνουμε τη φωτιά ανεξέλεγκτη αρκεί να μην έχουμε νεκρούς» έχουν καεί στην Ελλάδα περίπου 5 εκατομμύρια στρέμματα. Πέντε εκατομμύρια!

Σύμφωνα με ανάρτηση των Εποχικών Πυροσβεστών («όλα είναι θέμα προτεραιοτήτων»), κάθε αεροσκάφος Canadair CL-215 κοστίζει 4 εκ ευρώ, ενώ το εξελιγμένο μοντέλο CL-515 που μπορεί να κάνει ρίψεις και τη νύχτα τιμάται σε 25-35 εκατομμύρια. Η λυπητερή για ένα καινούριο μαχητικό Ραφάλ ανέρχεται σε 90 εκατομμύρια και η χώρα αγόρασε όχι ένα, αλλά δεκαοχτώ, καινούρια και μεταχειρισμένα. Να καβλώνουν οι στρατόκαβλοι και ας καίγεται το σπίτι τους.

Εάν δεν ζαλιστήκατε ακόμη από τα μηδενικά, σημειώστε και τους παρακάτω αριθμούς. Η  χώρα όπου κάνουν κουμάντο μηδενικά διαθέτει 11.000 μόνιμους πυροσβέστες (από τους οποίους επιχειρούν αυτές τις μέρες περίπου οι μισοί), 10.000 συμβασιούχους  και 11.000 εθελοντές.

Ταυτόχρονα όμως απασχολεί με δικά μας έξοδα 55 χιλιάδες αστυνομικούς και 10 χιλιάδες παπάδες, περισσότερους (αναλογικά) από κάθε άλλη ευρωπαϊκή χώρα. Η κυβέρνηση Μητσοτάκη έταξε πρόσφατα από το Άγιο Όρος 100 εκατομμύρια ευρώ στον ήδη ζάπλουτο κλήρο, αλλά αμέλησε να απορροφήσει μισό δις που το Ταμείο Ανάκαμψης προέβλεπε για την πυρόσβεση. Στο μεταξύ, η Σοφία Βούλτεψη ψηφίστηκε από 25.000 συμπολίτες μας.

To παρόν κείμενο είναι αφιερωμένο στη μνήμη του Παναγιώτη Πλεξίδα, του εθελοντή πυροσβέστη που έχασε τη ζωή του τον Σεπτέμβριο του 2020 σε πυρκαγιά κοντά στο Αγρίνιο. Μήπως νοιάστηκε κανείς από την κυβέρνηση για την τύχη των χαροκαμένων γονιών του; «Δεν ήταν πολίτης, ήταν μαχητής», είπε κάποιος ξεπροβοδίζοντάς τον.  Στη μνήμη επίσης του 40χρονου εθελοντή πυροσβέστη, Γιώργου Χατζηνικόλα, που χάθηκε στις φωτιές της Ρόδου προ διετίας, καθώς και του Χρόνου Βασίλη Φιλώρα που καταπλακώθηκε από στύλο της ΔΕΗ το 2021 στη διάρκεια κατάσβεσης στην Ιπποκράτειο Πολιτεία. Θυσιάστηκαν για το τίποτε, προσθέτω εγώ, ο κυνικός. Για μία πατρίδα που δεν αξίζει τέτοιες θυσίες.

Προσθέτω εδώ την περίπτωση του εθελοντή δασοπυροσβέστη Θεοδόση Κακούρη, που προφυλακίστηκε άδικα για 11 μήνες, επειδή του φόρτωσαν εμπρησμό στη φωτιά του 2021 στη Βαρυμπόπη, παρ’ όλο που ο μάρτυρας είπε ότι τα στοιχεία δεν ταίριαζαν. «Πρόκειται για ακραία περίπτωση δικαστικής πλάνης», σχολίασε ο πρόεδρος του δικαστηρίου που τον αθώωσε παμψηφεί.

Ο δικηγόρος του γνωστού για την περιβαλλοντική δράση του άνδρα στηλίτευσε την πίεση όχι μόνο της κοινής γνώμης, αλλά και της κυβέρνησης, «ώστε να εξυπηρετηθεί το αφήγημα που θέλει εμπρηστές». Το πόρισμα κατέδειξε ότι η πυρκαγιά ξεκίνησε από πυλώνα του ΑΔΜΗΕ. “Δεν θα ξαναπλησιάσω φωτιά, παρά μόνο αν ανάψει στα 50 μέτρα δίπλα μου”, δήλωσε πικραμένος ο 44χρονος άνδρας.

Παρόμοιο κρούσμα είχαμε και το 2023 στην Κεφαλλονιά, όπου ένας αγράμματος άνδρας 43 ετών, εποχικός πυροσβέστης, έμεινε για 9 μήνες στη φυλακή πριν αθωωθεί από το δικαστήριο, επειδή ομολόγησε εμπρησμούς που δεν είχε διαπράξει. Γιατί έκανε τέτοιο πράγμα; «Υπέγραψε στημένη κατάθεση κατόπιν πιέσεων από τις αρχές», κατήγγειλε ο συνήγορος του. Και τα δύο ταλαιπωρημένα θύματα κινήθηκαν νομικά ενάντια στο ελληνικό Δημόσιο.

Κουτί Πανδώρας

Οι ήσυχες μέρες του Αυγούστου δεν είναι και τόσο ήσυχες…

 

του Ορέστη Μεταξά

Οι ήσυχες μέρες του Αυγούστου – με την πανσέληνο τους – δεν είναι και τόσο ήσυχες όσο φαίνονται. Λίγο η ζέστη, λίγο το χαλάρωμα των διακοπών – ή το κάτι «σαν διακοπών» – δημιουργούν μια νωχελική κατάσταση. Θα διαρκέσει μέχρι της Παναγίας. Άντε και λίγο παραπάνω.

Όμως τα γεγονότα εξακολουθούν να υπάρχουν και απλώς τα καλύπτουν – προσωρινά – οι «ήσυχες» μέρες του Αυγούστου. Τα γεγονότα υπάρχουν και είναι ψηφίδες που συνθέτουν το «κρυμμένο» παζλ των ημερών.

Στη Γάζα, το Ισραήλ είτε διαπράττει γενοκτονία, είτε εθνοκάθαρση – γιατί οι όροι σύμφωνα με τον νομικό ορισμό του ΟΗΕ είναι διαφορετικοί – διαπράττει εγκλήματα πολέμου. Και η εθνοκάθαρση και η γενοκτονία είναι όροι απεχθείς, τρομακτικοί και επί της ουσίας το ίδιο εγκληματικοί. Αυτό που προκύπτει – στα δικά μας μέρη – με τους Ισραηλινούς τουρίστες, αν δηλαδή είναι συνυπεύθυνοι για τα εγκλήματα που διαπράττει το κράτος τους στη Γάζα, είναι ένα καίριο ερώτημα. Προφανώς και δεν είναι όλοι συνυπεύθυνοι. Όμως κάθε λαός φέρνει το βάρος των εγκλημάτων που διαπράττει η πατρίδα του. Εφόσον δεν αντιδρά.

Πόσοι θεώρησαν αθώο τον γερμανικό λαό μετά το τέλος του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου;

Στην υπόθεση του ΟΠΕΚΕΠΕ – που πιθανώς έχει μεγάλη ουρά ακόμα – και που ίσως τελικά αποδειχτεί ότι ήταν το εμπόδιο που δεν θα καταφέρει να ξεπεράσει ο Μητσοτάκης και η κυβέρνηση του, αυτό που κάνει εντύπωση είναι ο τρόπος που μύριζαν τα γαλάζια στελέχη το κοινοτικό χρήμα και πως συντονίζονταν για να το κατασπαράξουν. Τους ειδοποιούσαν κάποιοι «φίλοι» τους γνώστες και διοργανωτές της κομπίνας ότι υπάρχουν ευκαιρίες για να πλουτίσουν υπεξαιρώντας κοινοτικό χρήμα; Ή το «γαλάζιο» ένστικτό τους και η φιλοσοφία τους περί χρήματος και της ανάγκης να καταλήγει στις τσέπες τους, τους έκανε να το οσμίζονται και να πέφτουν σαν τις ακρίδες πάνω του; Θεωρώντας ότι το χρήμα που έρρεε είναι αμαρτία να το προσπερνούν.

Μάλλον ήταν συνδυασμός και των δύο.

Ο τραγικός θάνατος της κόρης του Αντώνη Σαμαρά, υπενθύμισε και έκανε εντελώς κατανοητή την προτεραιότητα που οφείλει – κάθε κυβέρνηση – να δίνει στην ανόρθωση και στήριξη του ΕΣΥ. Αυτοί που φωνάζουν για τις ελλείψεις του, για την ανάγκη ενίσχυσης του, δεν είναι εμμονικοί αριστεροί που κάνουν αντιπολίτευση στον Άδωνη Γεωργιάδη. Το ΕΣΥ είναι το στήριγμα της κοινωνίας. Εγγυάται την υγεία του λαού. Όλοι το έχουν ανάγκη. Ακόμα και αυτοί που έχουν την οικονομική δυνατότητα να πληρώσουν και ορκίζονται στο σύστημα της ιδιωτικής υγείας.

Οι ήσυχες μέρες του Αυγούστου μοιάζουν ήσυχες. Στην πραγματικότητα δεν είναι. Είναι μια προσπάθεια διαφυγής μας, μια άνω τελεία για αυτό που ακολουθεί. Οι ήσυχες μέρες του Αυγούστου είναι προσωρινά σιωπηλές. Είναι ένα διάλειμμα συνειδητής ή ασυνείδητης υπεκφυγής που όλοι τόσο το έχουμε ανάγκη…

tvxs