Ο Ραχόι φεύγει γιατί λειτούργησαν οι κανόνες του δημοκρατικού παιχνιδιού, φεύγει ατιμασμένος, από την πίσω πόρτα, διευθύνοντας το πιο διεφθαρμένο κόμμα στην ιστορία της Ισπανίας
του Χουάν Κάρλος Μονεδέρο, βουλευτή του Unidos Podemos
Μην φτιάχνετε κάρβουνα από ένα πεσμένο δέντρο, λέει ένα ρητό. Αλλά στα βουνά, οι χωρικοί φτιάχνουν τα κάρβουνα ειδικά από το πεσμένο δένδρο. Γιατί τα χρειάζονται. Είναι πολύ κοινό για τους ανθρώπους να κριτικάρουν για πράγματα που δεν χρειάζονται. Είναι σαν να πληρώνεις εσύ το μπαρούτι που πυροβολείς για να υπερασπιστείς τον βασιλιά, ή με άλλα λόγια να χαλάς δημόσιους πόρους χωρίς κοινωνικό όφελος. Κινούμαστε πάντα με άξονα τους φόβους μας. Είναι καλό να καταλάβουμε γιατί έπεσε το δένδρο. Μπορεί να είχε καμιά αρρώστια που μεταδόθηκε στο δάσος, για να το μετατρέψει σε ένα δάσος – φάντασμα. Τα δέντρα που κατέρρευσαν από μεταδοτικές ασθένειες, που συνήθως προέρχονται από τον κόσμο έξω από το δάσος, μεταφέρουν το δηλητήριο τους στη γη. Χθες είδαμε τον Αθνάρ να λέει ότι είναι πρόθυμος να οδηγήσει την ανάκαμψη της κεντροδεξιάς. Αν είχε δικαστεί και καταδικαστεί για κάποιο από τα πολυάριθμα αίσχη του, δεν θα μπορούσε να το πει καν.
Ο Ραχόι φεύγει, και τολμά να πει ότι δεν καταλαβαίνει το γιατί. Τον άφησαν να πέσει αυτοί που θέλουν να συνεχίσουν να κάνουν παρόμοια πράγματα και τον βλέπουν τώρα σαν ένα μεγάλο βάρος. Με την παραίτησή του από την ηγεσία του Λαϊκού Κόμματος, θα μεταφέρει όλη αυτή την ιστορία στις πλάτες του. Και δεν του αρέσει. Γι 'αυτό θέλει να κερδίσει χρόνο. Ο Ραχόι φεύγει και το κάνει όπως το έκανε ο μέντοράς του, ο Αθνάρ: βάζοντας και ρίχνοντας υποψίες εναντίον της δημοκρατίας. Λέει ότι ο Πέδρο Σάντσεθ είναι ένας παράνομος πρωθυπουργός.
Ο Ραχόι αποτελεί παρελθόν, αλλά το Λαϊκό Κόμμα παραμένει γιατί ο τρόπος δράσης του είναι πανομοιότυπος. Όλοι οι ηγέτες και τα στελέχη του Λαϊκού Κόμματος βύζαξαν το ίδιο από τότε που μπήκαν στο κόμμα, στις εταιρείες στις οποίες εργάζονται, στο περιβάλλον στο οποίο ζουν. Θα πουν ότι με τον Ραχόι έφυγε η διαφθορά: ψεύδονται.
Ούτε ο Ραχόι ούτε η δεξιά ενδιαφέρονται πολύ για τη δημοκρατία. Όταν τους φρενάρει την αγνοούν. Δεν μας χτυπούσαν στο κεφάλι με το Σύνταγμα επί μια επταετία; Και τώρα φαίνεται ότι τους περισσεύει το άρθρο 113, το 114 και το 115. Αυτό της μορφής στην κυβέρνηση.
Ο Ραχόι φεύγει. Θα έχουμε ειρήνη και μετά τη δόξα; Η Ισπανία είναι μια χώρα που έχει καθολική κουλτούρα και τους νεκρούς και τους πεσόντες τους τιμάμε για τον Θεό και τον Ισπανία (όπως έλεγε το σύνθημα του Φράνκο). Όταν πρόκειται πάντα για τους δικούς τους νεκρούς και πεσόντες. Γιατί για παράδειγμα οι πεσόντες για την Δημοκρατία της Ισπανίας, για τη δημοκρατία, παραμένουν θαμμένοι διάσπαρτοι στους χώρους των εκτελέσεων. Σε ορισμένους νεκρούς ρίχνουν όλα τα κακά του κόμματος μόνο και μόνο όμως γιατί ξέρουν ότι από τη στιγμή που πεθαίνεις όλοι θα σου φέρνουν λουλούδια.
Ο Ραχόλι φεύγει μόνο και μόνο γιατί λειτούργησαν οι κανόνες του δημοκρατικού παιχνιδιού. Ο Ραχόι φεύγει επίσης ατιμασμένος, από την πίσω πόρτα, διευθύνοντας το πιο διεφθαρμένο κόμμα στην ιστορία της Ισπανίας. Ο Ραχόι φεύγει γιατί τον έδιωξε ο κόσμος. Γιατί αηδιάσαμε από αυτούς, όπως συνέβη το 2004, όταν πρόσβαλαν τα θύματα από τις απόπειρες στην Ατότσα λέγοντας ότι το έκανε η ΕΤΑ. Ο Ραχόι είπε ψέμματα στους Ισπανούς. Κατούρησε πάνω στα θύματα, Αυτά για τα οποία τους αρέσει να μιλάνε τόσο. Ο Ραχόι έφυγε γιατί άδειασε τα ταμεία των συνταξιούχων και μετά έστελνε επιστολές για να προσβάλλει τους συνταξιούχους, φεύγει γιατί θέλει να διατηρήσει το Μαυσωλείο του Φράνκο και να μην κουνήσει ούτε ένα δακτυλάκι του για να βγάλει από τα εκτελεστήρια τους δολοφονημένους, γιατί έδιωξε εκατοντάδες χιλιάδες φοιτητές από τα πανεπιστήμια, για την παρενόχληση των εργαζομένων γυναικών στην Coca Cola και γιατί τους αρνήθηκε τα δικαιώματά τους, γιατί ήθελε να κόψει την Μούρθοια στα δύο για να περάσει το τρένο μεγάλης ταχύτητας AVE, για την πολιτική αστυνομία που εφεύρε ψεύτικες αποδείξεις και ψεύτικους λογαριασμούς, γιατί ξεσήκωσε τον εθνικισμό και αυτούς που θέλουν την ανεξαρτησία τους, γιατί δεν σταμάτησε την βία των ανδρών εναντίον των γυναικών και γιατί δεν δαπάνησε τα χρήματα που είχε βάλει στον προϋπολογισμό για να αποφύγει αυτούς τους θανάτους, φεύγει γιατί έβαλε στην φυλακή μουσικούς που έπαιζαν rap και άλλους γιατί έγραφαν μηνύματα στο Twitter, γιατί μετέτρεπε ένα τσακωμό σε ένα μπαρ σε μια τρομοκρατική πράξη, γιατί είχε έναν εισαγγελέα εναντίον της διαφθοράς που ήταν διεφθαρμένος, γιατί επέτρεψε την φορολογική αμνηστία του υπουργού Οικονομικών Μοντόρο για τους φοροφυγάδες, γιατί χάρισε χρήματα στις τράπεζες. Γιατί θα έπρεπε να τον ευχαριστήσουμε;
Τι θα γινόταν εάν οι Βάσκοι συνταξιούχοι δεν είχαν βγει στους δρόμους, εάν το δεξιό εθνικιστικό κόμμα της Χώρας των Βάσκων PNV είχε προτιμήσει τα 580 εκατ. του Προϋπολογισμού του Ραχόι στο χέρι παρά τα εκατό που θα έρθουν πετώντας στο μέλλον; Ας το πούμε ότι ο Ραχόι δεν έφυγε μόνο για όλα αυτά, αλλά και από μια καραμπόλα. Θα μπορούσε πολύ καλά να είχε παραμείνει στη θέση του. Ξεκίνησε ήδη τις παγίδες του. Γιατί θα έπρεπε να αποχαιρετήσουμε τον Ραχόι λες και αυτός είχε αγωνιστεί μεταξύ ίσων και με τους ίδιους κανόνες του παιχνιδιού για όλους; Ο Ραχόι φεύγει αλλάζοντας την πραγματικότητα μεταφορικό τρόπο: δεν είπε ψέμματα, δεν ήταν ασυνεπής, δεν έστειλε τις ευχές του σε φυλακισμένους ταμίες του κόμματος, δεν υπάρχουν αποδείξεις ότι εισέπραξε έξτρα αποδοχές, δεν είχε μια αντισυνδικαλιστική συμπεριφορά και δεν μείωσε μισθούς.
Το πορτοφόλι που είχε αφήσει κατά τη διάρκεια της πρότασης μομφής σε ένα μέρος μίλησε καλύτερα από τον πρόεδρο της κυβέρνησης Ραχόι και η μόνη φορά που μου έλειψε ήταν όταν ήταν σε ένα μπαρ, μιλώντας για τον Ζιντάν, και η άλλη όταν γέλαγε για τους Ισπανούς. Πιστέψτε με.
*Ο Χουάν Κάρλος Μονεδέρο είναι βουλευτής του Unidos Podemos, από τα ιδρυτικά στελέχη του Podemos, καθηγητής σε Πανεπιστήμια της Ισπανίας και κυρίως της Λατινικής Αμερικής, συγγραφέας, σχολιογράφος και παρουσιαστής πολιτικών προγραμμάτων στην τηλεόραση. Το κείμενο δημοσιεύτηκε στον ενημερωτικό ιστότοπο Publico.es την Τρίτη 56 Ιουνίου 2018.
Μετάφραση - απόδοση: Αργύρης Παναγόπουλος
αυγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου