του Τάσου Παππά
Την έκδοση του 45χρονου Τούρκου Τουργκούτ Καγιά στην πατρίδα του και την παράδοσή του στην τουρκική Δικαιοσύνη αποφάσισε ο Αρειος Πάγος. Ο Καγιά είχε συλληφθεί τον περασμένο Φεβρουάριο ύστερα από «ερυθρά αγγελία» της Ιντερπόλ και είναι γνωστός για τη φιλοκουρδική-αριστερή δράση του.
Η Τουρκία ζήτησε τον Τουργκούτ Καγιά προκειμένου να εκτίσει το υπόλοιπο της ποινής του, μετά την καταδίκη του από τουρκικό δικαστήριο για συμμετοχή σε «παράνομη οργάνωση». Η συνήγορός του δήλωσε ότι ο Αρειος Πάγος είπε «ναι» στο αίτημα έκδοσης, αλλά η απόφαση για παράδοση στην τουρκική δικαιοσύνη βρίσκεται στα χέρια του υπουργού Δικαιοσύνης. Ο 45χρονος έχει ξεκινήσει απεργία πείνας.
Σας παραξενεύει η απόφαση του ανώτατου δικαστηρίου; Από πρώτη ματιά, όχι. Η Ελλάδα είναι υποχρεωμένη να εφαρμόσει τις διεθνείς και διμερείς συμφωνίες. Οπότε, η απόφαση του Αρείου Πάγου είναι στο πλαίσιο της νομιμότητας; Τυπικά, ναι· επί της ουσίας, όχι. Είναι η Τουρκία κράτος δικαίου; Δεν νομίζω ότι θα βρεθούν πολλοί και εδώ και στην Ευρώπη που θα υποστηρίξουν στα σοβαρά αυτή την άποψη.
Μαζικές συλλήψεις, προφυλακίσεις μεγάλης διάρκειας χωρίς απαγγελία κατηγοριών, βαριές καταδίκες χωρίς στοιχεία, καταγγελίες για βασανισμούς, απολύσεις μη αρεστών στο καθεστώς δικαστών, ελεγχόμενη Δικαιοσύνη, συνθέτουν την εικόνα που έχει σχηματιστεί για τις συνθήκες που επικρατούν στη γειτονική χώρα.
Αλλωστε, δεν έχει περάσει καιρός από μια άλλη απόφαση –κι αυτή από τον Αρειο Πάγο– που αφορούσε τους οκτώ Τούρκους αξιωματικούς, η οποία έλεγε «όχι» στην έκδοσή τους. Ο Αρειος Πάγος αρνήθηκε την έκδοσή τους παρά το γεγονός ότι κατηγορούνται από τις τουρκικές αρχές για τη διάπραξη πολύ σοβαρών αδικημάτων (συμμετοχή στην απόπειρα πραξικοπήματος). Σύμφωνα με το σκεπτικό του, στη γειτονική χώρα δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις για να διεξαχθεί μια δίκαιη δίκη και επιπροσθέτως σημείωνε ότι διατρέχουν τον κίνδυνο αν εκδοθούν να υποστούν πιέσεις. Πώς γίνεται, όμως, η Τουρκία να μην είναι κράτος δικαίου για τους «οκτώ», αλλά να είναι κράτος δικαίου για τον Καγιά; Δυσκολεύομαι να παρακολουθήσω τη λογική του Αρείου Πάγου.
Εντάξει, ξέρουμε ότι ένας επιδέξιος ερμηνευτής των νόμων και ικανός διαχειριστής των δημιουργικών ασαφειών τους («παραθυράκια» λέγονται) μπορεί να βγάζει αποφάσεις που θα τετραγωνίζουν τον κύκλο, ωστόσο εδώ η αντίφαση κραυγάζει. Μάλιστα εξεπλάγησαν (ευχάριστα βεβαίως) και τα φιλοκυβερνητικά μέσα ενημέρωσης στην Τουρκία. Προφανώς δεν την περίμεναν. Είχαν προεξοφλήσει το αντίθετο αποτέλεσμα, γιατί υπήρχε προηγούμενο.
Ενδεχομένως οι δικαστές να σκέφτηκαν πονηρά. Αυτοί πράττουν το καθήκον τους με στενά δικονομικά κριτήρια, αλλά την τελική απόφαση για την έκδοση του Καγιά θα τη λάβει ο υπουργός Δικαιοσύνης. Γιατί να χρεωθούν οι ίδιοι την κλιμάκωση της έντασης στις σχέσεις των δύο κρατών;
Το μπαλάκι, λοιπόν, βρίσκεται στο τερέν του Σταύρου Κοντονή. Η απόφασή του θα είναι πολιτική. Δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά. Με την ευκαιρία, πού είναι όλοι εκείνοι που με άρθρα, συνεντεύξεις και παραστάσεις διαμαρτυρίας εγκαλούσαν την κυβέρνηση για μυστική συμφωνία με τον Ερντογάν σχετικά με τους «οκτώ»; Δεν είδα να οργανώνουν ανάλογες κινητοποιήσεις για τον 45χρονο Τούρκο. Χθες στα κεραμίδια, σήμερα στις παραλίες; Δεν θέλω να πιστέψω ότι η αιτία της αφωνίας τους είναι η κομμουνιστική ταυτότητα του Τουργκούτ Καγιά.
efsyn
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου