Η τύφλωση της εμπάθειας

Συντάκτης: Λευτέρης Κουγιουμουτζής

«Πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας»· για οποιονδήποτε γνωρίζει στοιχειώδη σύνταξη, είναι σαφές πως το επίρρημα «πρώην» χαρακτηρίζει τον προσδιορισμό «Γιουγκοσλαβική».

Οποιος χρησιμοποιεί την παραπάνω έκφραση, δεν αναφέρεται με το «πρώην» ούτε στο «Δημοκρατία» ούτε στο «Μακεδονία».

Η ενδιάμεση συμφωνία ανάμεσα σε Αθήνα και Σκόπια προβλέπει από το 1995 ότι το γειτονικό κράτος θα αναφέρεται έκτοτε ως πΓΔΜ, ωσότου βρεθεί οριστική λύση στο ονοματολογικό.

Αν επιχειρήσουμε να αναδιατυπώσουμε την ονομασία δίχως να χάσουμε δράμι από την ουσία της, θα μπορούσαμε να την προφέρουμε κι ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας, πρώην Γιουγκοσλαβική».

Ας μην πηγαίνουμε, λοιπόν, μακριά για να αναζητήσουμε αν το ελληνικό κράτος αποδέχτηκε ή όχι τον όρο «Μακεδονία» στο όνομα της γειτονικής χώρας.

Το έπραξε με τον πιο επίσημο τρόπο το 1995, υπογράφοντας την Ενδιάμεση Συμφωνία, έστω και ως προσωρινό διακανονισμό.

Ελάχιστες κραυγές για προδοσία και εθνική μειοδοσία ακούστηκαν τότε κατά της συμφωνίας εκείνης. Για 23 χρόνια πορευτήκαμε ευχαριστημένοι με το πΓΔΜ.

Μάλιστα, κάθε που η γειτονική χώρα εμφανιζόταν σε κάποια διεθνή διοργάνωση με το όνομα «Δημοκρατία της Μακεδονίας», θεωρούσαμε εθνική επιτυχία την αποκατάσταση της τάξης, προσθέτοντας απλώς τον προσδιορισμό «πρώην Γιουγκοσλαβική».

Εν τω μεταξύ, καμιά εκατοσταριά χώρες αναγνώρισαν το γειτονικό κράτος ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας», υπό την αδιαφορία της ελληνικής κοινής γνώμης και των καθοδηγητών της.

Σήμερα έρχεται μια καινούργια συμφωνία, με τη φιλοδοξία να επιλύσει οριστικά την κακοφορμισμένη εκκρεμότητα. Αντικαθιστά το ισχνό «πρώην Γιουγκοσλαβική» με έναν ξεκάθαρο προσδιορισμό που αναφέρεται ευθέως στο «Μακεδονία»: «Βόρεια Μακεδονία».

Επιπλέον, εφόσον η συμφωνία τελεσφορήσει, καμία χώρα ανά τον κόσμο δεν θα αναφέρεται πια στα Σκόπια ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας».

Κι αυτή είναι μόνο μία από τις μέριμνες της συμφωνίας, που ρυθμίζει το πλαίσιο των μελλοντικών σχέσεων των δύο χωρών.

Αν η -χειρότερη- Ενδιάμεση Συμφωνία του 1995 πέρασε στα ψιλά, ενώ η απόπειρα οριστικής διευθέτησης του 2018 προκαλεί δριμείες αντιδράσεις, αυτό οφείλεται κυρίως σε έναν λόγο: στο μένος κατά της κυβέρνησης που έχουν οι περισσότερες παραδοσιακές ελίτ της χώρας και μερίδα της κοινής γνώμης.

Ο καθένας μπορεί να διατηρεί την άποψή του για το αν η κυβέρνηση τα καταφέρνει καλά ή όχι στους διάφορους τομείς του πολιτικού της βίου.

Η αντικυβερνητική εμμονή, παρ' όλα αυτά, δεν μπορεί να αποτελεί κριτήριο για να κριθεί μια τόσο κρίσιμη συμφωνία. Ας εξετάσει ο καθένας τις παραμέτρους της συμφωνίας, δίχως την τύφλωση της εμπάθειας.

Τα όποια συμπεράσματα εξαγάγει, θα είναι σίγουρα πιο ασφαλή.

efsyn