Δολοφονίες νέου τύπου

Το οργανωμένο έγκλημα δρα με αναλώσιμους μπράβους και με εγκεφάλους στο απυρόβλητο

του Νίκου Παρασκευόπουλου*

Παρακάμπτονται εδώ τα αυτονόητα: Ναι, κάθε άνθρωπος συγκλονίζεται στο άκουσμα μιας δολοφονίας και μάλιστα εν ψυχρώ. Ναι, η διαλεύκανση είναι θέμα της αστυνομίας και η δίκαιη καταστολή της δικαιοσύνης, που δεν πτοούνται. Όχι, δεν είναι η πρώτη φορά που δολοφονείται ένας λειτουργός της δικαιοσύνης. Η οργανωμένη κοινωνία μπορεί να περιορίσει, αλλά όχι και να μηδενίσει την εγκληματικότητα, όπως δεν μπορεί να απαγορεύσει τους σεισμούς ή τις αρρώστιες.

Υπάρχει όμως κάτι νέο στην εποχή της κρίσης και στη χώρα μας, το οποίο ανεβαίνει στην κορυφή της σκάλας του κακού: το οργανωμένο έγκλημα δυνάμωσε και μπορεί να δρα με αναλώσιμους μπράβους και με εγκεφάλους στο απυρόβλητο. Με την ταχύτητα λοιπόν που απαιτεί η επικαιρότητα γράφω παρακάτω.

Αν γίνει ανεκτή η σκοτεινή ανάδειξη ενός  «μεγάλου αφεντικού», λόγω φόβου ή επειδή π.χ.  αυτός δήθεν ή στ' αλήθεια τροφοδοτεί την οικονομία, την τοπική ή και την εθνική, τότε η εξέλιξη ακολουθεί μηχανικά. Το ισχυρό αφεντικό θα διεισδύσει, θα διαβρώσει, θα αποκτήσει  μπράβους «οργανικούς», θα είναι υπεράνω.  Κι όταν οι μπράβοι κτυπήσουν θα είναι για μας αργά.  Το πολύ να συλληφθούν αυτοί, ως αναλώσιμοι του συστήματος.

Η πρόληψη επομένως είναι εφικτή, αλλά έχει χαρακτηριστικά μάχης συστημάτων και πολιτικής. Φυσικά, κάθε υποχώρηση απέναντι στους βαρόνους των μαύρων επιρροών θα έχει κόστος διαφθοράς και αίματος. Συστημική σύγκρουση, όμως σημαίνει, ότι εκτός από πρόσωπα αρχηγών ή εκτελεστών πρέπει να θιγούν και σχέσεις, και μάλιστα δύο ειδών.

Πρώτα, σχέσεις ανάμεσα  στα αφεντικά και στους στρατολογούμενους. Τί καθιστά τους τελευταίους υπάκουα πιόνια; Τα ναρκωτικά που αυτοί χρειάζονται; Το κέρδος που συναρπάζει, ή έστω που διασώζει τους πιο κακόμοιρους; Οι απειλές ή οι συνενοχές, που δημιουργούν ανάγκες για ισχυρές πλάτες; Η οργανωμένη κοινωνία ως κράτος πρόνοιας προσφέρει εναλλακτικές δυνατότητες επιβίωσης και υγείας, ως κράτος δικαίου  δικαιοσύνη, ασφάλεια και σεβασμό δικαιωμάτων.  Αυτά βέβαια χρειάζονται ανάλυση, όμως και με δυο λόγια καταλαβαινόμαστε.

Δεύτερο, σχέσεις ανάμεσα στους «μαφιόζους» και στον κοινωνικό περίγυρο. Όταν κάποιοι του περιβάλλοντος χώρου ωφελούνται από τη νομιμοποίηση του μαύρου χρήματος ή το ανέχονται  και έτσι γίνονται  προστατευτικά «μαξιλάρια» ή αρχαϊκότερα «περίοικοι» της μαύρης κάστας, η τελευταία οχυρώνεται.

Φυσικά, όλοι οι άνθρωποι δεν είναι ίδιοι. Αναμφίβολα, η Αστυνομία και η Δικαιοσύνη προσπαθούν. Όμως πολλές έρευνες έχουν δείξει ότι περιστάσεις όπως οι παραπάνω επηρεάζουν τα στατιστικά του εγκλήματος. Κι ας μην ξεχνάμε: η στατιστική εδώ δεν αφορά απλώς «αριθμούς», αλλά ανθρώπινες ζωές.

*Ο Νικ. Παρασκευόπουλος είναι βουλευτής ΣΥ.ΡΙΖ.Α. - ομ. καθηγητή Α.Π.Θ.

 Έθνος