Εμπάργκο στους άριστους της αρπαχτής

Είναι αυτό που στη γλώσσα της δημοσιογραφίας αποκαλούμε και... εμπάργκο.

του Πέτρου Κατσάκου

Παρ’ ότι ουρά κάνουν οι εκπρόσωποι της “γαλάζιας” αριστείας ενώπιον δικαστών, εισαγγελέων αλλά και ελεγκτικών μηχανισμών, άκρα του τάφου σιωπή βασιλεύει στον χώρο των συστημικών ΜΜΕ, που αρνούνται πεισματικά να φωτίσουν τις περιπτώσεις των στελεχών της Νέας Δημοκρατίας που εμπλέκονται σε υποθέσεις διαφόρων μορφών διαφθοράς. Κιχ δεν ακούγεται στα τηλεοπτικά δελτία ειδήσεων και λέξη δεν γράφεται σε εφημερίδες και Διαδίκτυο για περιπτώσεις όπως του αρχισυνδικαλιστή της Ν.Δ. με το ανύπαρκτο μεταπτυχιακό, του “γαλάζιου” πρώην νομάρχη και δημάρχου Γρεβενών με τις απευθείας αναθέσεις έξι έργων - φαντασμάτων που δεν έγιναν ποτέ αλλά και του γιατρού που ήταν υποψήφιος βουλευτής της Ν.Δ. στα Γιάννενα και έχει τεθεί σε προσωρινή αργία με την κατηγορία των παράνομων συνταγογραφήσεων επιθεμάτων κατακλίσεων, με τη χρήση της ίδιας (πλαστής) φωτογραφίας, σε δεκάδες ασθενείς, οι οποίοι... δεν είχαν κατακλίσεις.

Και ενώ κάθε τρεις και λίγο όλο και κάποιο “γαλάζιο” μπουμπούκι ξεφυτρώνει στο περιβόλι των σκανδάλων, των ατασθαλιών και της λαμογιάς, η σιγή ασυρμάτου που τα φιλικά προς τη Ν.Δ. μέσα ενημέρωσης επιδεικνύουν προς τις περιπτώσεις αυτές είναι τόσο εκκωφαντική που σε ξεκουφαίνει. Θαρρείς και τελεί υπό καθεστώς δημοσιογραφικής προστασίας ο ευρύτερος νεοδημοκρατικός χώρος, καθώς απουσιάζουν προκλητικά ειδήσεις και ρεπορτάζ που θα μπορούσαν έστω και στο ελάχιστο να αμαυρώσουν το τεχνηέντως αψεγάδιαστο προφίλ τού εκλεκτού των εκλεκτών της αριστείας, που φιλοδοξεί να επαναφέρει στον κυβερνητικό μηχανισμό μια στρατιά από τρωκτικά που έμαθαν να ροκανίζουν ανενόχλητα εκεί που ο μητσοτακικός νεοφιλελευθερισμός φτύνει. Κρατικοδίαιτα τρωκτικά που σε κάθε ευκαιρία ανεμίζουν με θράσος την σημαία του αντικρατισμού, όταν πιάνονται στη φάκα των ελέγχων, περνούν είτε στα ψιλά είτε στα σιωπηλά μιας ειδησεογραφίας που εμφανίζεται πεινασμένη για κυβερνητικά σκάνδαλα που, δυστυχώς, δεν τους βγαίνουν όσο και να το παλεύουν.

Από τα μαλλιά κι αν τις τράβηξαν κάποιες ιστορίες, δεν μπόρεσαν τελικά να στήσουν τα έργα που θα ήθελαν, με αριστερούς πρωταγωνιστές βουτηγμένους στη λάσπη τής διαπλοκής και της αρπαχτής, σε αντίθεση με τις καραμπινάτες περιπτώσεις μικρών και μεγάλων σκανδάλων που θάβονται λόγω της δεξιάς προέλευσης των ηρώων που, παρά τις τιμωρίες, τις ποινές και τις καταδίκες, δεν κερδίζουν ούτε ένα μονόστηλο ή έστω μερικά λεπτά τηλεοπτικής ή ραδιοφωνικής δημοσιότητας. Είναι αυτό που στη γλώσσα της δημοσιογραφίας αποκαλούμε και... εμπάργκο.

avgi