Εδώ Τεχεράνη!

Με αφορμή τη συζήτηση του νομοσχεδίου για τη νομική αναγνώριση της ταυτότητας φύλου, τα κανάλια απέκτησαν θεοκρατικό χαρακτήρα...

της Μαρίας Λυκούρα

Οι ελευθερίες του ανθρώπου, το δικαίωμα στην αυτοδιάθεση, η εξάλειψη των διακρίσεων, η ανθρώπινη αξιοπρέπεια δεν αντιμετωπίζονται από τα ΜΜΕ ως ζητήματα της κοινωνίας και του κράτους, αλλά της Εκκλησίας. Καλεσμένοι ιεράρχες επιδιώκουν να μας πείσουν ότι αυτοί εκπροσωπούν τον «κανόνα» και δικαιούνται να γνωμοδοτούν για την τύχη όσων ανήκουν στις «εξαιρέσεις».

Το αυτονόητο γίνεται αντικείμενο σχολιασμού στα τηλεοπτικά πάνελ όχι με καλεσμένους επιστήμονες ή άτομα που τα αφορά το νομοσχέδιο. Στα ζητήματα δικαιωμάτων είναι εμπεδωμένη (;) η άποψη πως τον πρώτο λόγο έχει η ιεραρχία, οι άγιοι πατέρες.

Την άποψη αυτή περί αρμοδιότητας της Εκκλησίας φαίνεται, άλλωστε, ότι εστερνίζονται και πολιτικά πρόσωπα, που διαμηνύουν ότι με βάση τις θέσεις της θα ψηφίσουν. Ο αναχρονισμός προφανής. Κοινωνικά ζητήματα που αφορούν την αξιοπρέπεια συγκεκριμένων ανθρώπων θεωρείται ότι άπτονται των κειμένων της Παλαιάς Διαθήκης και του... προτύπου του Αδάμ και της Εύας.

Οι ιεράρχες παρελαύνουν από τους δέκτες, θεολογούντες και πολιτικολογούντες, καταλήγοντας δυστυχώς σε κηρύγματα μίσους και ρατσισμού. Κορυφαίο παράδειγμα η παρουσία του Πειραιώς Σεραφείμ το πρωί στην εκπομπή του ΑΝΤ1 «Καλημέρα Ελλάδα», που επιδόθηκε σε αφορισμούς και απειλές κατά των πολιτικών.

Να μην ξαναπατήσει στην εκκλησία οποίος βουλευτής ψηφίσει το νομοσχέδιο για την αλλαγή φύλου προειδοποίησε ο Σεραφείμ, χαρακτηρίζοντας την πρωτοβουλία της κυβέρνησης «πυροτέχνημα» με στόχο να «χαϊδέψει τα αυτιά του αριστερού κόσμου». Θα πρέπει να αποκλείονται από την Εκκλησία οι βουλευτές που θα ψηφίσουν το νομοσχέδιο, είπε και ελάλησε.

Ευτυχώς η υπεράσπιση των δικαιωμάτων είναι ηθική υποχρέωση για την αριστερά και δεν αποτελεί πυροτέχνημα.

Δυστυχώς, όμως, για τους πολιτικούς που δεν αντιλαμβάνονται ως υποχρέωση την εξάλειψη των διακρίσεων, ενδίδοντας σε ακραίες σκοταδιστικές φωνές. Για τους πολιτικούς που δέχονται ότι δικαιούνται οι «άγιοι πατέρες» να κρίνουν τη βούληση και τη γνώμη των συναδέλφων τους βουλευτών.

left