«Ξυρίστε» τους Αμβρόσιους

Ο Μητροπολίτης Αμβρόσιος, ο ίδιος άνθρωπος που ανοίγει δίχως ντροπή την αγκαλιά του στους πολιτικούς απογόνους των ναζί, αποφάσισε ως αντίδραση στον νόμο για την ταυτότητα φύλου να χτυπούν οι καμπάνες των εκκλησιών της Μητρόπολής του πένθιμα και να αναρτηθούν πανό διαμαρτυρίας σε κεντρικά σημεία του Αιγίου. Για να εξεγείρεται ένας από τους εκπροσώπους του ορθόδοξου φονταμενταλισμού μάλλον κάτι καλό έχει συμβεί. Και η αλήθεια είναι ότι παρά τα προβλήματα που πιθανόν έχει, ο νόμος για την ταυτότητα φύλου δεν είναι απλώς καλός, αλλά απαραίτητος για μια χώρα που θέλει να λέει ότι σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Γράφει ο Μάριος Αραβαντινός

Το πρόβλημα, όσο κι αν μια μερίδα του κλήρου ή του κόσμου πιστεύει το αντίθετο, δεν είναι οι ομοφυλόφιλοι, οι τρανς, ο νόμος για την επέκταση του συμφώνου συμβίωσης ή αυτός για την ταυτότητα του φύλου, αλλά ο Αμβρόσιος και οι συν αυτώ που ενώ θα έκαναν υπέροχη καριέρα ως ιεροεξεταστές, είχαν την ατυχία να γεννηθούν τον 20ο αιώνα, σε μια περίοδο με πολλά προβλήματα και δυσκολίες που ευτυχώς όμως υπήρξε και παραμένει καλύτερη απ’ αυτή την οποία ονειρεύονται.

Το σημερινό ψήφισμα του Αμβρόσιου μέσω του οποίου ανακοινώσει την αντίθεσή του στον νόμο, είναι απλώς η κορυφή του παγόβουνου. Ο συγκεκριμένος ιεράρχης έγινε γνωστός τα τελευταία χρόνια χάρη σε κηρύγματα μίσους και ψεύδη απέναντι σε μειονότητες ή ανθρώπους που σκέπτονται διαφορετικά από τον ίδιο. Θα θυμάστε ίσως ότι ευχήθηκε σε όσους τη Μ. Παρασκευή τρώνε κρέας, να δηλητηριαστούν και παρακάλεσε τον Θεό να σαπίσει το χέρι του Νίκου Φίλη αν καταργήσει τη διδασκαλία των θρησκευτικών στα σχολεία. Ή ακόμα χειρότερα ότι κατηγόρησε την κυβέρνηση γιατί ενέταξε «τα παιδιά των μεταναστών-κατακτητών μας οι οποίοι εγκληματούν κατά των Ελλήνων στα Δημόσια Σχολεία».

Ο Μητροπολίτης Καλαβρύτων δεν είναι ο αγαθός παππούλης με τα μακριά άσπρα γένια που σχεδόν στα 80 του χρόνια έγινε ρατσιστής και μισάνθρωπος. Πρόκειται αντιθέτως για έναν εκ των βασικότερων εκφραστών του ορθόδοξου φονταμενταλισμού. Για έναν «δαιμόνιο» ιεράρχη που έχει μετατρέψει την «ορθόδοξη τζιχάντ» σε στάση ζωής. Δεν είναι τυχαίο ότι έχει συνδέσει τ’ όνομά του με τη δικτατορία σε τέτοιο βαθμό που καμιά τριανταριά χρόνια πριν τον κατηγόρησε ως υμνητή της ένας συνάδελφός του, ενώ βουλευτής του ΠΑΣΟΚ είχε επίσης ζητήσει την κάθαρση της Εκκλησίας από υποστηρικτές της Χούντας. Τίποτα απ’ αυτά δεν έγινε και ιδού το αποτέλεσμα.

Ο Αμβρόσιος είναι η επιτομή του ρατσιστή. Ό,τι σκοτεινότερο φιλοξενεί η Εκκλησία στους κόλπους της. Ο ίδιος δεν αναζητά άλλοθι για όσα αισχρά εκστομίζει ακριβώς γιατί τα πιστεύει βαθιά ασχέτως αν δεν έχουν την παραμικρή σχέση με την πραγματικότητα. Είναι όμως αδιανόητο η Ιεραρχία ν' ακούει σιωπηλή το μανιφέστο μίσους του αποδεχόμενη να χαρακτηρίζεται η ομοφυλοφιλία «βδελυρό» και «θανάσιμο αμάρτημα» ή να γίνεται λόγος για «μεθοδευμένη διαστροφή των παιδιών μας» και «κτηνώδεις διαστροφές». Πολλώ δε μάλλον όταν καλά γνωρίζει πως φιλοξενεί στους κόλπους της ουκ ολίγους ομοφυλόφιλους ιερείς, πράγμα -αν θέλουμε να είμαστε σοβαροί- απολύτως φυσιολογικό.

Όσο κι αν η Ιερά Σύνοδος διαφωνεί με τον νόμο για την ταυτότητα φύλου, έχει υποχρέωση απέναντι στους πιστούς να αποκηρύξει το σκοτάδι. Να συλλάβει επιτέλους το μέγεθος της επιρροής της στον κόσμο και να κάνει έστω δειλά, έστω αργά, ένα βήμα προς το φως. Ουδείς της ζητάει από τη μια μέρα στην άλλη να αποδεχθεί όσα επί χρόνια αποτελούν για την ίδια ταμπού. Απ’ αυτό όμως, μέχρι τη δαιμονοποίηση οποιασδήποτε διαφορετικής συμπεριφοράς, μέχρι την αποδοχή θέσεων που θα ζήλευαν οι σκληρότεροι ιεροεξεταστές του Μεσαίωνα υπάρχει απόσταση.

Ας φωνάξει επιτέλους στον Αμβρόσιο που ωρύεται σε βαθμό υστερίας ότι η χριστιανική ηθική δολοφονήθηκε, όπως γράφουν τα πανό που υψώνει στις εκκλησίες των Αιγίου, ότι δεν είναι εκείνος που εκφράζει την ηθική. Την υποκρισία, το μίσος και γιατί όχι τον φθόνο προς το, υποτίθεται, διαφορετικό, ίσως. Ο κόσμος προχωρά και θα συνεχίσει να το κάνει όσο κι αν οι εκπρόσωποι του σκότους προσπαθούν να τον κρατήσουν στον Μεσαίωνα. Ίσως η απάντηση στο γιατί εγκαταλείπεται η Εκκλησία να βρίσκεται τελικά στους Αμβρόσιους. Σ’ εκείνους που θεωρούν αφύσικους τους ομοφυλόφιλους και όχι τους μισαλλόδοξους εαυτούς τους. Όπως άλλωστε έγραφε ένα άλλο, καθαρότερο από εκείνο του Αμβρόσιου πανό, «αφύσικος είναι όποιος δεν αγαπάει κανέναν». 

koutipandoras