Οι μητέρες κι οι χολέρες

Όταν οι συνδικάλες της ΠΟΕΔΗΝ, χάνουν την ψυχραιμία τους και τη μπάλα

του Χρήστου Ξανθάκη

Έχω μια ιδιαίτερη αδυναμία στις μέλλουσες μαμάδες! Ίσως φταίει που τις έβλεπα πρωί, μεσημέρι, και βράδυ, είκοσι χρόνια που έμενα απέναντι απ’ το Έλενας, να περνάνε την πόρτα του μαιευτηρίου. Κουβαλώντας στους ώμους τους όλο το βάρος του κόσμου. Και το βάρος της ύπαρξης, της δικιάς και της νέας που κυοφορούσαν στα σπλάχνα τους. Οι μέλλουσες μαμάδες στο Έλενας, λουλούδια στο τσιμέντο μιας άγριας πόλης…
Οπότε αντιμετώπισα με κάτι παραπάνω από σχετική ανησυχία την καταγγελία της ΠΟΕΔΗΝ ότι.. 
βρέθηκε χολέρα σε στάσιμα νερά στο υπόγειο του μαιευτηρίου.
Το οποίο υπόγειο δεν είναι απλή ιστορία, έχω πάει μια φορά για άσχετη δουλειά και κόντεψα να χαθώ εκεί πέρα. Μιλάμε για διασταύρωση λαβύρινθου με κατακόμβη, που εκτίνεται σε χώρο άπειρο και ασύνορο. Μπαίνεις κοτόπουλο και βγαίνεις κοκόρι από εκεί μέσα. Επειδή όμως εκτός από το Θεό υπάρχει και το Google κι επειδή το μυαλό μου δεν έχει φυράνει ακόμη εντελώς, θυμήθηκα ότι κάτι παρόμοιο είχε καταγγείλει η ΠΟΕΔΗΝ και προ μερικών εβδομάδων κι έκανα ένα ψαξιματάκι. Και βρήκα ο ρεπόρτερ Ξανθάκης ο σατανικός ότι στις αρχές Σεπτεμβρίου είχε ανακοινώσει η φίλεργος Ομοσπονδία το εξής:

«Βρέθηκε στο δίκτυο ύδρευσης του Νοσοκομείου το μικρόβιο Λεγιονέλλα, που η θνησιμότητα στους νοσηλευόμενους ασθενείς που θα προσβληθούν αγγίζει το 50%»

Να το ακούς και να σου πέφτει το νεφρί από την αγωνία. Όπως θα έπεσε στο πάτωμα η καρδιά κάθε μέλλουσας μητέρας στο Έλενας όταν έμαθε για τη χολέρα. Να έχεις περάσει εννιά μήνες στον κουβά με ζαλάδες, εμετούς, πρήξιμο, άγχος τρελό κάθε φορά που έκανες υπέρηχο, στρες ανεπανάληπτο κάθε φορά που επισκεπτόσουν τον γιατρό σου κι εκεί που έχεις φτάσει επιτέλους στο τέλος της διαδρομής και περιμένεις να κρατήσεις το μωρό στην αγκαλιά σου να σου σκάει χολέρα! Σου ΄ρχεται ο ντουβρουτζάς να σου πει καλησπέρα ή δεν σου ‘ρχεται;
Αλλά εμάς δεν μας νοιάζουν οι μανάδες, εμάς μας νοιάζουν τα πολιτικά κέρδη. Εμάς μας νοιάζει να κάνουμε κρέας τις μούρες του Πολάκη και του Ξανθού και να εισπράξουμε συγχαρητήρια απ’ το Μοσχάτο. Με χολέρα; Με χολέρα, δε γαμιέται, τι πειράζει που θα κοπεί η χολή σε πέντε κυράτσες; Άλλωστε όπως έγραψαν και έγκριτοι αστέρες του δημοσιογραφικού λειτουργήματος, ολίγη «συνδικαλιστική υπερβολή» επιτρέπεται…
Κι έτσι φτάσαμε στο παρά πέντε του εθνικού συναγερμού, ώσπου βγήκε στην ΕΡΤ ο Κρεμαστινός κι έβαλε τα πράγματα στη θέση τους. Δηλώνοντας ότι υπάρχουν διακόσιες παραλλαγές της χολέρας κι απ’ αυτές θανατηφόρες είναι μόνο δύο ενώ όλες οι υπόλοιπες άντε να σου κάνουν καμιά γαστρεντερίτιδα. Πρόσθεσε δε χαρακτηριστικά, ότι δεν υπάρχει «κανένας κίνδυνος επιδημίας». Ο Δημήτρης Κρεμαστινός που είναι καθηγητής της Ιατρικής υπενθυμίζω και βουλευτής της ΠΑΣΟΚάρας, δεν είναι κανένας τορναδόρος που είδε φως με τον ΣΥΡΙΖΑ και μπήκε.
Τέλος καλό όλα καλά θα μπορούσε να πει κανείς, αλλά δεν το λέω εγώ. Γιατί εγώ θυμάμαι τις μέλλουσες μαμάδες να περνούν την πόρτα του Έλενας με την ανησυχία ζωγραφισμένη στα πρόσωπά τους. Ανησυχία για το σήμερα, ανησυχία για το αύριο, ανησυχία για τη ζωή που κυοφορούσαν μέσα τους. Από αυτές τις μέλλουσες μαμάδες θα ζητήσουν άραγε μια συγγνώμη τα γίδια της ΠΟΕΔΗΝ ή στο πλαίσιο της «συνδικαλιστικής υπερβολής» θα τις πλακώσουν στις σφαλιάρες γιατί δεν σήκωσαν μαύρες σημαίες και πανό; Ρωτάω για να ξέρω γιατί θέλω να είμαι μπροστά και να έχω αποκλειστικό το ρεπορτάζ…

newpost.gr