Φέτος, για πρώτη φορά στη μνημονιακή επταετία, η Ελλάδα καταφέρνει, χάρη στα πρωτογενή πλεονάσματα που οφείλονται και στα αυξημένα έσοδα τρεχουσών και παρελθουσών χρήσεων, να "δει φως" εξόδου από το καθεστώς ασφυκτικής επιτροπείας
του Θάνου Παναγόπουλου
1994. Κυβέρνηση Ανδρέα Παπανδρέου με υφυπουργό Οικονομικών τον βουλευτή Ηλείας Δημήτρη Γεωργακόπουλο, ο οποίος αποφασίζει παραγραφή ανέλεγκτων φορολογικών υποθέσεων που λήγουν 31.12.1994. Εν όψει ΟΝΕ, η Ελλάδα «κυνηγά» τα κριτήρια του Μάαστριχτ, όπως το έλλειμμα που πρέπει να συμπιεστεί στο 3% του ΑΕΠ. Γι’ αυτό αναζητούνται πρόσθετα φορολογικά έσοδα, ακόμη και παλαιότερων ετών. Μερικούς μήνες αργότερα, Απρίλιο 1995, η Ελλάδα θα εμφανίσει για πρώτη φορά έπειτα από 22 χρόνια μονοψήφιο πληθωρισμό (άλλο κριτήριο εισόδου στην ΟΝΕ). Έκτοτε (και χωρίς τη σκοπιμότητα της ΟΝΕ, καθώς και παλαιότερα αποφασίζονταν παρατάσεις) η παράταση παραγραφών έγινε κανόνας.
Φέτος, για πρώτη φορά στη μνημονιακή επταετία, η Ελλάδα καταφέρνει, χάρη στα πρωτογενή πλεονάσματα που οφείλονται και στα αυξημένα έσοδα τρεχουσών και παρελθουσών χρήσεων, να «δει φως» εξόδου από το καθεστώς ασφυκτικής επιτροπείας. Μόλις προ τριμήνου, στις 30 Μαρτίου, παρουσιάστηκε επισήμως το νέο αυτοματοποιημένο σύστημα διασταύρωσης καταθέσεων και δηλωθέντων εισοδημάτων, για το οποίο δούλεψε εντατικά δυναμικό του υπουργείου Οικονομικών. Με φιλοδοξία να «κλείσουν» υποθέσεις φοροδιαφυγής που «χρόνιζαν», να ενισχυθούν τα έσοδα, να εκφοβιστούν οι φοροφυγάδες ώστε να δηλώσουν οικειοθελώς αδήλωτα έσοδα, να προληφθούν τυχόν νέα κρούσματα και να προκύψουν «μη παραμετρικά έσοδα» προοριζόμενα να ξαναστηθεί μια κοινωνική πολιτική αρμόζουσα σε Ευρωπαίους πολίτες.
Προτού όμως παρέλθουν 100 ημέρες, ήλθε η απόφαση του ΣτΕ να κηρύξει αντισυνταγματικές τις νέες παρατάσεις. Ενώ επί δεκαετίες πρυτάνευε το «δημόσιο συμφέρον» και αυτές ήταν νόμιμες, καθώς η χώρα πιέζεται για δημοσιονομικό συμμάζεμα έως το 2060, το ΣτΕ «ξαφνικά» θυμήθηκε τη «συνταγματικότητα», βάζοντας το «δημόσιο συμφέρον» σε δεύτερη μοίρα. Η απόφαση, λίγο πολύ, «ακυρώνει» ένα σύστημα που θα μπορούσε να αποδώσει αποτελέσματα κατά πολύ σημαντικότερα των πεπαλαιωμένων μεθόδων. Και βέβαια, δεν αποτελεί πειστική δικαιολογία πως τώρα που υπάρχει τεχνολογία δεν χρειάζονται έλεγχοι, αφού στην ουσία μόλις τώρα τίθεται αυτή σε εφαρμογή.
Η απόφαση «ξεχνά» ότι η φοροδιαφυγή είναι ένας από τους κύριους λόγους που η Ελλάδα είναι κράτος υπό επιτροπεία και ως εκ τούτου μόνο ως «εθνικό έγκλημα»πρέπει να αντιμετωπίζεται και όχι να δοθεί παραγραφή σε κοινούς κλέφτες που λεηλάτησαν την οικονομία επί χρόνια. Το όποιο δε «κοινό περί δικαίου αίσθημα» ικανοποιείται εν τέλει μόνο για μια «ελίτ» στους κόλπους της οποίας παρασιτούν λαθρέμποροι και φοροφυγάδες.
αυγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου