Καναλάρχες: Δεν πληρώνω, δεν πληρώνω!

Βασική επιδίωξη των ιδιοκτητών των τηλεοπτικών σταθμών είναι να «ρίξουν» στο σύνολό του τον Νόμο Παππά (4339/2015), ο οποίος θέτει τις προϋποθέσεις αδειοδότησης και το τίμημα για τις άδειες

της Αγγέλας Νταρζάνου

Νέο πόλεμο εναντίον της κυβέρνησης ανοίγουν οι τηλεοπτικοί σταθμοί, επιχειρώντας αυτή τη φορά να διακόψουν την αδειοδοτική διαδικασία πριν καν ξεκινήσει επισήμως, όπως δρομολογείται, με την έκδοση της προκήρυξης από το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης. Αλλάζοντας τη στρατηγική τους οι ιδιοκτήτες των τηλεοπτικών σταθμών αποφάσισαν να περάσουν απευθείας στην επίθεση και μάλιστα με εξαιρετικά «προωθημένες» θέσεις σε σχέση με ό,τι υποστήριζαν μέχρι πρότινος. Το περσινό καλοκαίρι η διαδικασία αδειοδότησης, η δημοπρασία και το τίμημα που κλήθηκαν να καταβάλουν φαίνεται ότι τους αιφνιδίασαν τόσο, ώστε «να πάρουν τα μέτρα τους» πριν υποχρεωθούν και πάλι στην ίδια βάσανο.

Βασική επιδίωξη των ιδιοκτητών των τηλεοπτικών σταθμών, όπως εκφράζεται μέσω της ανακοίνωσης της ένωσής τους -ΕΙΤΗΣΕΕ (Ένωση Ιδιοκτητών Τηλεοπτικών Σταθμών Εθνικής Εμβέλειας) είναι να «ρίξουν» στο σύνολό του τον Νόμο Παππά (4339/2015), ο οποίος θέτει τις προϋποθέσεις αδειοδότησης και το τίμημα για τις άδειες. Εάν επιτύχουν την κατάργηση του νόμου -άγνωστο πώς-, υπολογίζουν ότι α) δεν θα γίνει διαγωνισμός για τις άδειες, β) εάν γίνει, θα γίνει με τους δικούς τους όρους, γ) δεν θα πληρώσουν δεκάρα και δ) θα εκπέμπουν όσοι θέλουν και όπως θέλουν.

Ενδιάμεσος στόχος είναι να κρατήσουν καθυστέρηση όσο είναι δυνατόν, εάν γίνεται μέχρι και δύο χρόνια, με την ελπίδα ότι θα αλλάξει η κυβέρνηση. Όπως έχει φανεί εξάλλου, οι καναλάρχες έχουν βάσιμες ελπίδες να πιστεύουν ότι η όποια αδειοδότηση επιχειρηθεί με άλλη κυβέρνηση στο μέλλον θα είναι σαφώς ευνοϊκότερη για τους ίδιους και ιδίως για την τσέπη τους.

Οι νέες «προωθημένες» θέσεις των ιδιοκτητών υποστηρίζουν:

1. Αδειοδότηση με απλή αίτηση: Λένε: «Η αδειοδότηση θα πρέπει να έχει την μορφή της απλής αίτησης και εγγραφής σε μητρώο στα πρότυπα των πολλών άλλων κρατών της Ε.Ε». Ως παράδειγμα αναφέρεται μόνο η Βρετανία.

* Για την εκμετάλλευση επί 10 χρόνια δημόσιου αγαθού, όπως οι συχνότητες, υποστηρίζουν ότι δεν πρέπει να γίνει διαγωνισμός. Με άλλα λόγια, ένα δημόσιο αγαθό, η εκπομπή στο ψηφιακό φάσμα -το οποίο φάσμα είναι σπάνιο αγαθό σύμφωνα με το ΣτΕ-, να παραχωρηθεί με μια απλή αίτηση και εγγραφή σε ένα μητρώο. Σαν να ανοίγεις κομμωτήριο ή σούπερ μάρκετ. Οι ιδιοκτήτες καναλιών προτείνουν έναν νέο νόμο, που θα προβλέπει «συγκεκριμένες προϋποθέσεις για τις επιχειρήσεις που θα γραφτούν στο μητρώο», την πλήρωση των οποίων θα ελέγχει το ΕΣΡ.

2. Τίμημα μηδέν Ισχυρίζονται ότι με τα 18 εκατ. που πλήρωσε η Digea για την εκμετάλλευση του φάσματος για 10 χρόνια δεν χρειάζεται να πληρώσει τίποτε άλλο κανείς. Κατά παραχώρηση υποστηρίζουν ότι «το τίμημα θα πρέπει να είναι κοστοστρεφές και να καλύπτει αποκλειστικά το κόστος λειτουργίας του ΕΣΡ, όπως ισχύει σε κάθε άλλη περίπτωση γενικής αδείας».

* Η δεύτερη εξωφρενικότερη απαίτηση, δεδομένου ότι ο προηγούμενος διαγωνισμός είχε συγκεντρώσει για λογαριασμό του Δημοσίου 240 εκατ. ευρώ. Να καταβάλουν από 40 έως 70 εκατ. ευρώ καθένας, τους ενόχλησε πολύ τότε και, όπως φαίνεται, δεν θέλουν να το διακινδυνεύσουν εκ νέου. «Δεν θέλουν να πληρώσουν ούτε ένα ευρώ. Ας τους κρίνει ο κόσμος» δήλωσε ο Νίκος Παππάς και παράλληλα ζήτησε να τοποθετηθούν επί των θέσεων της ΕΙΤΗΣΕΕ τα πολιτικά κόμματα.

Με άλλα λόγια, θέλουν να μην πληρώσουν ούτε ένα ευρώ ευρώ για την εκμετάλλευση μιας αγοράς που θα έχει κύκλο εργασιών 2,5 δισ. σε μία δεκαετία, σύμφωνα μάλιστα με δικούς τους υπολογισμούς, περί τα 200 εκατ. ευρώ τον χρόνο από διαφήμιση. Ποια πολιτική ηγεσία θα μπορούσε να εγκρίνει μια τέτοια πρόταση χωρίς να λάβει υπόψη ότι εκτίθεται σε προσφυγές για απιστία κατά του Δημοσίου και παράβαση καθήκοντος;

3. Το ΕΣΡ να χρηματοδοτείται από τα κανάλια «Το τίμημα θα πρέπει να είναι κοστοστρεφές και να καλύπτει αποκλειστικά το κόστος λειτουργίας του ΕΣΡ». Συγκεκριμένα υποστηρίζουν ότι το ΕΣΡ πρέπει «να αναδιοργανωθεί» και να «να συνταχθεί οικονομοτεχνική μελέτη η οποία θα προσδιορίσει το εύλογο κόστος λειτουργίας του ΕΣΡ με βάση τις νέες συνθήκες και το εύλογο ετήσιο τέλος που θα πρέπει να καταβάλλει ο κάθε αδειούχος».

* Σημαίνει αυτό απολύσεις στο ΕΣΡ και πρόσληψη νέων υπαλλήλων και επιστημόνων; Σημαίνει σίγουρα ότι οι καναλάρχες προτείνουν να επιβαρύνονται οι ίδιοι με το κόστος λειτουργίας του ΕΣΡ, το οποίο σήμερα δεν υπερβαίνει τα 1,3 εκατ. ευρώ τον χρόνο. Με άλλα λόγια, προτείνουν ο θεσμός που τους ελέγχει -στο όνομα του δημοσίου συμφέροντος- να χρηματοδοτείται από τους ίδιους και μάλιστα με άμεσο τρόπο. Η ιδέα δείχνει εξωφρενική: η Ανεξάρτητη Αρχή στην οποία εκχωρείται ο ελεγκτικός ρόλος του κράτους να εξαρτάται οικονομικά από τις εταιρείες που αποτελούν ακριβώς το αντικείμενο του ελέγχου της Αρχής! Με τη φόρα που έχουν πάρει, θα μπορούσαν να διεκδικούν να ορίζουν οι ίδιοι και τα μέλη της Ανεξάρτητης Αρχής!

4. Για τον αριθμό των αδειών Ότι «δεν υφίσταται πρακτικά τεχνικός περιορισμός στον αριθμό των τηλεοπτικών προγραμμάτων». Και ότι «με τις υπάρχουσες δυνατότητες μπορούν να εκπέμπουν 12 κανάλια εθνικής εμβέλειας ταυτόχρονα σε HD και SD».

* Με άλλα λόγια, επιστρέφουν στη θέση για «άπειρο αριθμό» καναλιών ή έστω 12, στρεφόμενοι εναντίον πλέον και του ΕΣΡ, που αποφάσισε 7 άδειες. Και, παρά τις δηλώσεις των τεχνικών εμπειρογνωμόνων, όπως ο πρόεδρος της ΕΕΤΤ ή άλλοι ανεξάρτητοι ειδικοί μηχανικοί.

5. Για την τεχνολογία και το μέσο μετάδοσηςΥποστηρίζουν ότι η αδειοδότηση «θα πρέπει να αφορά το σύνολο των παρόχων περιεχομένου, ανεξάρτητα των τεχνολογικών μέσων διανομής που καθένας τους επιλέγει».

* Με τον τρόπο αυτό επιχειρούν να συσκοτίσουν τα πράγματα και να αποπροσανατολίσουν. Ο Νόμος Παππά με σαφήνεια αναφέρεται στις άδειες ελεύθερης λήψης, επίγειας εκπομπής. Άλλοι τρόποι μετάδοσης (δορυφορικοί, μέσω Διαδικτύου, μέσω καλωδίου κ.λπ.) ή με άλλες πλατφόρμες (π.χ. Netflix κλπ) ή με συνδρομή αφορούν άλλου είδους υπηρεσίες (ιντερνετικές, δορυφορικές, συνδρομητικές) που διέπονται από άλλο νομικό πλαίσιο. Ότι η τεχνολογία προχωρά και παρέχει νέες δυνατότητες δεν σημαίνει ότι οι συμβατικές δυνατότητες μπορούν να μένουν αρρύθμιστες.

αυγή