ΠΙΣ και POS και μαύρο κλάμα για τις αποδείξεις

Όταν οι γιατροί ζητάνε ένα ολοστρόγγυλο ρουσφέτι

Γράφει ο Χρήστος Ξανθάκης 

Είναι καλοκαίρι όταν οι Τούρκοι ανακαλύπτουν ότι είναι μεγάλη δύναμη και αποφασίζουν να στείλουν στολίσκο και ερευνητικό σκάφος στην Κύπρο. Είναι καλοκαίρι όταν τραυματίζεται 45χρονος από μπαλωθιές στην Κρήτη, αλλά δεν τρέχει κάστανο γιατί δεν τον μπιστολίσανε Ρομά. Είναι καλοκαίρι όταν πρώτο θέμα γίνεται το γιγαντιαίο φουσκωτό φλαμίνγκο που κουβάλαγε ταρίφας. Είναι καλοκαίρι όταν ένας τύπος ξυλοφορτώνει γυναίκα στο Καλλιμάρμαρο και δεν σπεύδει ούτε ένας μαλάκας να μπει ανάμεσα, αλλά τραβάνε άπαντες τη σκηνή με τα κινητά. Είναι καλοκαίρι εδώ στα μέρη μας,.. 
αναμενόμενο και ισοπεδωτικό, και με μια δόση ανατρεπτικής κωμωδίας που λένε στα ραδιόφωνα του συρμού. Μια γερή δόση, όταν ο ΠΙΣ επιτίθεται στο POS!

Πάμε ατάκα στο ρεπορτάζ για να μην πολυλογούμε. Όπως μαθαίνουμε από χθες, ο Πανελλήνιος Ιατρικός Σύλλογος ζητάει να εξαιρεθούν τα μέλη του από τη χρήση του POS. Οι λόγοι; Πρώτον διότι «είναι κατά της φοροδιαφυγής, αλλά είναι και υπέρ της προστασίας του λειτουργήματος της ιατρικής δραστηριότητας». Το οποίον εξηγείται ως εξής:

«Κατά την παροχή ιατρικών υπηρεσιών ο γιατρός έχει σχέση με τον ασθενή σύμφωνα με τους κανόνες του κώδικα ιατρικής δεοντολογίας, επομένως ο ασθενής δεν έχει την ιδιότητα του καταναλωτή και ο ιατρός δεν είναι “προμηθευτής” υπό την έννοια που παρέχεται στη νομοθεσία για την προστασία των καταναλωτών.»

Με δυο λόγια, δεν έχει «μαγαζί» ρε παιδάκι μου ο δόκτωρ. Ούτε «ταμείο» έχει, έτσι λένε. Έχει ιατρείο! Το οποίο, υποθέτω εγώ, τον τοποθετεί σε μια ανώτερη σφαίρα υπαρξιακή, πολύ ψηλότερα από όλους τους υπόλοιπους επαγγελματίες. Καθότι οι άλλοι πουλάνε υπηρεσίες και αγαθά. Ο γιατρός δεν πουλάει και δεν παζαρεύει τίποτα απολύτως. Χάρη μας κάνει που ασχολείται μαζί μας, που σκύβει πάνω απ’ τα προβλήματά μας. Και τα λεφτά που καταδέχεται να αποκομίσει δεν είναι αμοιβή. Περισσότερο ως σπονδή πρέπει να καταχωρίσουμε, σε έναν από τους Θεούς της εποχής μας…

Άσε που δεν είναι μόνο τα μπακίρια, είναι και το απόρρητο. Διότι άμα κόψει απλή απόδειξη ο γιατρός, τότε το μαθαίνει μόνο η Εφορία και προστατεύεται ο ασθενής. Άμα κόψει POS θα το μάθει και η Τράπεζα και οι τραπεζικοί είναι κακοί άνθρωποι, μπορεί να το πουν και αλλού. Και να μάθει όλη η Αθήνα ότι πήγε, ας πούμε, ο Ξανθάκης στη δερματολόγο του και να φαντασιώνει ότι κόλλησε τα μύρια όσα ο μπαγλαμάς λόγω έκλυτου βίου!

Βεβαίως το κριτήριο της υποψίας που βαραίνει τους τραπεζικούς, μπορεί να βαρύνει και τους γιατρούς. Όπως είναι ύποπτοι οι πρώτοι ότι μπορεί ν’ ανοίξουν τα στόματά τους, έτσι είναι ύποπτοι και οι δεύτεροι ότι δεν θα κόψουν απόδειξη και γι’ αυτό ζητάνε να εξαιρεθούν από το POS. Το αυτό ισχύει και για το τεκμήριο της αθωότητος –τόσο για τους τραπεζικούς όσο και για τους γιατρούς. Άμα είναι εντάξει οι μεν, είναι εντάξει και οι δε. Εξαιρέσεις δεν χωρούν.

Όπως δεν χωράει στο μυαλό κανενός σύγχρονου ανθρώπου ότι στην εποχή της πληροφορίας και του ίντερνετ, παζαρεύουμε ακόμη  με ψυχολογία τουρκοκρατίας, ένα ακόμη ρουσφέτι. Παζαρεύουμε έναν φετφά απ’ τον μουφτή, που θα χαντακώνει τους άλλους και θα ανυψώνει εμάς. Καλή τύχη εύχομαι κι άμα πέσει κάνα γιαούρτι από τίποτις κορόιδα μισθωτούς, ελπίζω να έχει αφαιρεθεί προηγουμένως η πετσούλα…

 newpost