Οι απρεπείς βηματοδότες των fake news

Μπορούν να αντιδράσουν οι ίδιοι οι δημοσιογράφοι ώστε να προστατευθεί η δεοντολογία και το επάγγελμα τους;

 Γράφει ο Νίκος Τσαγκρής  

«Το πλέον ανησυχητικό ήταν πως, ενώ υπήρξε διάψευση από το υπουργείο, υπήρξαν μέσα που θεωρώντας ότι θα μπορούσε η είδηση να γίνει πραγματικότητα συνέχισαν να την δημοσιεύουν μαζί με την διάψευση», δήλωσε απηυδισμένη η υπουργός Διοικητικής Ανασυγκρότησης Όλγα Γεροβασίλη. Και επεσήμανε την ανάγκη «να αντιδράσουν οι ίδιοι οι δημοσιογράφοι στα fake news, ώστε να προστατευθεί η δεοντολογία και το επάγγελμα τους…». 

Η κ. Γεροβασίλη είναι μια σοβαρή, συγκροτημένη, γλυκιά, μετριοπαθής πολιτικός – πράγμα εξαιρετικά δυσεύρετο στις τάξεις της κυβέρνησης, ωστόσο η συγκεκριμένη αντίδρασή της στην συγκεκριμένη δημοσιογραφική απρέπεια του «Βηματοδότη», εμπεριέχει σημεία άγνοιας της κατάστασης των πραγμάτων στην περιοχή των ΜΜΕ. Κι ας ευδοκίμησε, το προηγούμενο διάστημα σε μια θέση άμεσης συνάφειας με τα ΜΜΕ, τους δημοσιογράφους και τη δημοσιογραφία… 

Να πούμε εδώ, ότι η απρέπεια του «Βηματοδότη», (και κάθε στήλης παραπολιτικών ειδήσεων και σχολίων) είναι απρέπεια εκ’ γενετής. Το δε μέγεθός της επαφίεται στη συνείδηση του δημοσιογράφου – συγγραφέα της, καθώς και στο ήθος του εκδότη – εργοδότη του... 

Ο εν λόγω «Βηματοδότης», που έκανε την εν λόγω απρέπεια προς την κ. Γεροβασίλη και την κυβέρνηση, (έγραψε ότι η υπουργός «θα χορηγήσει επίδομα… σφραγίδας στους δημοσίους υπαλλήλους» και ότι «το επίδομα θα είναι ύψους 50 ευρώ και θα χορηγείται σε μηνιαία βάση») είναι τόσο παλαιός, τόσο ασυνείδητος και τόσο απρεπής, όσο και η στρατηγική της δημοσιογραφικής προβοκάτσιας (παραπληροφόρηση, αποπληροφόρηση κλπ, κλπ.) που στη σύγχρονη διεθνοποιημένη εκδοχή της ονομάζεται «fake news». 

 Άγνοια ή παράβλεψη 

Σκέφτομαι αν έχει νόημα να σταθώ στον συγκεκριμένο «Βηματοδότη», τον δημοσιογράφο πίσω του δηλαδή, αυτόν που διαχειρίζεται σήμερα τη συγκεκριμένη ιστορική στήλη του Βήματος και έγραψε το συγκεκριμένο fake news για την κ. Γεροβασίλη και το υπουργείο της, αλλά νομίζω πως όχι. Θα πω μόνο ότι είναι ένα πραγματικό ορφανό του Ψυχάρη, από τα πλέον μακροβιότερα κι απ’ τα πιο αξιολύπητα. Κι ότι το δημοσιογραφικό του επίπεδο απέχει παρασάγγας από το αντίστοιχο των προηγούμενων συγγραφέων της συγκεκριμένης στήλης: όσο απέχει ένας χασάπης από έναν νευροχειρουργό. Και ότι μόνο ως προς το δημοσιογραφικό ήθος τους ξεπερνά. Με την… κακή έννοια, φυσικά… 

Λοιπόν, λέγαμε ότι η δήλωση της κ. Γεροβασίλη για την απρέπεια του «Βηματοδότη» εμπεριέχει σημεία άγνοιας της κατάστασης των δημοσιογραφικών πραγμάτων. Λέει , ας πούμε, ότι «το πλέον ανησυχητικό ήταν πως, ενώ υπήρξε διάψευση από το υπουργείο, υπήρξαν μέσα που (…) συνέχισαν να την δημοσιεύουν μαζί με την διάψευση», σαν να αγνοεί ότι αυτή είναι μια συνήθης τακτική στο πλαίσιο της στρατηγικής των fake news – σχετική και με πασίγνωστο αξίωμα του Γκέμπελς. Αλλά μπορεί και όχι, αφού εκείνο το «θεωρώντας ότι θα μπορούσε η είδηση να γίνει πραγματικότητα» μέσα στη φράση της, σημαίνει ότι μπορεί να γνωρίζει και την στρατηγική των fake news, και το αξίωμα του Γκέέμπελς. Ωστόσο, η επισήμανση της ανάγκης «να αντιδράσουν οι ίδιοι οι δημοσιογράφοι στα fake news, ώστε να προστατευθεί η δεοντολογία και το επάγγελμα τους…», σημαίνει άγνοια της σημερινής κατάντιας των δημοσιογράφων και της δημοσιογραφίας. Ή παράβλεψη… 

Fake news… πρωτοπορεία 

Το έχω ξαναγράψει. Το 70% των «ειδήσεων» που παρακολουθούμε καθημερινά στις τηλεοράσεις, στα ραδιόφωνα, στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων και των sites, είναι fake news με βασικό στόχο την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και τον Αλέξη Τσίπρα προσωπικά. Στο υπόλοιπο 30% συνωστίζονται τα λίγα ΜΜΕ που προσπαθούν να είναι αντικειμενικά, μαζί με τα ούτως ή άλλως υποκειμενικά και προπαγανδιστικά κομματικά αντίστοιχα, καθώς και τα ακραία Μέσα κάθε ιδεολογίας, ιδεοληψίας ή διαστροφής. 

«Το Star έχασε το survivor και ζητά αποζημίωση 32εκ.€. Να απευθυνθεί στο ταμείο απόρων, παρανόμων καναλαρχών & αποτυχημένων μάνατζερ», σχολίαζε προ ημερών (στο twitter) ο υπουργός Ψηφιακής Πολιτικής και Ενημέρωσης Νίκος Παππάς, απαντώντας λαϊκά, έξω απ’ τα δόντια, στον ακραίο παραλογισμό του καναλιού. Αλλά δεν είναι το κανάλι, δεν είναι «το Star». Ο… άπορος και παράνομος καναλάρχης που ζητάει τα ρέστα απ’ το δημόσιο είναι ο δισεκατομμυριούχος κύριος Βαρδινογιάννης. Και είναι ο ίδιος, και ο ζάμπλουτος Μπόμπολας, και ο πάμπλουτος Ψυχάρης, και οι άλλοι πλούσιοι – μισοκακόμοιροι εκδότες και καναλάρχες, που οδήγησαν βίαια τα ΜΜΕ, τη δημοσιογραφία, τους δημοσιογράφους, στην εποχή της ακραίας ανασφάλειας, των απολύσεων, της μαύρης εργασίας, των κακοπληρωμένων και απλήρωτων δεδουλευμένων. Στην καταναγκαστική ομηρία των fake news. Τι λέτε; Μπορούν «να αντιδράσουν οι ίδιοι οι δημοσιογράφοι στα fake news, ώστε να προστατευθεί η δεοντολογία και το επάγγελμα τους», όπως τους παροτρύνει η κ. Γεροβασίλη;

restaro