Καλύτερα ένας αθώος στη φυλακή, παρά δέκα ένοχοι εκτός;

Η Δικαιοσύνη πρέπει να ξαναβρεί τον ορισμό της.

ΚΥΡΙΟ ΑΡΘΡΟ

Αθώος για όλες τις κατηγορίες ο Τάσος Θεοφίλου. Η αυτονόητη αθώωση, όμως, ήρθε με πέντε χρόνια καθυστέρηση και παρά την εισαγγελική πρόταση για ενοχή ακόμα και για κατηγορίες, για τις οποίες είχε αθωωθεί πρωτόδικα. Ο Τ. Θεοφίλου τελικά δεν είναι «τρομοκράτης», ούτε ο «δολοφόνος της Πάρου», είναι απλά αναρχικός και οι ιδέες δεν φυλακίζονται. Γι’ αυτές του, όμως, τις ιδέες έπρεπε να περάσει πέντε χρόνια στη φυλακή, 1.825 μέρες. Μια περίτρανη απόδειξη ότι αθώοι υπάρχουν στις φυλακές, γιατί κάποιοι δικαστές –χωρίς αποδεικτικά στοιχεία – έκριναν πως εκεί «είναι η θέση τους».

Το ίδιο έκριναν και για την Ηριάννα Β.Λ. και τον Περικλή Μ. Το αδίκημα της μιας ήταν πως είναι σύντροφος κάποιου που είχε συλληφθεί ως μέλος των ΣΠΦ –και αθωώθηκε- και του δεύτερου πως ήταν ο συγκάτοικος αυτού. Σε μία βδομάδα περίπου εξετάζεται η αίτηση αναστολής εκτέλεσης της ποινής μέχρι το εφετείο, όπου όπως αποδείχθηκε με την περίπτωση του Τ. Θεοφίλου, η υπόθεση εξετάζεται ενδελεχώς, αν δεν φορούν τις παρωπίδες τους οι δικαστές.

Αν η απόφαση δεν έχει καθαρογραφεί έως τότε, δύο ακόμα αθώοι θα βρίσκονται στη φυλακή. Οι αποφάσεις της δικαιοσύνης είναι πια πασιφανές πως μόνο δίκαιες δεν είναι. Από τη μια αποφασίζουν πως δεν δικαιούνται να διεκδικούν οι εργαζόμενοι τα δεδουλευμένα τους και από την άλλη πως παραγράφονται οικονομικά αδικήματα. Αντίστοιχα, από τη μια κλείνουν στη φυλακή νέους ανθρώπους για τις ιδέες τους και, από την άλλη, «χάνονται» σε συρτάρια υποθέσεις μιζών, παρά το ότι υπάρχουν στοιχεία και ένορκες μαρτυρίες.

Η Δικαιοσύνη πρέπει να ξαναβρεί τον ορισμό της.

εποχή