Ο Μπογδάνος και ο Τζήμερος μοιάζουν. Έχουν παρόμοια αφετηρία σκέψης, είναι και οι δύο φανατικοί οπαδοί της ιδεολογίας του (νέο)φιλελευθερισμού, κοινό νοητικό υπόβαθρο και έχουν το ίδιο σοβαρό πρόβλημα.
του Ιακωβίνου
Ένα πρόβλημα που μοιάζει σε μεγάλο βαθμό, με το πρόβλημα που εμφάνισε ο Θεόδωρος Πάγκαλος.
Το μεγάλο πρόβλημα του Πάγκαλου, έγκειται στο γεγονός ότι κανείς πλέον δεν του δίνει σημασία.
Για έναν άνθρωπο που έχει συμμετάσχει και καθορίσει σημαντικές περιόδους της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας, για έναν άνθρωπο που προφανώς θεωρεί ότι το μυαλό του και η αξία του είναι τόσο πάρα πολύ σημαντικά, η απαξίωση είναι ίσως μεγαλύτερη τιμωρία και από τα χρόνια που παρέμεινε στη φυλακή ο πρώην σύντροφός του Άκης Τσοχατζόπουλος.
Ο Πάγκαλος, από τη στιγμή που άρχισε να μπαίνει στο περιθώριο της πολιτικής και της κοινωνίας και έπαψαν να τον καλούν στις τηλεοπτικές εκπομπές, άρχισε από ένα ραδιόφωνο που συνέχιζε να τον φιλοξενεί, να προκαλεί σε τέτοιο βαθμό που κάποιος θα μπορούσε να πιστέψει ότι ολόκληρη την εβδομάδα έψαχνε να βρει ποια ατάκα θα πει εναντίον του Αλέξη Τσίπρα.
Αυτό το ανοδικό σπιράλ πρόκλησης, αυτή η ραγδαία κλιμακούμενη επίθεση στο πρόσωπο του πρωθυπουργού, δεν είναι ανεξάντλητη, ακόμη και αν είσαι ο Πάγκαλος, κυρίως, η προσπάθεια συντήρησής της αποκαλύπτει τα κίνητρα του φορέα της και αποκαλύπτει στην ουσία το σοβαρό πρόβλημά του.
Το ίδιο πρόβλημα αντιμετωπίζει τόσο ο Τζήμερος, όσο και ο Μπογδάνος.
Αν και οι δύο δεν μπορούν να συγκριθούν, δεν διαθέτουν ούτε στο ελάχιστο την ευφυΐα του Πάγκαλου, ακολούθησαν με ραγδαίους ρυθμούς, εξαιτίας και της εποχής, την ίδια πορεία προς την απαξίωση και την παρακμή.
Ο Τζήμερος, εμφανίστηκε στη δημόσια ζωή, από ΜΜΕ φίλων του, ως ο εκφραστής του νέου, του δημιουργικού και του ακομμάτιστου. Ενός νέου που επιχείρησε να εισέλθει βίαια στο Δημόσιο Διάλογο, προσπάθησε σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα να ακυρώσει την ιστορία, τους αγώνες και είχε στόχο να πείσει το ακροατήριο ότι η κατάργηση των ιδεολογιών αποτελεί τη μοναδική λύση.
Πολύ σύντομα και εξαιτίας της υπερέκθεσης, αλλά κυρίως λόγω της κενότητας, τόσο της προσωπικής, όσο και των βαθιά ιδεολογικών πεποιθήσεών του, ο Τζήμερος αποκαλύφθηκε.
Ο κόσμος τον έφτυσε και για να μπορέσει να διεκδικήσει κάτι από αυτό που έχασε άρχισε να ξερνάει ανά τακτά χρονικά διαστήματα τον εαυτό του κυρίως μέσα από αναρτήσεις στα social media.
Το ίδιο έπαθε και ο Μπογδάνος. Εμφανίστηκε στη δημόσια σφαίρα μέσα από τον ΣΚΑΙ. Με μικρό έως ανύπαρκτο βιογραφικό, με καμία περγαμηνή πέρα από την αμετροέπειά του, άρχισε να καταλαμβάνει χώρο σε μία μιντιακή επικαιρότητα που τρέφεται από σκουπίδια και λειτουργεί αναπαράγοντας τον πολλές φορές εμετικό εαυτό της.
Κενός, υπερόπτης, τηλεοπτικό προϊόν της μνημονιακής Ελλάδας, γρήγορα απέδειξε ότι η προσπάθειά του να εμφανιστεί ως ο νέος Κορνήλιος Καστοριάδης, ήταν τόσο αστεία και ταυτόχρονα τόσο επιτηδευμένη, και με μία συμπεριφορά που δεν θα άντεχαν ούτε οι φίλοι του σε βραδιά trivial pursuit.
Γρήγορα, έπεσε στην παγίδα του Τζήμερου. Το κόψιμο της εκπομπής του για να πάρει «από τον τηλεοπτικό αέρα», τον οποίο θεωρούσε ότι δικαιωματικά του ανήκει, η Μελέτη και το Survivor, έδωσαν τη χαριστική βολή στην υπεροψία που τον θρέφει.
Από εκείνη τη στιγμή ο Μπογδάνος, ανακαλύπτοντας ίσως, ότι δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα κενό προϊόν, άρχισε να γίνεται ερειστικός. Ξεκίνησε μία τζημέρεια εκστρατεία πρόκλησης που μοναδικό στόχο είχε την πρόκληση και μέσα από την πρόκληση, την διατήρησή του στον αφρό της επικαιρότητας.
Το τι είπε το στόμα του, τους τελευταίους μήνες, είναι ίσως άξιο ανάλυσης και μπορεί στο μέλλον οι ερευνητές της trash tv, σε κάποια μελέτη τους να το αξιοποιήσουν.
Όμως, όπως ο Πάγκαλος και ο Τζήμερος, εγκλωβίστηκε σε αυτό το σπιράλ και καθημερινά έχανε όλο και περισσότερο από το όποιο προσωπικό τηλεοπτικό κεφάλαιο.
Βλέποντας ότι κανείς από αυτούς που καθημερινά επιτίθονταν δεν αντιδρά, βλέποντας ότι ακόμη και η ίδια η τηλεόραση που ανακυκλώνει τα σκουπίδια της αδιαφορεί, έφθασε την πρόκληση στα άκρα.
Είπε, ότι η επίθεση στον πρώην πρωθυπουργό Λουκά Παπαδήμο, έγινε από πρώην συντρόφους του Αλέξη Τσίπρα.
Αυτό το όριο, έδωσε την αφορμή στον ΣΚΑΙ, ή ίσως ευαισθητοποίησε κάποια ξεχασμένα αντανακλαστικά, ενός σταθμού (κυρίως του ραδιοφωνικού) από τα μικρόφωνα του οποίου, έχουν περάσει ιερά τέρατα της δημοσιογραφίας, και τελείωσε τον ήδη τελειωμένο.
Ο Μπογδάνος, είναι πολύ πιθανό (όπως έχει ήδη υπαινιχθεί το τελευταίο διάστημα που έβλεπε το τηλεοπτικό τέλος στον ΣΚΑΙ να πλησιάζει), να προσπαθήσει να αποδώσει την εκπαραθύρωσή του σε άνωθεν παρεμβάσεις που ενοχλούνταν από τον… καυστικό σχολιασμό του.
Ίσως προσπαθήσει, εξαιρετικά πιθανό, να ηρωοποιήσει ξανά τον εαυτό του στην προσπάθειά του να βγει από το κτήριο του Φαλήρου με τη διάσωση κάποιου τμήματος της τσαλαπατημένης ψευδαίσθησής του για την ποιότητα της δουλειάς και της προσωπικότητάς του.
Αλλά ότι και να κάνει θα είναι μάταιο. Γιατί οι πολίτες ξέρουν ότι οι Τζήμεροι και οι Μπογδάνοι δεν είναι τίποτε περισσότερο από νεοφιλελεύθερες αλογόμυγες και ως αλογόμυγες, το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να ενοχλούν και να προκαλούν αηδία.
Πηγή: tribune.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου